Dungeons & Dragons

Geplaatst door

2-5 spelers
60-120 minuten
Auteur: Amanda Birkinshaw en Barry Yearsley
Uitgever: Parker (2003)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel …

In een grijs verleden bracht Games Workshop naast talloze Warhammer-miniaturen ook nog andere spellen uit. Twee erg populaire spellen waren Talisman en Heroquest. Deze zijn al een tijdje niet meer te koop, maar voor de fans van Heroquest is er goed nieuws: het is terug, nu bij Hasbro, dat al eerder een licentie van Heroquest had. Het heet nu wel Dungeons & Dragons, naar het gelijknamige rollenspel, maar is in wezen hetzelfde spel.

Net als Heroquest beperkt Dungeons & Dragons zich tot de kale essentie van veel rollenspellen: monsters hakken en schatten zoeken. D&D is dus een echt ‘dungeon crawl’ spel. Hierin doorzoeken de spelers in de rollen van verschillende avonturiers een kerker, en werken samen om een vooraf gesteld doel te bereiken. Ze worden daarin begeleid dan wel tegengewerkt door de Kerkermeester (over de vertalingen later meer), die als enige het avontuur kent.

D&D wordt altijd gespeeld met vier karakters, die door een tot vier spelers beheerd worden. In principe is het de bedoeling dat de Kerkermeester avonturen bedenkt, die dan door de anderen gespeeld worden. Hierbij heeft hij de beschikking over vijf dubbelzijdige borden, 36 monsterminiaturen in elf soorten, schatkisten, pilaren, bomen, deuren en valstrikken. Om beginnende of inspiratieloze Kerkermeesters op gang te helpen, is er alvast een groot avontuur bestaande uit elf scenario’s meegeleverd.

De opzet is voor de meeste scenario’s identiek: de spelers krijgen van tevoren te horen wat ze moeten doen om dit scenario te winnen (meestal het opspeuren van een magisch voorwerp of alle monsters afmaken), en lopen het scenario kamer voor kamer door. Daarbij stuiten ze op valstrikken, schatkisten en monsters, uiteenlopend van de nietige kobolden tot de machtige lijkenpikker. Voor wie gewend is aan het Engelstalige jargon van rollenspellen, zijn de Nederlandse vertalingen even slikken. Vaak werken ze op de lachspieren, omdat ze wel erg vergezocht kunnen zijn.

In zijn eenvoud draait D&D vooral om het bevechten van monsters. De eerste scenario’s zijn wat dat betreft vrij simpel, en conservatief spelende avonturiers kunnen de monsters met twee vingers in de neus wel aan. Daarna worden de monsters lastiger, maar de karakters ook sterker. Het is daarom voor de Kerkermeester soms een hele toer om alles nog een beetje uitdagend te houden.

Door de aard van het spel bestaan er in D&D geen winnaars of verliezers. De regels zeggen dan wel dat de Kerkermeester moet proberen de spelers te verslaan, maar diens eigenlijke rol is het creëren van interessante en uitdagende scenario’s. Slaagt hij of zij daarin, dan wint iedereen.

… en de waardering

Over het oordeel van Dungeons & Dragons kan ik kort zijn: je vindt het leuk of helemaal niks. Spelers die niet houden van dobbelsteenfestijnen waar tactiek en strategie van ondergeschikt belang zijn, kunnen er beter niet aan beginnen. Ook hardcore rollenspelliefhebbers kunnen zich er beter verre van houden, want zij zullen dit D&D veel te oppervlakkig vinden.

Voor wie is het dan wel leuk? Hierbij denk ik aan spelers die wel in zijn voor een gezellig en spannend bordspel, en die het concept van een rollenspel wel aanspreekt, zonder dat je daarbij in een honderden bladzijden dik regelboek hoeft te duiken. Zo een ben ik zelf. De omschrijving op de doos van ‘fantasy in een spannend bordspel’ is wat mij betreft de spijker op zijn kop. Die spanning kan wel wat afnemen als je het te vaak speelt, omdat het spel dan weinig verrassingen meer kent. Daarom krijgt het toch niet de volle waardering van vijf pionnen. Maar een creatieve Kerkermeester die niet bang is voor het aanbrengen van rollenspelelementen kan een hoop doen om de spanning erin te houden. En natuurlijk is er een schone taak weggelegd voor de uitgever: waar blijven die uitbreidingen?

Dungeons en Dragons is een spel dat je leuk vindt, of niet. Bepalend voor je waardering is of de sfeer van het spel je aanspreekt, het spel zelf stelt namelijk niet heel veel voor (voornamelijk welk wapen je inzet en dus met welke dobbelstenen je mag gooien). Ik vind het spel erg leuk, zolang ik niet te veel potjes achter elkaar speel (dan begint het dobbelen me te vervelen). Kortom een echte aanrader voor liefhebbers van sfeervolle spellen met een fantasysausje én jongens van een jaar of 10!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *