Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Dirk Jan, Frank, Judith, Niek, Peter Hein, René, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Vanavond kwam iedereen niet alleen om te spelen, maar ook om de nieuwste spellenspruit Vera, het dochtertje van Helen en Peter Hein, te bewonderen. Wendy was zelfs speciaal voor Vera overgevlogen uit Trinidad, en speelde dus ook weer eens mee. Zij en Peter Hein wilden Eiszeit nog wel eens spelen, en werden vergezeld van Dirk Jan, René en Frank. De anderen kenden het al en/of hadden geen trek en speelden Borgia, het nieuwe spel van Phalanx, dat Dagmar en Niek mee hadden genomen.
Spelers: Dirk Jan, Frank, Peter Hein, René en Wendy
Op Peter Hein na had niemand dit laatste spel van alea gespeeld, dus legde hij het eerst uit. Volgens de regels mag de meest behaarde speler beginnen, en omdat er niet in vermeld stond dat dit op de spreiding over het gehele lichaam slaat, werd besloten dat dit Wendy was, die in kilo?s gemeten meer haar heeft dan de kortgeknipte en redelijk gladgeschoren heren bij elkaar.
In de eerste twee ronden was er een grote schaarste aan mammoets. De vier die aanvankelijk op het bord stonden werden een voor een verwijderd, en er kwamen geen nieuwe voor in de plaats. Hierdoor stond na twee ronden iedereen rond de twintig punten. René en Wendy bekleedden beurtelings de kopposities, terwijl Frank beide keren de gletsjer mocht uitbreiden (en daarbij de laats overgebleven mammoet deed sneuvelen).
In de derde ronde schoten de mammoets ineens als paddestoelen uit de grond, en Peter Hein trof het dat hij telkens bij andere spelers stond die een mammoet in hun gebied plaatsten. Omdat ze niet meer weggingen, profiteerde hij daar aanzienlijk van, en schoot in de derde ronde naar voren op het scorespoor. In de vierde ronde bleven de mammoets op hun plaats, dus er leek geen vuiltje voor hem aan de lucht. Maar in de laatste beurt maakte hij een fout door het spel niet te beëindigen. Hierdoor kon Wendy een cruciale mammoet verplaatsen, waardoor ze zelf veel extra punten kreeg en Peter Hein veel minder (ook nog eens in de hand gewerkt door een enkele jager van Frank met knuppel). Zodoende was het uiteindelijk Wendy die won.
Iedereen was gematigd enthousiast, waarbij Wendy aantekende dat de invloed van anderen op je eigen resultaat te groot is. Dit is vooral het geval met vijf spelers, zodat dit spel toch het beste tot zijn recht komt met drie.
Uitslag: Wendy 54, Peter Hein 50, René 45, Dirk Jan 42 (3 stenen), Frank 42 (2 stenen)
Waardering: Peter Hein en René 3½, Dirk Jan en Wendy 3, Frank 2½
Spelers: Bas, Dagmar, Judith, Niek en Willemien
Dagmar en Niek hadden Borgia gekocht omdat ze er hoge verwachtingen van hadden. De spelbeschrijving deed hen heel erg aan Machiavelli denken en ze dachten dat Phalanx kwalitatief goede spellen op de markt bracht. Ze wisten een paar medespelers te vinden. Dagmar deed de uitleg aan de hand van het spelregelboekje. Helaas, waren de regels niet overal even duidelijk, met als dieptriest hoogtepunt de verwijzing naar regel 13.0, die niet bleek te bestaan (na regel 12 kwam meteen regel 14).
Borgia is een kaartspel waarin de spelers met kaarten langzaamaan macht en aanzien veroveren door steden in hun bezit te krijgen, onafhankelijke families aan zich te binden, belangrijke ambten toegewezen te krijgen door de paus, kardinalen voor zich te winnen of kunstenaars te sponsoren. Het hoogtepunt van het spel is het worden van de nieuwe paus aan het eind van een ronde (hierover later meer). Voor al deze elementen krijg je aan het eind van een van de drie rondes geld of overwinningspunten. Naast deze bezitkaarten zijn er ook nog een soort actiekaarten. Hiermee kan je bijvoorbeeld een stad van een ander veroveren, een kunstenaar of ambtenaar vermoorden of een huwelijk met een andere speler sluiten (dan mogen de beide echtelieden elkaar die ronde niet aanvallen).
Aan het begin krijg je een paar kaarten en de bezitkaarten moet je meteen neerleggen. In je hand heb je dan nog wat actiekaarten over als je geluk hebt. Er worden een vast aantal kaarten in het midden gelegd (iedere speler komt even vaak aan de beurt). Je mag dan of met een spionkaart blind een kaart trekken of je draait een kaart om en die ga je veilen (geld gaat naar de bank). Als het een bezitkaart is leg je hem meteen voor je neer, een actiekaart neem je op de hand. In de tweede fase van je beurt mag je zoveel actiekaarten spelen als je wilt. Dit klinkt spannender dan het is, want er zijn vrij weinig actiekaarten in omloop. Hierdoor kwam het spel er eigenlijk op neer dat je beurtelings een kaart trok of ging veilen en incidenteel werd er eens een actiekaart gespeeld, met wisselend succes.
Aan het eind van een ronde kiezen de spelers een nieuwe paus. Ze hebben net zo veel stemmen als kardinalen. De paus krijgt tien punten. Om paus te worden mag je een aantal kardinalen verdelen en je eigen ambtenaren als beloning voor de spelers die op jouw gestemd hebben. Ook mag de paus de ambtenkaarten herverdelen (schudden en dan krijgt iedereen blind net zoveel ambten terug als hij had).
Aan het eind van de eerste ronde lukte het Willemien om de strijd om het pausschap van Dagmar te winnen. Aan het eind van de tweede ronde, hadden Dagmar en Niek de meeste ambten en waren zij daarom het aantrekkelijkst om tot paus te kiezen (want wat te verdelen). Niek had alleen helemaal geen zin om paus te worden omdat hij zijn ambten liever niet kwijt wilde raken. Willemien sprong in het machtsvacuüm en ging de strijd met Dagmar aan. Dagmar wist het nu wel van haar te winnen doordat zij meer ?goodies? te vergeven had. Aan het eind van de derde ronde ontstond helemaal een rare situatie. Omdat je voor de te vergeven ?goodies? niets meer krijgt, maar voor het pausschap wel, wilde niemand op iemand anders stemmen (je geeft per slot van rekening tien punten weg). In theorie kan je dan dus eindeloos stemrondes blijven houden. De spelers besloten dat degene die de minste punten had dan maar paus moest worden. Dit bleek Willemien te zijn. Maar zelfs na 2 termijnen van pausdom, stond ze nog steeds achteraan.
Het spel was duidelijk niet in de smaak gevallen. Bas vroeg zich af of de makers het wel getest hadden voor het op de markt te brengen. Er zaten nog te veel fouten en onduidelijkheden in de regels die niet nodig waren geweest. Niemand had ook het strategische element dat op de doos aangeprijsd staat teruggevonden. Zeker voor een avondvullend spel is het een afknapper als het zo slecht in elkaar zit. De spelers hadden nog best een leuke avond gehad, maar dat was ondanks het spel, niet dankzij. Dit verklaart ook de hoge waardering.
Uitslag: Bas 117, Judith 92, Niek 89, Dagmar 86, Willemien 72
Waardering: Dagmar, Niek en Judith 2, Bas en Willemien 1
Spelers: Dirk Jan, Peter Hein en Wendy
Frank en René vonden het laat genoeg geworden en gingen weer naar huis. De anderen wilden nog wel een spelletje doen (Borgia was ook nog niet afgelopen), en Peter Hein kwam met Korsar naar beneden.
Wendy was direct gecharmeerd van de aparte doos, en bleek het spel ook wel te waarderen. Met drie spelers is de concurrentie om de verschillende handelsschepen niet heel erg intensief, en is de kans groot dat je eigen handelsschepen niet aangevallen worden. Wendy richtte zich vooral op het binnenhalen van veel kleintjes, en legde veelvuldig kleine piratenschepen aan. Peter Hein en Dirk Jan zetten regelmatig veel kaarten in om de grotere schepen te bemachtigen, maar moesten vervolgens weer een aantal beurten op krachten komen. Hierdoor wist Wendy veel meer schepen en ook punten te verzamelen, en won het spel afgetekend.
Iedereen vond het wel een aardig spelletje, prima geschikt als afsluitertje.
Uitslag: Wendy 40, Peter Hein 29, Dirk Jan 23
Waardering: Dirk Jan en Wendy 3½, Peter Hein 3