Eiszeit

Het spel …

Alan Moon en Aaron Weissblum leveren de laatste jaren aan de lopende band uitstekende bordspellen af, waaronder het bij Ravensburger verschenen San Marco. Het was dus een kwestie van tijd tot Ravensburger zou besluiten een spel van hen uit te brengen onder het alea-label, en met Eiszeit wordt deze verwachting ingelost.

Eiszeit behoort tot de zogenaamde meerderhedenspellen, waarin spelers speelstukken in verschillende gebieden op het bord inzetten en daarmee punten hopen te scoren. Net als in San Marco heeft dit productieve duo aan dit bekende mechanisme een vernieuwend spelidee toegevoegd. In Eiszeit komt dat erop neer dat je anderen acties moet laten doen om je eigen acties te financieren.

Het spel bestaat uit vier rondes, waarin de eerste fase (de kolonisatiefase) de belangrijkste is. In deze fase speel je kaarten uit, om eigen of andermans jagers te (ver)plaatsen. Deze jagers azen op mammoets, die ook nogal mobiel zijn. Wil je zelf een actie uitvoeren, dan speel je een lichte kaart en moet je een aantal stenen betalen. Je stenen raken snel op, en om aan nieuwe te komen moet je donkere actiekaarten spelen. De actie die daarop staat wordt uitgevoerd door een andere speler naar jouw keuze. Zodoende staat dit spel bol van de interactie, want je moet voortdurend afwegen wie je de actie gaat gunnen, en wat het mogelijke resultaat is.

Als iemand met het spelen van een donkere kaart de voorraad stenen opmaakt, wordt deze actie nog afgemaakt en eindigt de eerste fase. Daarna wordt in ieder gebied bepaald hoeveel jagers er mogen staan. Overtollige jagers gaan dood van de honger en worden verwijderd. Daarna scoren de spelers punten voor de overgebleven jagers. Hoe meer mammoets er in een gebied staan, des te meer punten je voor een jager krijgt.

Als laatste fase in een ronde mag de speler met de minste punten een gebied ten prooi laten vallen aan het voortkruiende landijs. Alle mammoets en jagers die hier staan worden verwijderd. Het spel eindigt na vier rondes; de speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Het alea-label heeft inmiddels zo’n reputatie opgebouwd dat velen alleen nog briljante spellen lijken te verwachten. Zeker na het uitmuntende Puerto Rico zijn de verwachtingen torenhoog. Als vervolgens niet ieder spel van dat niveau blijkt te zijn, moet dat wel leiden tot teleurstelling. Dat lot treft Eiszeit: het is een aardig spel, maar doordat het niet briljant is, wordt er flink op gescholden door verwende spelers die een nieuw Puerto Rico of Fürsten von Florenz verwachtten. Niet helemaal eerlijk, want Eiszeit is een vlot spel, dat prima geschikt is voor wie wel van een spel met veel interactie en een hoge pestfactor houdt. Er is zeker het een en ander op aan te merken (de invloed van anderen op je eigen resultaat is wel erg groot), en Moon & Weissblum hebben wel betere spellen ontworpen, maar slecht wil ik het absoluut niet noemen. Zeker met drie spelers is het de moeite waard. Vergeet even welk merkje er op de doos staat en je kunt er nog best plezier aan beleven.