Dvonn

Geplaatst door

2 spelers
30 minuten
Auteur: Kris Burm
Uitgever: Don & Co (2001)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 3 Gemiddelde: 3.3]

Het spel …

Een aantal jaren geleden begon Kris Burm met het Gipf-project, waarin een aantal abstracte bordspellen en potentiëlen, waarmee spellen uit het project aangevuld of gecombineerd kunnen worden, zal verschijnen. De eerste drie spellen (Gipf, Tamsk en Zèrtz) en een potentieel uit deze reeks verschenen bij de Duitse uitgever Schmidt. Daarna hield deze uitgever het voor gezien wegens teleurstellende resultaten. Burm lijkt het als een persoonlijke missie te zien de populariteit van dit genre spellen te vergroten, en laat zich hierdoor niet tegenhouden. Hij besloot zijn spellen verder in eigen beheer uit te brengen, waarvoor Dvonn het eerste indrukwekkende resultaat is.

Net als de overige spellen uit de reeks kenmerkt Dvonn zich door een prachtige uitgave. Het bord is ietwat sober, de illustratie op de doos is een kwestie van smaak, maar de speelstukken zijn werkelijk schitterend. Beide spelers krijgen 23 ringen, daarnaast zijn er nog drie neutrale, roodgekleurde Dvonnringen.

Het spel bestaat uit twee fases: in de eerste fase plaatsten de spelers eerst de drie Dvonnringen op het parallellogramvormige speelveld, vervolgens om beurten de eigen ringen. In de tweede fase worden de ringen verplaatst. Je mag daarbij alleen eigen ringen verplaatsen, en alleen als ze niet aan iedere kant grenzen aan een andere ring. In het begin kunnen dus alleen de ringen aan de randen verplaatst worden. Ringen mogen alleen op andere ringen geplaatst worden, lege velden zijn taboe. Het beschikbare speelveld wordt hiermee dus steeds kleiner.

Op deze manier ontstaan stapels. Een stapel is eigendom van de speler wiens ring bovenop ligt, en mag alleen precies zoveel velden worden verplaatst als het aantal ringen in de stapel. Hoge stapels zijn dus minder mobiel, maar leveren wel meer punten op.

Voor alle stapels en ringen geldt dat ze in contact moeten blijven staan met de Dvonnringen. Liggen er geen ringen (ongeacht de kleur) meer tussen een stapel en een van de Dvonnringen, dan wordt deze stapel van het bord verwijderd.

Er geldt zetplicht; het spel eindigt als geen van beide spelers nog een stapel kan verplaatsen. Beide spelers zetten alle eigen nog overgebleven stapels op elkaar, en wie hiermee de hoogste ‘toren’ kan maken wint het spel.

… en de waardering

Zoals het een goed abstract spel betaamt combineert Dvonn eenvoudige regels met een grote mate van diepgang. Het lijkt eerst erg simpel, maar na een paar keer spelen merk je dat er veel bij te kijken komt. Het speelt snel weg, zodat je meestal wel in bent voor een revanchepartij. Normaal ben ik geen groot liefhebber van abstracte tweepersoonsspellen, omdat ik ze te droog, deterministisch en langdurig vind. Na het spelen van Dvonn heb ik het gevoel dit (voor)oordeel bij te moeten stellen; het maakt me in ieder geval erg benieuwd naar de overige spellen in de Gipf-reeks. Een onverwachte aanrader!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *