El Dorado: The Golden Temples

Boze tongen beweerden lange tijd dat Reiner Knizia z’n beste tijd had gehad. Zijn hoogtijdagen lagen duidelijk rond de eeuwwisseling, toen hij met de regelmaat toppers als Eufraat en Tigris, Taj Mahal en Amon-Ra afleverde. Daar bracht hij vooral eenvoudige familiespelletjes voort, of slappe aftreksels van eerdere spellen.

Die mensen hebben nooit De zoektocht naar El Dorado gespeeld (of een slechte smaak, dat kan ook). Het centrale idee van deckbouwen was dan wel nieuw, voor de rest was het een echte Knizia: soepel, elegant, toegankelijk maar toch met voldoende diepgang.

Niet zo vreemd dus dat er inmiddels naast een uitbreiding ook deze variant is verschenen. De kern van het spel is dezelfde. Iedere speler begint met dezelfde set kaarten, waarmee je je een weg moet banen door de jungle en betere kaarten kunt kopen om sneller bij je doel aan te komen. Een belangrijk verschil met het origineel is dat de spelers niet hetzelfde parcours afleggen. In plaats van simpelweg als eerste de finish te bereiken moeten de spelers in drie verschillende tempels een edelsteen vinden, om daarna met alle drie de schatten naar de uitgang te snellen.

De drie tempels liggen in verschillende hoeken, waardoor iedereen zijn eigen pad kan kiezen. Dat betekent niet dat je rustig je eigen gang kunt gaan. Net als bij het origineel zijn er veel bottlenecks op het bord waar je elkaar veelvuldig in de weg zult staan terwijl je van de ene naar de andere tempel loopt.

Als je van het basisspel ook de Ravensburgereditie hebt kun je beide spellen met elkaar combineren, eventueel met de uitbreiding. Daarvoor bieden de regels ook al een parcours, maar je kunt uiteraard eindeloos zelf je fantasie de vrije loop laten.

…en de waardering

Voor de liefhebbers van El Dorado is deze versie eigenlijk verplichte kost. Als zelfstandig spel is het al bijzonder leuk om te spelen. Standaard strategieën zijn hier niet automatisch succesvol. Met de introductie van een vierde terreintype moet je nog beter nadenken welke kaarten je koopt en welke je wilt vernietigen: je startkaarten zijn nu een stuk sterker, ze verwijderen is niet automatisch verstandig.

Helemaal een feest is het om beide spellen met elkaar te combineren. Niet alleen de verschillende borden bieden eindeloos variatie, ook voor de mogelijke combinaties van beschikbare kaarten in de markt geldt dat. Met geen van beide versies zul je je snel vervelen, met de twee spellen samen kan daar helemaal geen sprake van zijn. Voor de eigenaars van de internationale editie, die hier door 999 Games is uitgegeven, kan ik daarom alleen maar hopen dat ook The Golden Temples in een combineerbare versie verschijnt.