Fire & Axe

Het spel …

Fire & Axe heeft alles wat zo kenmerkend is voor ‘Amerikaanse’ bordspellen: een historisch thema, veel gekleurd plastic en een niet bescheiden speelduur. Als liefhebber van spellen uit de Duitse traditie zijn is dat voor mij niet echt een aantrekkelijke combinatie. Wat me over de streep trok was een zekere behoefte om wat meer verscheidenheid in mijn spellencollectie aan te brengen. Van wat ik over Fire & Axe las, leek het een spel dat enkele goede eigenschappen van Duitse spellen overgenomen leek te hebben, zoals meer gestroomlijnde spelmechanismen, minder chroom en vooral een fatsoenlijker speelduur.

Aanvankelijk werd ik niet teleurgesteld, want Fire & Axe is niet een spel waar alles om conflict draait. Iedere speler heeft de beschikking over een Vikingschip, dat je kunt uitrusten met vikingen en handelswaren. Met het schip vaar je kriskras langs kusten en op rivieren in Europa en omstreken.

Daar kun je in verschillende havens handel drijven, steden plunderen of nederzettingen stichten. Met deze drie acties vallen punten te verdienen. Sommige krijg je direct, zoals handel drijven en steden plunderen, andere pas aan het einde van het spel. Een belangrijke bron van punten zijn de sagekaarten. Daarvan liggen er altijd drie van open op het bord. Deze sagekaarten geven een bepaalde ‘opdracht’ weer, die er op neer komt dat in bepaalde havens handel moet zijn gedreven, dat bepaalde steden zijn geplunderd of nederzettingen gesticht. De speler die de opdracht afmaakt, krijgt de kaart, ook als andere spelers voorwerk hebben verricht. Hoe meer kaarten je hebt, des te meer punten je aan het einde van het spel verdient.

Het spel eindigt als alle sagekaarten op zijn, of aan het einde van de derde ronde nadat de laatste sagekaart op het bord kwam. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Ik heb Fire & Axe met veel plezier gespeeld, maar helaas waren de voordelen ten opzichte van andere ‘Amerikaanse’ spellen toch minder dan ik hoopte. Het spel heeft hier en daar nog flink wat scherpe randjes en overbodig chroom, maar dat vind ik niet meest storend. Vervelender is de speelduur, die regelmatig in de buurt van de drie uur zal liggen. De doos vermeldt 90 minuten, maar dat komt ongeloofwaardig op mij over.

Nu is een lange speelduur op zich niet erg, maar helaas gebeurt er in die tijd te weinig om het spel van begin tot eind boeiend te houden. Omdat de keuze waar je heen wilt varen erg afhangt van wat de anderen doen, is de mogelijkheid om in andermans beurt te plannen beperkt. Daardoor zijn speelbeurten vaak erg traag, ook bij snellere spelers.

Daarbij komt dat tegen het einde van het spel alles wel zo’n beetje gedaan is wat er te doen valt. Alle steden zijn geplunderd, de beste plekken heb al een nederzetting en voor het drijven van handel moet je wel erg ver varen. Het is dan wachten op het einde of hopen dat je nog net die ene sagekaart kunt pakken of nederzetting kunt stichten.

Ik houd er altijd wel van als je aan het einde van het spel nog van alles had willen doen, want dat geeft een hogere prioriteit aan het correct timen van je acties. Nu loopt het spel met een sisser af, waardoor de laatste beurten wat overbodig aanvoelen. Voor mijn gevoel had het spel prima een paar beurten korter gemogen. Als extra voordeel haalt dat ook nog eens een halfuur van de speeltijd af.
Dat wil niet zeggen dat ik Fire & Axe een slecht spel vind. Tijdens het spel plan ik met genoegen mijn snode plunderacties, speel met satanisch genoegen een akelige runekaart op mijn tegenstanders of jammer van vertwijfeling bij alweer een onrechtvaardig slechte dobbelsteenworp. Ik had alleen graag gezien dat het in een uurtje minder kon.