Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Ilja, Niek en Peter Hein
Reis om de Wereld in 80 Dagen
Quo Vadis?
Pitch Car
Na een spellenloze zomer was Ilja deze avond weer eens van de partij. Met haar vier andere spelers, dus was het weer tijd voor vijfpersoonsspellen. Als eerste stond Reis om de Wereld in 80 Dagen, dat in Nederland net verschenen is bij University Games.
Spelers: Bas, Dagmar, Ilja, Niek en Peter Hein
De Duitse editie van dit spel is alweer drie jaar oud, maar beter laat dan nooit. Volgens sommigen/velen had dit eigenlijk de Spiel des Jahres 2005 moeten winnen in plaats van Iguazu, maar het mocht niet zo zijn.
Net als in het boek van Jules Verne is het de bedoeling om binnen tachtig dagen een wereldreis te maken, met Londen als begin- en eindpunt. Wie daar de minste dagen voor nodig heeft, wint het spel. Als iedereen er meer dan tachtig dagen over doet, wint de speler die als eerste in Londen aankwam. Er zijn dus twee tijdschalen: die van de speelronde en die van de bestede dagen, bijgehouden op een scorespoor.
Dagmar ging hard van start en liep snel uit op de rest. Iedere stad van Parijs tot aan Yokohama bereikte zij als eerste, wat haar telkens een voordeel opleverde. De anderen hadden wat minder haast en probeerden eerst meer kaarten te verzamelen om zo gunstig mogelijk de etappes af te leggen. Ilja deed het helemaal rustig aan en arriveerde telkens als laatste in iedere stad. Ook dat levert een klein voordeeltje op.
Als snel bleek haastige spoed zelden goed, want de wat voorzichtiger spelers hadden telkens minder dagen nodig om van de ene naar de andere stad te reizen. Niek was halverwege nog voorzichtig, maar eenmaal in Amerika aangekomen speelde hij direct zijn ?dubbele etappe?-kaart uit om twee steden verder te mogen reizen. Dat kostte hem alleen wel bijna drie weken, waarmee na zeventig dagen in New York aankwam. Omdat de laatste etappe het zwaarst is, leek het erop dat hij toch in meer dan tachtig dagen in Londen aan zou komen.
Peter Hein had na een goed begin wat vertraging opgelopen, terwijl Bas en Ilja het nog steeds goed deden. Hij had wel goede kaarten gespaard, zodat hij in een mum van tijd het Noord-Amerikaanse continent had doorkruist.
Bas was uiteindelijk degene die als eerste Londen bereikte. Voor de anderen begon de tijd te dringen, want ze kregen nu elke beurt extra vertraging. Om die niet uit de hand te laten lopen waagde iedereen maar de sprong over de Atlantische Oceaan. Niek arriveerde als tweede, maar had uiteindelijk twee weken meer dan Bas nodig gehad. Ilja?s vooruitzichten waren goed, maar doordat Peter Hein net de kaart wegkaapte die zij wilde, finishte ze in evenveel dagen als Bas, die daarmee op de tiebreaker won.
Het spel vereiste in het begin enige gewenning, maar uiteindelijk had iedereen zich prima vermaakt met deze net-niet SdJ.
Uitslag: Bas 73 (als eerste gefinisht), Ilja 73 (4e), Peter Hein 76, Dagmar 84, Niek 88
Waardering: Dagmar en Ilja 3½, Bas, Niek en Peter Hein 3
Spelers: Bas, Dagmar, Ilja, Niek en Peter Hein
Vijf spelers is een ideaal aantal voor Quo Vadis, dat Peter Hein dan ook met voorbedachten rade had klaargelegd. Bas kende het nog niet. De anderen hadden het een keer eerder gespeeld en vonden het toen wel leuk.
Peter Hein maakte de vorige keer de fout door te weinig senatoren in het spel te brengen en kon daardoor te weinig punten scoren. Nu nam hij zich voor het beter te doen. Maar een voornemen is een ding, het uitvoeren een ander. Voor hij er erg in had waren er geen vrije plaatsen in de onderste gremia meer en restte hem niets dan naar voren te gaan. Uiteraard niet zonder toestemming van de anderen. Gelukkig voor hem deed Niek het nog slechter, want die zat erg lang zonder een enkel fiche. Ondertussen vond Dagmar het een raar spel.
De andere spelers daarentegen scoorden het ene fiche na het anderen hadden al een flinke voorraad. Om de pijn van Niek en Peter Hein te verergeren speelden ze ook nog eens samen om hun senatoren naar voren te helpen en elkaar zo nog meer punten toe te schuiven. Dagmar vond het maar een raar spel.
Er waren drastische maatregelen voor nodig, en Peter Hein beschikt over enige zelfmoordcommandomentaliteit (een erfenis uit Risk) om daartoe het initiatief te nemen. Weer plaatste hij als eerste een senator in de senaat, met Niek vlak achter hem. Ilja kon onbedreigd over rechts de senaat binnenkomen, maar Dagmar moest zich ernstig zorgen gaan maken aan de linkerflank. Bas leek veilig in het midden, waar hij genoeg senatoren en vermoedelijke medestander had om in de senaat door te dringen. Dagmar zei dat ze het een raar spel vond.
Maar uiteindelijk was het Ilja die de beslissende zet deed. In wat haar laatste beurt was, mocht ze het Caesarfiche verplaatste. Dagmar deed haar een bod dat Ilja niet kon weigeren om het fiche op een voor haar gunstige plaats te leggen, waardoor ze toch in de senaat kon komen. Dit was de doodssteek voor Bas, voor wie er nu geen plaats in de senaat meer was. Zijn grote berg fiches had niets meer te betekenen en hij eindigde op nul punten. Dagmar had nog steeds veel punten, maar haar wanhoopsbod aan Ilja kost haar de eerste positie. Ilja was spekkoper en eindigde met die bonus bovenaan. Peter Hein had weer de minste punten (na Bas), maar troostte zich in de gedachte dat zijn machinaties in ieder geval de ondergang van twee andere spelers hadden betekend. En daar gaat het hier toch om! Dagmar bleef het een raar spel vinden.
Uitslag: Ilja 20, Niek 16, Dagmar 15, Peter Hein 10, Bas 0
Waardering: Ilja en Peter Hein 4, Niek 3½, Dagmar 3, Bas 2½
Spelers: Bas, Dagmar, Ilja, Niek en Peter Hein
Quo Vadis was weer kort en flitsend en dus was er tijd voor nog een kort en flitsend spel. Wat komt dan meer in aanmerking dan Pitch Car? Ilja was nog onbekend met het fenomeen, maar daar kwam snel verandering in. Ze begon ergens achteraan in de startpositie, maar haar gebrek aan ervaring had niet tot gevolg dat ze het hele spel kansloos achter lag.
Wat wel duidelijk was, was wie er op kop gingen. Dagmar had weer een goede start en werd op de hielen gezeten door Niek en Peter Hein. Na twee mooie rondes moest Peter Hein echter dankzij een paar desastreuse manoeuvres afhaken en waren er nog twee kanshebbers voor de overwinning. In het middenveld hielden Bas en Ilja het spannend. Peter Hein zakte helemaal naar een laatste positie.
Het einde van het spel was bijna identiek aan de vorige keer: Dagmar stond vlak voor de finish en hoefde haar schijf nog maar een klein zetje te geven voor de winst. Niek zat daar een stuk achter en ook nog eens in de bocht. Eigenlijk een kansloze positie, maar weer flikte hij hetzelfde kunstje als de vorige keer: met een knap schot ging hij hard genoeg om de finish te passeren, maar niet zo hard dat hij uit de baan vloog. Met dit fraaie eindschot was hij weer de verdiende winnaar. Zijn waardering leed er ook niet onder.
Uitslag: Niek, Dagmar, Bas, Ilja, Peter Hein
Waardering: Niek 4½, Dagmar, Ilja en Peter Hein 4, Bas 3½