Gaia Project

Vooroordelen, iedereen heeft er last van. Ook bij spellen kun je een negatief oordeel al klaar hebben zonder dat je er nog maar een minuut aan hebt besteed. Voor mij was Gaia Project zo’n spel. Ik vond de voorganger Terra Mystica veel te lang en onsamenhangend en het afzichtelijke uiterlijk trok me ook niet bepaald over de streep. Daarbij kende ik niemand die het had en graag wilde spelen, ik hoefde dus niet eens mijn best te doen. BGA bracht daar verandering in, zoals wel vaker.

Doel van het spel is om de ruimte te verkennen en planeten te koloniseren. Iedere speler beheert een eigen ras, die allemaal een verschillende thuisplaneet hebben. Je kunt wel planeten van een andere soort koloniseren, maar dan moet je ze eerst terraformen. Hoe minder die planeet op je thuiswereld lijkt, des te meer grondstoffen dat kost.

Behalve nieuwe werelden ontdekken mag je ook gebouwen op je werelden opwaarderen om andere grondstoffen of voordelen te verdienen. Veel van die dingen kun je niet zo maar doen en vaker wel dan niet zijn je inkomsten ontoereikend. Om dat te verhelpen kun je je ontwikkelen op verschillende technologiesporen.

Op deze manier verspreid je je steeds meer in het universum en komt je beschaving op een alsmaar hoger niveau te staan. In de meeste gevallen leveren al die ontwikkelingen ook punten op, want daar is het natuurlijk allemaal om te doen. Na de zesde ronde krijgen de spelers nog punten op basis van verschillende eindcondities en wint de speler met de hoogste score.

…en de waardering

Het is ondoenlijk om in een paar alinea’s de reikwijdte en complexiteit van het spelverloop van Gaia Project samen te vatten. In een woord lukt het wel: episch. Belangrijker is dat Gaia Project ook een bijzonder leuk spel is om te spelen. Een van mijn voornaamste bezwaren van Terra Mystica was het cultspoor. Behalve punten opleveren deed dat helemaal niets, het kwam daarmee vrij overbodig over. In Gaia Project is dit vervangen door het technologiespoor, dat een centrale rol speelt. De verschillende technologieën ondersteunen verschillende strategieën, je moet dus goed nadenken welke richting je op wilt. De speciale eigenschappen van je ras en de variabele puntenbonussen en eindcondities zijn daarbij belangrijke overwegingen. En vergeet je medespelers niet, want je komt elkaar bij ieder aspect van het spel tegen.

Dat maakt Gaia Project een spel dat maar langzaam zijn geheimen prijsgeeft. Zelfs als je kansloos verliest is het spel een grote ontdekkingsreis, waar je toevallig vergeten bent punten te scoren. Zitvlees is wel vereist, want je bent zo een paar uurtjes zoet. Maar al die tijd ga je helemaal op in een meeslepende ruimtereis en merk je daar bijna niets van. Op kosmische schaal is tijd immers relatief.