Gang of Four

Het spel …

Van de traditionele kaartspellen zijn hier te lande vooral slagenspellen populair, zoals klaverjassen en hartenjagen. Daarin speelt iedere speler een kaart per slag en gaat de slag naar de speler met de hoogste kaart. Leuke moderne varianten hierop zijn Wizard, Mü en Sticheln. Een ander genre is dat van de -bij gebrek aan een geschikte Nederlandse term- ‘climbing game’. In die spellen wordt in iedere slag een verschillend aantal kaarten gespeeld en moet je proberen je hand zo snel mogelijk leeg te spelen. Bekende moderne varianten hierop zijn Grote Dalmuti en Frank’s Zoo.

Tot voor kort vond ik slagenspellen altijd veel leuker dan de ‘klimspellen’; ik had daar meer gevoel van controle, omdat je door het spel van je medespelers kunt afleiden wat voor kaarten ze hebben. Maar sinds ik Gang of Four ken, blijkt dat die voorkeur vooral met de spellen in kwestie te maken heeft. Grote Dalmuti en Frank’s Zoo zijn grappig, maar bieden weinig tactische mogelijkheden.

Heel anders is dat bij Gang of Four. Het spel bestaat uit genummerde kaarten van 1-10 in drie kleuren, waarbij iedere kaart twee keer voor komt, plus vier speciale kaarten. In plaats van het beperkte aantal combinaties uit Grote Dalmuti en Frank’s Zoo mag je in Gang of Four de kaarten in talloze verschillende combinaties spelen, die de meeste mensen wel kennen van poker of Yahtzee: paren, full houses, straten, flushes enzovoort. De speler die uitkomt bepaalt de combinatie, de andere speler mogen alleen zo’n combinatie van een hogere waarde opgooien. Een slag gaat net zo lang rond tot iedereen past; de speler die als laatste kaarten speelde mag weer uitkomen.

Een spel eindigt als een speler geen kaarten meer heeft. De andere spelers krijgen strafpunten op basis van het aantal kaarten in hun hand. In principe speel je meerdere spelletjes tot dat je een bepaald puntentotaal hebt bereikt of een afgesproken aantal spelletjes hebt gespeeld. De speler met de minste strafpunten wint het spel.

… en de waardering

Gang of Four is een heerlijk kaartspelletje met hoge verslavingsfactor. De regels zijn lekker simpel, een potje duurt maar kort en daardoor kan dit spel op veel momenten op tafel komen. Jammer van de hoge prijs (in vergelijking met andere soortgelijke kaartspelletjes), want dat zal voor veel mensen een belemmering zijn om dit spel aan te schaffen. Gelukkig zal je het spel door de verslavingsfactor vaak spelen, zodat de prijs per potje weer reuze meevalt. Het spel is net wat minder spannend dan grote broer Tai Pan en scoort daarom ten opzichte van dit spel een puntje minder.

Bij kaartspellen vind ik een factor belangrijker dan alle andere: verslaving! Wat dat precies veroorzaakt is schimmig, maar de symptomen zijn duidelijk: na ieder potje denk je, Kom, nog één rondje. Bij Gang of Four is de verslavingsfactor zeer duidelijk aanwezig, dat weegt zelfs op tegen de belachelijke prijs van twintig euro.

Tactische mogelijkheden zijn er volop, want je moet goed nadenken in welke combinaties je kaarten uitspeelt. Breek je geen andere combinaties op, dreig je niet teveel kaarten over te houden? Eigenlijk heeft Gang of Four maar een nadeel: het wordt overschaduwd door Tai Pan, dat nog beter (en verslavender) is. Het voordeel van Gang of Four is wel dat je het makkelijker met onervaren spelers kunt doen, die bij Tai Pan afgeslacht zullen worden door hun ervaren medespelers. Hoe dan ook, Gang of Four blijft een leuk spel.