Gespeeld in april tot september

Laat ik er niet omheen draaien: ik heb dit blog de afgelopen maanden schandalig genegeerd. Al die maanden waarin ik nieuwe spellen speelde waar ik iets zinnigs over uit denk te kunnen kramen gingen ongemerkt voorbij. En morgen begint Spiel, dus dan interesseert dat echt helemaal niemand meer. Het moment om die achterstand in te halen is dus nu.

Ik concentreer me op de leukste nieuwe spellen die ik per maand speelde.

April: Eine Frage der Ähre
Dit onverwachtse cadeau bleek een best plezierig domino-achtig legspel te zijn. Je legt en stapelt tegels met verschillende gewassen en hebt daarbij de keuze om direct punten te scoren of te investeren in boerderijen die later een constante stroom punten opleveren. Best leuk, al is het met vijf net wat te chaotisch.

Mei: Concordia
Een van de populairste spellen van Spiel 2013, sinds een tijdje ook in het Nederlands beschikbaar. Dit is een deckbouwspel met een bord. Met het spelen van kaarten mag je acties op het bord uitvoeren en met de grondstoffen die je daarmee kunt verdienen kun je meer kaarten kopen die andere of betere acties opleveren en aan het eind punten waard zijn. Ik houd wel van kaartgestuurde bordspellen en vond Concordia ook leuk. Na twee potjes plaats ik wel wat vraagtekens bij de variatie die het biedt, want het aantal verschillende kaarten is redelijk beperkt. Ik zou graag zien dat meer mensen in mijn omgeving dit kochten, haha.

Juni: Istanbul
Dit was een moeilijke maand, want met Keyflower, Splendor en Suburbia speelde ik nog een paar andere erg leuke nieuwe spellen. De keus gaat naar Istanbul vanwege de hypersnelle beurten en de mogelijk grote variatie. Het doet me wel enigszins denken aan Il Vecchio, ook een spel van Dorn met van die rappe beurten. Istanbul is een voortdurende race om je medespelers te snel af te zijn en kent daardoor de hele tijd een goede spanningsboog. Verliezers zullen vaak klagen dat het spel net één beurtje te kort duurde…

Juli: Ascension: Rise of Vigil
Ascension speel ik voornamelijk online, maar deze uitbreiding kwam ook een paar keer fysiek op tafel. De toevoeging van energie, wat verder uitgewerkt wordt in Darkness Unleashed, is een gouden vondst. Nu moet je ook de schatten in ogenschouw nemen bij het kopen van kaarten en verslaan van monsters, waardoor die keuze een stuk minder voor de hand liggend wordt. Ascension rammelt inmiddels aan de poort van mijn top-3. Het is misschien niet beter dan Dominion, maar vermoedelijk wel een stuk leuker.

Augustus:Agricola voor twee spelers
De nieuwe spellen die ik augustus speelde vond ik weer vrij tam. Ik ben steeds minder fan van het bordspel. Deze versie lijkt op het eerste gezicht best aardig, maar heeft wel weer erg weinig variatie. ‘t Is vooral een kwestie van efficiënt beestjes pakken. Tja, dan heb ik nog liever de variabele chaos van het basisspel.

September: Santiago
Pas afgelopen maand speelde ik dit oudje voor het eerst. Nou, dat had best eens eerder en vaker gemogen. Wat een leuk spel is dit! Het begint allemaal zo onschuldig met het bieden op en plaatsen van plantages, maar o wee als die kanalen gelegd moeten gaan worden. Dan is het ineens een ronduit smerig onderhandelingsspel. Met een slim bod kun je anderen genadeloos voor het blok zetten, met een beetje geluk zonder daar zelf de prijs voor te betalen. Als je graag spellen speelt waarbij je anderen kunt manipuleren dan is dit je ding. Het haalt de rat in je naar boven. Ik won, maar daar wil ik verder niks mee zeggen.

Voor de rest speelde ik relatief weinig nieuwe spellen. De teller voor dit jaar staat pas op 29, het laagste aantal sinds ik in 2000 begonnen ben dit bij te houden. Dat komt vooral omdat ik me meer concentreer op de spellen die ik al heb, maar ook omdat ik een beetje afscheid neem van ‘the cult of the new’. Spellen die ik wel voor het eerst speelde, met de leukste voorop:

Keyflower: erg leuk spel van Sebastian Bleasdale, die ook veel met Reiner Knizia samenwerkt. Ingenieuze werkverschaffer met een biedelement. Zou ik erg graag nog eens spelen.

Splendor: wat mij betreft had dit de Siel des Jahres gewonnen. Het idee is zo simpel: fiches pakken of kaarten kopen met fiches en zo langzaam punten accumuleren. Maar de keuzes zijn een stuk moeilijker dan de regels

Suburbia: doet precies wat het belooft: je maakt een stad met verschillende gebouwen en wijken en moet daarbij goed de posities van die bouwwerken in de gaten houden. Een echt planologenspel, zoals bijvoorbeeld Big City. Zou nog wel wat meer verschillende gebouwen mogen hebben, maar het ene potje smaakte naar meer.

Linko: aardig kaartspelletje van Kramer en Kiesling. Niet spectaculair, wel leuk voor af en toe.

Brugge: eindelijk weer eens een spel van Stefan Feld dat ik wel te pruimen vond. Natuurlijk is het weer een puntenbrij waarbij de verschillende puntenbronnen speltechnisch niets met elkaar te maken hebben, maar het overkoepelende idee van het gebruiken van kaarten op verschillende manieren stond me erg aan. Als je maar genoeg ideeën overneemt van spellen als Glory to Rome of Race for the Galaxy wordt iets vanzelf een leuk spel.

Zwart rood geel: een listig concentratiespelletje waarbij je makkelijk in de fout gaat. Zou ik best willen kopen, maar ik vrees dat mijn gezin niet bestand is tegen de frustratiefactor.

De Glasstraat: een nieuw zogenaamd middelzwaar spel van Uwe Rosenberg. Natuurlijk, het spel is niet overdreven ingewikkeld, maar zoals wel meer van zijn spellen heeft De Glasstraat last van een overdaad aan variatie. Twaalf verschillende karakters en tig verschillende gebouwen die je kunt maken, ik zie door de bomen het bos niet meer. Nog niet zo erg als Le Havre, maar dit is nu eenmaal niet mijn genre.

Camel Up: een wat matige winnaar van de Spiel des Jahres. Ok, het is best een onderhoudend racespelletje en zo, maar dit is allemaal veel beter gedaan. Van de SdJ verwacht ik beter.

Six: rechttoe-rechtaan abstract legspelletje voor twee. Best OK, niet bijzonder.

Seventh Hero: een kaartspel in het genre van Love Letter en Palastgeflüster. Voor mijn gevoel wat te weinig controle, en het biedt weinig meerwaarde boven die andere spellen.

Braverats: een blufspel voor twee. et beste aan dit spel is de korte speelduur van een paar minuten. Zal snel vervelen vrees ik.