Gespeeld in augustus

September zit er bijna op, dus op de valreep nog het maandoverzicht van augustus. Wat nieuwe spellen betreft was dat een teleurstellende maand. Geen van de nieuwe spellen die ik deed zou ik vaker willen spelen. De beste is daarom meer de minst slechte. Die twijfelachtige eer viel nu op Het Dorp.

Het Dorp is een nieuwe hit in eurospellenland. Het won dit jaar de Kennerspiel des Jahres en gooit ook bij liefhebbers hoge ogen. Ik snap tegelijkertijd wel en niet waarom dat zo is. Ik begrijp het wel, want het is een typisch eurospel met optimalisatiepuzzeltjes, een paar nieuwe ideeën en een variant in het populaire werkverschaffingsgenre. Ik snap het ook niet, want het is alweer een gortdroge puntensprokkelaar waar enkele noviteiten niet kunnen verhullen dat dit spel geen aansprekend overkoepelend idee heeft. De nieuwigheid in Het Dorp is dat het inzetten van je mannetjes ze ouder maakt, waardoor ze uiteindelijk niet meer gebruikt kunnen worden (er wordt hier gewerkt tot aan het graf, ziet u; geen uitvretende babyboomers in deze idylle). Maar net als in bijvoorbeeld Macao is een leuk nieuw idee hier niet genoeg om het boven de grauwe middenmoot uit te doen stijgen. Ook hier kun je weer in allerlei subsysteempjes puntjes sprokkelen. Die subspelletjes staan vrij los van elkaar, behalve dan dat je een keuze moet maken welke je gaat spelen, omdat je niet alles kunt doen. Verder staat het me niet aan dat alle acties per ronde een vast aantal keren gekozen moeten worden. Aan het einde van een ronde moet je de overgebleven actie wel uitvoeren, of je nu wilt of niet. Niks keuzevrijheid. Het Dorp mist spanning, keuzestress, focus en daarmee speelplezier.

Andere nieuwe spellen in aflopend speelplezier:

Drum Roll: nog een werkverschaffer en helaas weer geen leuke. Het fundamentele probleem van Drum Roll is dat het spel te weinig keuzes biedt. Elke ronde ga je weer voor de grondstoffen, wat extra geld en nieuwe artiesten. Tegen het einde zijn de artiesten zo’n beetje op, dus veel variatie zie je daar ook niet. Maar gelukkig duurt het wel bijna twee uur en kunnen we lekker rekenen, dus vervelen hoef je je niet. Behalve dan als je in die tijd liever een leuk spel doet. Of twee. De kleurrijke vormgeving en het originele thema zijn nog pluspunten, maar daar koop je na een of twee potjes weinig meer voor. Een spel om snel te vergeten.

Runewars: op zijn tijd speel ik graag een leuke Ameritrasher. Maar alleen als het thema leuk is, de ervaringscomponent sterk is en het spel niet bezwijkt onder een overdaad aan chroom. Goede voorbeelden zijn ervaringsspellen als Runebound en de coöperatieve D&D-spellen of strakke tactische oorlogsspellen als BattleLore en Space Hulk. Runewars hoort daar helaas niet bij. Helaas is dit het Fantasy Flightspel van het type ‘laten we er nog een extra regel aan toevoegen’. Het spel pretendeert behoorlijk strategisch te zijn, maar de geluksfactor in dit lange en taaie veroveringsspel is soms onvergeeflijk. Daarbij barst het spel bijkans uit zijn voegen van overtollig chroom, waarbij de helden en hun queestes toch wel het meest afleiden. Mede daardoor is het spel verschrikkelijk traag en duurt het zo een dikke drie uur of langer. Nee, dit is niks voor mij.

Van mijn kastdochers kwam in augustus helaas maar één spel op tafel, dat ik in 2006 voor het laatst deed:

China: de bewerking van Kardinaal & Koning. Een paar regelwijzigingen maken dit een net iets ander spel, maar je kunt het ook met de oorspronkelijke regels spelen, in welk geval je gewoon een nieuwe kaart hebt. Toevallig speelde ik China en K&K kort achter elkaar en allebei zijn plezierige korte meerderhedenspellen. Waarschijnlijk nog steeds mijn favoriete Schacht.