In augustus kwam ik een stuk minder vaak aan spelen toe dan ik wel zou willen. Zelfs Dominion verscheen maar één keer op tafel. Daarentegen wel vier varianten van Ticket to Ride in een week tijd en dat gebeurt me niet zo vaak. Het basisspel was dan ook mijn meest gespeelde spel van de maand.
Veel nieuwe spellen speelde ik niet en over het beste heb ik gemengde gevoelens:
Dominant Species
Dit is een Amerikaanse hybride van twee erg ‘Europese’ genres: werkverschaffing en meerderheden. Iedere speler beheert een klasse in het dierenrijk, zoals zoogdieren of insecten. Het doel is om voordat de ijstijd zijn intrede doet, je dieren zo alomtegenwoordig en dominant mogelijk te maken.
Het hart van het spel is het kiezen van de acties volgens een Caylussysteem. Eerst kiest iedereen om beurten een actie, waarna alle acties in een vaste volgorde worden uitgevoerd. Met die acties kun je je voortplanten, verspreiden, je genenpool verrijken, noem maar op. Met de laatste acties kun je een puntentelling in een regio starten. Dit kan ook een dominantiekaart opleveren met allerlei interessante effecten.
Thematisch is het allemaal erg Amerikaans, speltechnisch is DS een redelijk zware euro. Dat kan een goede mix opleveren, maar in dit geval is het mij allemaal wat te topzwaar. Door alle mogelijkheden en hoe die elkaar beïnvloeden krijgt DS een chaotisch en stroperig verloop. Het is onmogelijk om alle potentiële gevolgen van de acties van de anderen door te rekenen, maar spelen als een kip zonder kop gaat je zeker die kop kosten. Het is daarom een lang, erg lang spel. In combinatie met de chaos geen gelukkige combinatie. Ik vond het boeiend genoeg om een paar keer te spelen, maar uiteindelijk is Dominant Species vooral ’te veel’.
Verder speelde ik nog twee nieuwe spellen, eentje wel leuk en eentje niet zo:
Kolonisten van Catan – het snelle kaartspel: in ieder geval sneller dan het bord- en kaartspel heeft dit een wel plezierig spelverloop. Geen handelen deze keer, maar wel elkaar een beetje jennen met het aftroggelen van ridders en straten. Heeft op de lange termijn waarschijnlijk wat te weinig variatie om leuk te blijven, maar prima voor een spel of vijf.
Carcassonne – het dobbelspel: blech, zelfs voor verstokte Carcassonnefans (u weet wel, het type dat gewoon de Katapult koopt en speelt) kan dit toch niet leuk zijn? Doet zich voor als push your luck, maar het vooral geluk en weinig geduw. Een volstrekt overbodig spel en zonde van de gebruikte grondstoffen om te maken.
Ik moet je toch wat teleurstellen. Ik ben een die-hard Carcassonnefan. OK. Het dobbelspel is zeker geen topspel, maar ik vond het toch best leuk. Misschien ligt het er aan dat ik de Katapult wel bezit, maar nog niet gespeeld heb? Misschien moest ik dat toch nog eens proberen. Of is dat juist "Push your luck" ?