Met 95 potjes was december een mooie maand. Het meest gespeelde spel was natuurlijk Dominion, met Kingdom Builder als goede tweede. Hoogtepunten waren de potjes Time’s Up tijdens kerst met mijn broer en zwager. Beiden zijn acteurs en dat geeft een extra dimensie aan het spel.
Verder speelde in slechts vier nieuwe spellen. De leukste aanwijzen was niet heel erg moeilijk. Dat was een best goed spel, de rest varieerde van OK tot meh.
Québec
Deze nieuwe van Ystari was een blinde aankoop van Roger op Spiel. Geen slechte aankoop als je het mij vraagt, want mijn ene potje smaakte naar meer.
Québec is een soort meerderhedenspel met extra’s. Het spel speelt zich af in vier tijdperken. In ieder tijdperk zijn er een paar locaties beschikbaar om te bebouwen. Heeft iemand een gebied uitgekozen, dan kunnen anderen daaraan bijdragen. Dit levert alle betrokkenen voordeel op: de speler die het gebied uitkoos claimt dat gebied op het bord, alle spelers die bijdroegen (mogelijk ook dezelfde speler) krijgen blokjes in de verschillende vakken in de hoek van het bord. Aan het einde van een tijdperk krijgt iedere speler punten voor het aantal blokjes in die vakken. Van de blokjes van de speler(s) met de meeste blokjes schuift de helft door naar het volgende vak, om daar weer punten te genereren. Dit ‘cascade-effect’ heb ik in geen enkel ander spel gezien en zorgt voor interessante effecten. Het is lastig om daar op te plannen, maar erg bevredigend als het lukt. Naast deze blokjesschuiverij is ook je positie op het bord belangrijk en moet je slim gebruiken van de kleine voordeeltjes van het meebouwen aan andermans locaties. Al met al een erg boeiend spel, dat ik graag weer speel.
Andere spellen, met de leukste voorop:
Tumblin-Dice: een dobbel- annex behendigheidsspel. Weer een cascade, maar nu een waar je dobbelstenen vanaf stuitert in de hoop dat ze onderaan op het bord blijven liggen, want daar leveren ze de meeste punten op. En dan maar hopen dat de dobbelsteen geen ‘1’ aanwijst, want per dobbelsteen scoor je het aantal ogen maal het niveau waar hij beland is. Best geestig allemaal, maar ik vrees dat Tumblin-Dice eerder een leuk dan een goed spel is. De wederspeelbaarheid lijkt mij voor een spel van ruim 50 euro wat te laag.
Mapominoes: domino met kaartjes met daarop landen van de wereld. In de variant die ik speelde was dat Azië en Australasië, zeg maar van Turkije tot aan Nieuw-Zeeland. Ieder land grenst aan een of meer landen en/of zeeën en je moet ze natuurlijk passend aanleggen. Oppassen met eilandstaten die slechts aan één zee grenzen (denk aan de Maldiven of Singapore). Als je te lang wacht raak je ze nooit kwijt. Dit spel lijkt me vooral educatief erg geschikt, maar dan is het weer jammer dat het alleen in het Engels is.
Hoogspanning: de eerste vonken: “dit is Hoogspanning zonder het rekenen, dat vind je vast leuk” werd mij nog verzekerd. Er wordt inderdaad een stuk minder in gerekend dan in Hoogspanning. Maar het is nog steeds datzelfde procedurele spelverloop dat me gewoon niet zo kan boeien. Hier moet je dan weer voortdurend natellen hoeveel voedsel van welke soort er nog voor jou overblijft, wat het je kost om nog uit te breiden, enzovoort. Het blijft niet mijn type spel.