Geplaatst door Het is weer de tijd van de maand. In totaal speelde ik 67 keer een spel, verdeeld over 34 verschillende spellen. Spellen die ik vaker dan één keer speelde:
11x Dominion
8x Tai Pan
4x Race for the Galaxy
3x Cthulhu Rising
2x Bang!, Cro-Magnon, Spokentrap, Gulo Gulo, Keltis, Name of the Rose, Qwirkle, Ticket to Ride kaartspel, Auf der Reeperbahn, Rupsje Nooitgenoeg en een prototype.
Het leukste nieuwe spel vond ik Tatort Themse, een simpel kaartspelletje van Knizia. Ondanks dat ik nogal fan ben van zijn spellen, stellen veel van zijn simpele (kaart)spelletjes me toch wat teleur. Niet deze titel. Het heeft het bekende verzamelen van setjes, bonuspunten voor meerderheden en dergelijke. Maar een leuke twist tilt het in dit geval boven het gemiddelde uit. Hier is dat de mogelijkheid om extra te betalen om een kaart te nemen die je echt wilt, door andere kaarten uit het spel te verwijderen, die je medespelers dan ook niet meer kunnen krijgen. Nog maar een keer gespeeld, dat het vaker mag volgen.
Andere nieuwe spellen:
Cro-Magnon: een best wel geestig partyspel. Niet heel bijzonder, maar grappig genoeg om niet tegen te staan. Zie ook mijn recensie.
The Name of the Rose: een kruising tussen CIA en Mysterie van de Abdij, waarbij van de laatste vooral het thema overeenkomt. Een aardig spel met geheime identiteiten, maar niet zonder probleempjes. Belangrijkste is misschien wel het risico dat het met veelspelers volledig doodslaat, omdat ze de dagen maar blijven rekken door tijdfiches te spenderen en vervolgens weer op te pikken. Maar aan de andere kant, daar win je ook weer niet altijd mee. Denk ik.
Koude Oorlog: CIA vs. KGB: een typisch kaartspelletje. Een beetje bluffen, blackjacken en gewiekst kaartspel is niet waar je zo’n thema bij verwacht. Vond het toch heel aardig om te doen, en het uiterlijk is prima verzorgd.
De Ontembare Stad: Het Verraad: Niet helemaal nieuw, want ik had het prototype al eens gespeeld. Bovendien waren de aanpassingen sindsdien marginaal, voor zover ik kan beoordelen. Maar dit speel ik liever niet weer. Ik vind de Ontembare Stad nog wel OK, al heeft het voor mij iets te veel directe en willekeurige interactie, en een rijker-worden-rijker-probleem. Daar is nog wel omheen te spelen, maar met Het Verraad wordt alles nog een keer zo erg. En wel zo, dat ik mijn eerste (officiële) potje graag als mijn laatste zie. Prima geschikt voor wie dat juist leuk vond aan het spel, mijn kopje thee is het niet.
Gravediggers: Nu een kaartspel van Knizia waar ik wel wat van verwachtte, maar dat toch tegenviel. Iedereen speelt blind kaarten bij verschillende graven, die af en toe geroofd worden. Dan moet je een bod opbrengen om iets uit het graf te krijgen. Maar omdat je hooguit een paar kaarten bij het graf kent, is het doorgaans volledig onduidelijk waar je nou precies op biedt. Vooral vervelend omdat er verschillende karakterkaarten bij kunnen liggen die de regels over wie wat krijgt ernstig veranderen. Iets teveel chaos naar mijn smaak, maar misschien werkt het beter met drie. Vijf spelers voelde echt als teveel.
Pick & Pack: een heel aardig tweepersoonsspelletje met volledige open informatie. Dat kan tot AP leiden of voorspelbare potjes, maar als je het een beetje vlot speelt valt dat wel mee. Dit had prima in de Kosmosreeks gepast.
Slot Sidderstein: lag al een paar jaar in de kast, maar kwam nu eindelijk eens op tafel. Het eerste spel was nog even wennen. De tijd gaat niet zitten in het manoeuvreren van het spook (dat lukte ook Vera heel aardig), maar in het vinden van de afgebeelde personen en dieren. Er meer dan één vinden was dus een hele klus. Misschien dat het beter wordt als we het vaker spelen. De regels bieden genoeg varianten en nodigen spelers ook uit eigen regels te verzinnen. Het spel leent zich daar uitstekend voor. Het is bijna speelgoed.