Gespeeld in november

November was de maand van de nieuwe spellen: 13 in totaal. Daaronder veel kinderspellen, want ik was niet alleen naar het Spellenspektakel. Er zaten een paar leuke tussen, met als absolute topper:

Time’s Up: zoals je in de vorige bijdrage kunt lezen

Andere nieuwe spellen:

–Cities: een verrassend leuk puzzelspelletje in de traditie van Take it Easy. Eigenlijk is het nauwelijks een spel te noemen, maar het is kort en verslavend genoeg om dat geen bezwaar te maken. Noem het een intelligente versie van Finito.
–Martinique: de kwalificatie ‘deductiespel’ is voor mij geen aanbeveling (Sleuth, brrr), maar Martinique is dat zeker niet. Zoeken naar de schat is vrij futiel, want tenzij je medespeler volledig zit te slapen is de kans op succes maximaal 50 tot 70%. Nee, concentreer je dan maar op het rapen van puntjes, zoals in zoveel andere spellen.
–Mausgeflippt: een grappig reactiespelletje voor kinderen. Wel voor kinderen met grote handen, want de kaarten zijn behoorlijk groot om er zeven van in je handen te houden. Toch maar eens van die houten rekjes kopen.
–Cocotaki: een simpele (en leukere?) variant op pesten. Ook geschikt voor de kleintjes, weer met grote handen.
–Koplopers & Dwarsliggers: een redelijk familiespel rond het vervoeren van passagiers in Nederland. Een beetje lekker logistiek plannen en met treintjes rijden is vaak leuk, al zinnen die storingskaarten me niet helemaal. Zeker met weinig spelers kan het spelen ervan je meer hinderen dan helpen.
–Drachenparade: weer een alleraardigste vuller van Knizia. Een beetje gokken, een beetje je medespelers lezen en daar heb je weer een prima spel. Hoe doet hij dat toch?
–Sprookjesland: oei, dit is een oudje. Maar tenzij je met kinderen speelt zul je dit niet snel op tafel leggen. Met die kinderen is het een leuke memoryvariant, met allerschattigste plastic boompjes. Hoge speelgoedfactor.
–Fast Food: een Halli-Galli kloon, maar nu met een flatulente hamburger in plaats van een pittige bel. Doe mij het origineel maar, daar leren de kleuters nog een beetje van rekenen ook.
–Fish Fish Fish: familiespel à la Pinguïn. Meer bewegingsvrijheid, doordat de vissen niet het speelveld bepalen. Ik vind het een goede vondst dat je met de kaarten kunt kiezen uit het verplaatsen van schepen of vissen. Zo heb je altijd wel wat aan je kaarten. En dan die strijd om de grote scholen: speel je op safe of ga je voor de grote buit?
–Casper en de spookschool: best een leuke memory-variant, maar niet leuk genoeg om 30 euro aan uit te geven. Doe me dan toch maar Jakkiebak, Spokentrap of desnoods Middernacht Vampierenjacht. Heeft dit de Kinderspiel des Jahres gewonnen?
–El Paso: Diamant met dobbelstenen en minder spelers. Ik vond het best leuk, maar ik denk dat ik toch bij Diamant blijft. Dat is nog een stuk vlotter en véél minder gepriegel met spelonderdelen.
–Space Alert: ik heb iets met coöperatieve spellen en SF, maar mijn ene potje van Space Alert deed niet smaken naar meer. Misschien komt dat ook doordat we geen idee hadden waar we mee bezig waren en de missie toch wonnen. Het was maar een eenvoudige trainingsmissie, maar toch. Iedereen heeft de mond vol over hoe dit spel alleen echt leuk is als je het regelmatig met dezelfde groep speelt en ik zie helemaal wat ze bedoelen. Dat zie ik bij mezelf niet gebeuren, dus ik vrees dat dit mijn collectie weer geruisloos gaat verlaten.

En dan nog de statistieken: 68 potjes, verdeeld over 22 verschillende spellen. Alles vaker dan 1x gespeeld:
12x Dominion: Seaside
10x Cities, Tai Pan
6x Dominion (al dan niet met uitbreiding(en))
3x Finito, Martinique, Mausgeflippt, Time’s Up
2x Cocotaki, Koplopers & Dwarsliggers, Race for the Galaxy, Sorry Schuivers