Geplaatst door Mijn maandoverzichtje is dit keer wat later dan jullie van mij gewend zijn. De laatste dag van mei was namelijk de dag dat ik (samen met nog een kleine 200 andere spellenliefhebbers) aan boord stapte van de Rotterdam voor de All Games on Deck cruise naar Noorwegen. Ik zal in een volgend blogje uitgebreid verslag doen van deze ontzettend leuke vakantie.
Maar voor het zo ver is kijk ik eerst nog even achterom naar de maand mei. Mei was een hele goede spellenmaand waarin 72 keer een spel op tafel kwam. Mijn meest gespeelde spel was Faraway. Ik kon uiteindelijk de lokroep van dit leuke kaartspelletje niet meer weerstaan en haalde het in huis. En daar viel het ook bij Niek in de smaak en dus kwam het deze maand meteen acht keer op tafel. Door zijn korte speelduur denk ik dat we dit spel nog heel vaak gaan spelen.
We speelden verder de legacy versie van Star Realms (Rise of Empires) met lange tanden uit. Ik schrijf er binnenkort een recensie over en ik kan vast verklappen dat die niet mild zal zijn. Koop dit spel niet, zelfs niet als je heel erg van Star Realms houdt. Qua legacy stelt dit spel heel weinig voor en het spel wat je speelt is een slechte en veel minder leuke versie versie van het originele Star Realms.
Ik speelde deze maand vijf spellen voor het eerst. Ik zal ze hieronder in alfabetische volgorde bespreken.
In Come Sail Away mag je proberen zo veel mogelijk passagiers op een cruiseschip op de juiste plek aan boord te plaatsen. Op je schip staat aangeven welke hutten voor welk type passagiers zijn (aangegeven met verschillende kleuren) en hoe de mix van passagiers in de verschillende lounges moet worden. Ieder beurt heb je de keuze uit twee kaarten waarop staat welke passagiers er een plekje zoeken. Je moet deze vervolgens in precies de volgorde die op de kaart staan op de juiste plekken zetten. Als dat niet lukt, dan gaat een passagier naar het strafbankje en levert hij of zij aan het eind van het spel minpunten op. Ruimtes die vol zijn mag je omdraaien en leveren punten of andere voordeeltjes op.
Het eerste dat opvalt aan Come Sail Away is dat het er er heel mooi uit ziet met mooie strakke lijnen en heldere kleuren. Het spelletje zelf is een aangenaam puzzelspelletje waarbij je moet kijken wat van je twee opties degene de beste is. Daarbij moet je er op letten welke route je moet lopen om zo veel mogelijk passagiers op de juiste plek te krijgen. Dat is best een aangename bezigheid met zin in vakantie op de koop toe.
Ik speelde deze maand de Tunnel Vision uitbreiding van Heat voor het eerst. Wij speelden op de Zandvoort kant van het bord en de toevoeging was dat er een chicane in de route zit waar je twee bochten in een keer kan nemen als je het goed timed. Verder was het gewoon good old Heat.
Ik weet nog steeds niet goed wat ik van Heat moet denken. Ik vind het spel minder leuk dan Flamme Rouge doordat ik er voor mijn gevoel veel minder grip op heb. Maar als ik het speel dan heb ik er toch wel weer lol in. Dit keer speelden we ook met twee zelfbesturende auto’s (de automa’s) waardoor het wat drukker was op het track. Dat vond ik wel een leuke twist en werkte verrassend goed.
Moby Trick is een klein slagenspelletje van White Goblin. De catch in dit spel is dat de speler die een slag wint een kaart van een andere speler kiest. De winnaar krijgt net zo veel punten als er op die kaart staan, maar de speler van wie die kaart is mag de kaart houden er later een speciale actie mee uitvoeren, zoals het veranderen van de troefkleur.
Op de kaarten van Moby Trick staan mooie afbeeldingen van verschillende soorten walvissen. En dat is meteen wat dit spel zo aantrekkelijk maakt (voor mij in ieder geval). Het spelletje zelf vond ik wat tegen vallen. Ik had op veel momenten het gevoel dat ik nauwelijks invloed had op wat er gebeurde. Er zijn gewoon te veel hele goede slagenspelletjes om een middelmatige variant op tafel te zeten, hoe aantrekkelijk het thema en de illustraties ook zijn. Ik verwacht deze dan ook nooit meer te spelen.
Ik hab nog twee Spiel-aankopen niet gespeeld. Niet toevallig zijn dat grote spellen. Die krijg ik altijd minder goed op tafel. Maar het lukte deze maand om Power Grid Outpost op tafel te krijgen. Dit is een doorontwikkeling van Hoogspanning. Dit keer moeten er steden op de maan van stroom worden voorzien. Het spel speelt grotendeels hetzelfde als good old Hoogspanning. Maar het verschil is dat er geen grondstoffen zijn, maar dat je arbeiders nodig hebt om je energiecentrales aan het werk te zetten. Je moet daarom niet alleen energiecentrales bouwen maar ook gastverblijven voor de werkers. Je mag daar maar een maximum aantal van hebben dus het kan nodig zijn om die af en toe te upgraden.
Ik houd van Hoogspanning en er zijn genoeg overeenkomsten tussen Hoogspanning en deze Outpost versie dat ik het spel met plezier heb gespeeld. Maar om nou te zeggen dat deze versie even leuk of zelfs leuker is (waarom zou je het anders door ontwikkelen) … Nee, dat zeker niet. Wat me vooral stoorde was dat drie van de vier spelers in de laatste ronde het maximale aantal huisjes hadden gebouwd en het dus uit kwam op de tiebreaker. Heb je dan daar zo je best voor gedaan? Ik moet het spel nog eens doen om te kijken hoe het dan uitpakt, maar op basis van één potje denk ik dat Hoogspanning niet hoeft te vrezen voor een concurrent die zijn plekje in de top 100 probeert in te pikken.
Wendy had het kleine spelletje Winston op de rommelmarkt gevonden. Het spel ziet er geweldig uit met mooie kaarten waarop stukken teckel staan, een groot houten bot en een houten drolletje. In dit spel speel je kaarten uit je hand en daar bouw je teckels mee. Hoe groter ze zijn, hoe beter het is. Als een teckel af is, dan mag je hem (of haar) claimen. De speler die de kortste teckel heeft gebouwd krijgt nog minpunten (de drol) en de speler die de langste teckel heeft gebouwd krijgt nog extra pluspunten (het bot).
We snapten nadat we het gespeeld hadden wel waarom dit spel op de rommelmarkt was beland. Er was geen snars aan. Je moet vooral geluk hebben dat je lekker veel kaarten van dezelfde soort teckel trekt en dan kan je dik scoren. Verder krijgen niet alle spelers even veel kaarten in het spel en hebben ze dus niet dezelfde kansen om te winnen. Dit spel was echt de hond in de pot.