Gladiator

Het spel …

Tegenwoordig kan niemand zich meer voorstellen dat je voor je plezier naar een gladiatorengevecht zou gaan. Maar in het oude Rome was deze vorm van vermaak zeker zo populair als voetbal nu. Je kon zelfs seizoenskaarten krijgen voor het Coloseum!

Gladiator speelt zich af in deze periode. De spelers stellen teams van gladiatoren samen met verschillende kwaliteiten en daarna wordt er gevochten tot er nog maar één team in leven is. Vechten gebeurt gelukkig met dobbelstenen, dus bloed zal er niet snel vloeien en al helemaal niet in de hoeveelheden die er in het Coloseum over de vloer klotsten.

Aan het begin van het spel mogen de spelers omstebeurt een gladiator uitzoeken die in hun team komt vechten (het lijkt wel de gymles van de lagere school). Er zijn vijf soorten gladiatoren met verschillende kwaliteiten. Allereerst heb je de zwaardvechters, deze bepalen het aantal dobbelstenen dat je tijdens het gevecht mag gooien. Verder zijn er speerwerpers (die bepalen wie de aanval mag openen), netwerpers (die nog snel even een van de tegenstanders tijdelijk uitschakelt), harpoenvechters (die bepalen wie zijn worp nog een keer over mag doen) en tenslotte zijn er nog de schilddragers (die kleine wonden kunnen afweren). Deze gladiatoren worden in groepjes van vier op het bord gezet. Eventuele lege plekken worden opgevuld met wilde dieren.

En dan kan het vechten beginnen. Omstebeurt mogen de spelers een tegenstander aanwijzen waarmee ze op de vuist gaan. Beide partijen mogen dan één keer een aanval doen. Sommige worpen zijn direct dodelijk, voor andere krijg je wonden, waarvan er twee dodelijk zijn. De verliezer mag zelf kiezen welke gladiator van het betreffende team sneuvelt. Dit fiche gaat dan naar de tegenstander.

Behalve gladiatoren van de andere teams, kan je ook de wilde beesten aanvallen. Deze gevechten verlopen precies eender (je kiest zelf uit wie er voor de beesten dobbelt). Daarnaast worden de dieren ingezet als iemand geen eigen gladiatoren meer heeft, maar het spel nog niet is afgelopen (omdat er nog meerdere teams in de race zijn). In je eigen beurt mag je dan aanvallen met een wild dier. Als dit dier een gladiator verslaat, gaat ook deze naar jouw voorraad.

Het spel is afgelopen als er nog maar één team in de arena staat. Deze speler mag al zijn eigen gladiatoren terug nemen en vervolgens wordt er gekeken wie de meeste punten heeft. Iedere gladiator in je voorraad is één punt waard, ieder wild beest zelfs twee.

… en de waardering

Gladiator doet mij heel erg denken aan de gevechten van Risk, maar dan zonder de tactische mogelijkheden om vanuit verschillende gebieden één gebied aan te vallen. Hierdoor blijft er alleen één groot dobbelfestijn over. De verschillende kwaliteiten van de gladiatoren zijn handig, maar uiteindelijk wint degene die de meeste sterren weet te gooien Ik denk dat jongens van een jaar of 9 dit best leuk zullen vinden, maar voor volwassen spelers is de lol hier snel van af. Wat ik ook raar vindt is dat degene met de meeste punten wint, in plaats van degene die als laatste levend de arena verlaat.

Het grootste plezier van dit spel zit hem in het thema dat realistisch in een spel is verwerkt. Je kan je heerlijk verkneukelen als het je gelukt is een strijder van je tegenstander uit zijn strijdwagen te slingeren. Helaas komt dit dan niet door je grootse tactiek maar door je dobbelkunsten. Leuk dus voor kinderen, maar minder geschikt voor de volwassen speler.