Groo

Het spel …

Groo: The Game is gebaseerd op de gelijknamige strip van Sergio Aragonés. Deze strip schijnt in Amerika nogal populair te zijn, zelf had ik er nog nooit van gehoord. Natuurlijk heeft dat me er niet van weerhouden om dit spel eens te proberen.

Groo lijkt een mix tussen een kaart- en een dobbelspel. Na enig spelen blijkt dat het voornamelijk om de kaarten gaat, maar dat ook de dobbelstenen grote invloed hebben op wie het spel wint. Nu vind ik dat snel een groot bezwaar, maar niet bij Groo. De kaarten en de mogelijkheden zijn zo afwisselend, en het spel speelt zo snel dat het niet snel verveelt.

De bedoeling van het spel is om als eerste speler aan het eind van je beurt zeven punten te halen. Punten haal je door gebouw kaarten uit te spelen. Naast de gebouwen kun je nog troepen, Groo-effect kaarten en ‘wild cards’ uitspelen. De troepen gebruik je om andermans gebouwen te slopen en die van jezelf te beschermen, de andere kaarten zijn voornamelijk pestkaarten. De Groo-effect kaarten kun je alleen uitspelen op degene die in het bezit is van Groo, een welwillende maar enigszins onhandige barbaar. Het is dus zaak om als Groo zich bij jou bevindt, zo snel mogelijk van hem af te raken voordat je allerlei gebouwen of troepen verliest.

Voor het uitspelen van de gebouwen en troepen heb je grondstoffen nodig. Iedere beurt gooit de actieve speler met zes dobbelstenen, die bepalen welke grondstoffen er voorhanden zijn: arbeid, voorraden of geld. Daarnaast kunnen er Groo hoofden gegooid worden, waar de Groo-effect kaarten mee betaald worden. De actieve speler maakt zoveel grondstoffen op als hij wil. Wat er over is gaat naar zijn linker buurman. Dit doorschuiven gaat door tot alles op is of het weer uitkomt bij de actieve speler. Tenslotte is er nog een dobbelsteen die de beweging van Groo aangeeft.

… en de waardering

Groo heeft alles wat een luchtig spel zich maar kan wensen: snelheid, volop onverwachte gebeurtenissen, een vleugje tactiek en het belangrijkste: heel veel lol. Je weet nooit wat er gaat gebeuren, niemand is ooit veilig voor het gestuntel van Groo en de bizarre effecten van sommige kaarten; iedere keer speelt het weer anders. Het doorschuiven van overtollige grondstoffen zorgt ervoor dat je eigenlijk altijd aan de beurt bent, en je nooit hoeft te vervelen. Perfect voor op reis, als tussendoortje of als afsluiter van een spellenavond. Als je van gezellige en pretentieloze spellen houdt, is dit je spel. Voor meer slachtoffers, eh… spelers dan vier, is er ook nog een uitbreidingsset beschikbaar. Er rest slechts een bezwaar: Groo is pittig geprijsd.

Een erg grappig kort spelletje. Meestal bestaat het spel voornamelijk uit bouwen. De aanvalsfase wordt meestal overgeslagen. En dan is het eigenlijk puur geluk wie de juiste worp bij de kaarten gooit. Toch is dat bij Groo helemaal niet erg. Het spel heeft ook geen diepgaande pretenties, die moet je dan ook niet verwachten. Het gaat puur om de lol en het pesten van je medespelers.