Hispaniola

Geplaatst door

3-5 spelers
45-90 minuten
Auteur: Michael Schacht
Uitgever: PS Games (2004)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel …

Tijdens Spiel 2004 was piraterij een erg populair spellenthema, dus wat ligt er dan meer voor de hand dan een slagenspel met piraten? Thema’s bij slagenspellen zijn doorgaans onzinnig (uitgezonderd De bezeten Fles), dus echt veel doet het er ook niet toe. Een ander thema had ons misschien ook de wanstaltige doos van Hispaniola bespaard, die in fraaiheid de platenhoezen van jaren 80-hardrockbands als Iron Maiden naar de kroon steekt.

Hispaniola is Michael Schachts tweede slagenspel (het slecht ontvangen Blindes Huhn was zijn eerste). Omdat ik wel een liefhebber van slagenspellen ben en ook de spellen van Schacht wel kan waarderen, was ik erg benieuwd.

Hispaniola heeft een paar elementen die het een vrij onorthodox slagenspel maken. In de eerste plaats is er het bepalen van de troefkleur. Voor iedere ronde biedt elke speler blind een kaart, die deze ronde uit het spel gaat. De hoogste kaart bepaalt de troef, maar gelijke kaarten vallen tegen elkaar weg. Je kunt dus proberen met een hoge kaart de troef te bepalen, maar je bent deze kaart wel kwijt en bovendien weet je niet zeker of jouw kleur het wordt.

Verder valt het speelbord op. Hierop staan zes schepen afgebeeld, een voor iedere kleur en een neutraal schip. In ieder schip is ruimte voor drie bemanningsleden: een kapitein en twee matrozen. Elke keer als je een slag wint, mag je een schijfje van jezelf plaatsen op de kapiteinspositie in het schip met dezelfde kleur als de kaart waarmee de slag werd geopend. Zitten er in een slag drie of meer kleuren kaarten, dan plaats je in het neutrale schip. Staat er al een kapitein, dan wordt deze gedegradeerd tot matroos. Overtollige matrozen worden overboord gekieperd, en moeten langs vier eilanden zwemmen voor ze weer terug keren bij hun eigenaar. Een kapitein levert aan het einde van een ronde vijf punten op, een matroos een punt. Matrozen op de vier eilanden kosten strafpunten.

Het derde vreemde element is dat je een gewonnen slag door mag geven aan je linker- of rechterbuurman. Alle andere kaarten die voor je liggen geef je dan ook mee. De spelers die aan het einde van een ronde de meeste kaarten voor zich hebben liggen ontvangen hiervoor strafpunten.

De positie op het bord blijft tussen de rondes ongewijzigd. Een goede ronde wordt meestal gevolgd door een slechte, omdat je kapiteins door alle anderen bedreigd zullen worden, en waarschijnlijk op zwemles moeten. In een volledig spel is iedere speler twee keer startspeler, maar dan krijg je een erg lang spel. Een ronde per speler is meer dan genoeg. Winnaar is uiteraard de speler met aan het eind de meeste punten.

… en de waardering

Hispaniola is een vreemde mix tussen een slagenspel en een bordspel. De slagen bepalen je positie op het bord. Daarom geldt: hoe meer slagen, hoe beter, dus is het vooral belangrijk om hoge kaarten en veel troeven te hebben. De meeste tactiek gaat zitten in de timing van je slagen, want hoe later in een ronde, hoe groter de kans is dat je kapitein blijft. Het doorgeven van slagen voor strafpunten vind ik een beetje flauw, want het maakt het belang van hoge kaarten alleen maar groter.

Slagenspellen krijgen vaak de kritiek dat ze niet origineel zijn. Daar zit soms wel een kern van waarheid in, maar voor Hispaniola gaat dat niet op. Helaas leveren originele vondsten niet automatisch een leuk spel op. De verschillende elementen creëren geen subtiele wisselwerking, het blijft gewoon een kwestie van hoge kaarten hebben. Dat hoeft geen probleem te zijn als je veel rondjes speelt, want dan middelt het geluk aardig uit (zoals bij klaverjassen). Maar omdat de individuele rondes van Hispaniola zo lang duren zul je dat niet zo snel doen. Gegeven het grote aanbod aan slagenspellen zal dit matige spel niet snel meer op mijn spellentafel verschijnen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *