Inka

Het spel …

Schatten zoeken en oude culturen zijn thema’s waar veel spellenmakers mee werken. Ook de combinatie van beide komt voor, zoals in Tikal, Der Fluch des Pharao en Indus. Aan dit rijtje kan nu Inka toegevoegd worden: de spelers gaan proberen schatten te zoeken in een oude Inkatempel.

In Inka starten de spelers aan de rand van het speelbord, waarna ze zo snel mogelijk naar het midden van het bord moeten lopen om daar hun drie schatten te verzamelen om tenslotte met de schatten onder de arm de tempel zo snel mogelijk weer te verlaten. Wie deze queeste als eerste volbrengt heeft gewonnen.

Helaas is de vloer van de tempel niet meer intact, waardoor er gaten zijn waar je niet zonder hulp overheen komt. Deze hulp is voorradig in de vorm van tegels die de spelers zo slim mogelijk moeten verschuiven om een goede route te vormen voor hun avonturier. Op de tegels staan ook muren (waar je niet doorheen kunt lopen) en liggen echter ook slangen (moet je voor betalen om er over heen te stappen). Tijdens een beurt mogen de spelers telkens drie actiepunten besteden aan het verschuiven van tegels, het passeren van een slang en het oprapen van schatten (alles 1 actiepunt). Daarnaast mag je tijdens je beurt met een blokkadesteentje nog een tegel vastleggen, de andere spelers mogen in hun beurt deze tegel niet verschuiven. Hierdoor kan je een route voor jezelf veilig stellen, of een andere speler hinderen.

Het spel zelf ziet er erg mooi uit en is gemaakt van lekker stevig karton. In de Nederlandse vertaling van de spelregels is een foutje geslopen. Volgens de Nederlandse spelregels mag je geen tegels zo verschuiven dat ze op één van de symbolen op het bord komen te liggen. Volgens de Duitse regels is dit wel toegestaan.

… en de waardering

De eerste keer dat ik Inka speelde vond ik het een leuk, vlot spelletje. Je moet een beetje puzzelen hoe je de tegels zo verschuift dat je zonder last te hebben van muren en slangen naar de schatten toe kan lopen. Maar na een paar keer spelen, heb ik mijn mening neerwaarts bijgesteld. Het is best een aardig spelletje, maar een beetje te simpel om na een paar keer spelen nog echt te boeien. Het lukt bijna altijd om in de eerste beurt je eerste schat op te halen en daarna kost het je ook vaak maar één of twee beurten om bij de volgende schatten en de uitgang te komen. Het spel is zo afgelopen en wie de winnaar lijkt vooral te worden bepaald door de combinatie van de startopstelling en de spelersvolgorde.