Amazone

Het spel …

Milieubewustzijn is in Duitsland een hoog goed; deze en andere politiek correcte opvattingen kom je dan ook regelmatig tegen in Duitse spellen, zeker van de grote uitgevers. In Amazone wordt dat ‘tree-hugging’ voor de verandering eens opzij gezet. Doel van het spel is om op expeditie in het Amazonegebied exemplaren van enkele (waarschijnlijk) zeldzame dier- en plantensoorten te verzamelen, al dan niet met vreedzame middelen.

Het thema wordt verder weergegeven met mechanismen die eerder aan een treinenspel doen denken. Het bord toont een stuk van de grote rivier met twee oevers. Aan beide zijden bevinden zich vele dorpjes met onderlinge verbindingen, zowel over water als over land. De expeditie voert van dorp naar dorp en in ieder dorp is een van de vijf begeerde hebbedingetjes te verkrijgen. Een speler mag een dorp pas betreden als hij in een naburig dorp een hutje heeft geplaatst.

Het plaatsen van de hutten is een dure aangelegenheid. Afhankelijk van de locatie kost dit twee tot vijf goudstukken. De goedkope plekken zijn snel op, dus wordt het alleen maar duurder. Gelukkig krijgen de spelers iedere beurt ook inkomsten. Daartoe spelen ze aan het begin van iedere ronde een kaart, met daarop een vast bedrag aan inkomsten plus een variabel aantal, dat afhangt van een van de vijf organismen.

Jammer genoeg krijg je inkomsten in zilverstukken, die maar een derde goudstuk waard zijn. De meeste beurten krijg je drie tot zes zilverstukken. Omdat dorpjes doorgaans minimaal drie goudstukken kosten betekent dit dat je lang niet elke beurt zult kunnen bouwen.

Door deze schaarste gaat het spel leven. Je moet goed plannen wanneer je welke inkomstenkaart speelt en wanneer je waar een hut gaat bouwen. Zeker met vier spelers zijn er altijd kapers op de kust voor dat ene noodzakelijke plekje, dus je kunt het je niet altijd permitteren lang te wachten. Als leuk extraatje wordt er iedere beurt een gebeurteniskaart omgedraaid, die voor extra inkomsten kan zorgen, of juist voor een verlies aan inkomsten.

Ook met de puntentelling moet je korte en lange termijn steeds tegen elkaar afwegen. Aan het eind van het spel krijg je voor een soort pas punten als je er minstens drie fiches van hebt. Daar staat tegenover dat de eerste speler die alle soorten heeft verzameld vijf punten krijgt, een zeer aantrekkelijke bonus.

Wie dit allemaal het beste tegen elkaar afweegt en na achttien rondes de meeste punten heeft gescoord mag zich de winnaar en noemen (en waarschijnlijk de aldus uitgeroeide diersoorten naar zichzelf vernoemen).

… en de waardering

Amazone is een leuk spel dat naar mijn mening ten onrechte genegeerd is bij de verkiezing van de Spiel des Jahres. Het is eenvoudig genoeg om een familiespel genoemd te worden, maar biedt toch de nodige uitdaging waar de veelspeler zo naar op zoek is. Het is het ideale ‘opvolgspel’ na introductiespellen als Kolonisten, Carcassonne en Ticket to Ride. Het had wat mij betreft prima op de nominatielijst gepast en is naar mijn mening zeker leuker dan uiteindelijke winnaar Niagara (Iguazu). Misschien stond het thema de jury toch te erg tegen?