Geplaatst door Spelers: Angela, Anneke, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Erik, Ernst, Helene, Jacqueline, Niek, Peter Hein, Twan, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
China
Puerto Rico
Torres
Kolonisten van Catan
Acquire
Frank’s Zoo
Toren van Pisa
Deze avond bij Dagmar en Niek was er ineens een kolossale opkomst. De combinatie van de komst van minder regelmatige spelers en een paar nieuwe zorgde ervoor dat we met veertien man waren. Gelukkig hadden Dagmar en Niek van tevoren genoeg tafels en stoelen klaargezet, dus iedereen kon direct beginnen met spelen.
Spelers: Erik, Helene, Peter Hein en Willemien
Willemien vroeg Peter Hein wat hij deze avond in de aanbieding had en hij presenteerde China en Acquire. Omdat ze China niet kende (en Acquire wel erg goed) leek haar dat wel wat. Erik wilde ook wel meedoen (dan kon hij lekker op de bank blijven zitten) en voor de anderen met hun ogen konden knipperen bleek ook Helene ineens aangeschoven. Bas was aanvankelijk ook geïnteresseerd, maar de gelijkenis met Kardinaal en Koning was voor hem aanleiding maar eens in de spellenkast van Dagmar en Niek te gaan kijken.
De anderen kenden Kardinaal en Koning niet, zodat Peter Hein de volledige spelregels uitlegde. De basis van beide spellen is hetzelfde. Belangrijkste verschillen zijn de puntentellingen en de mogelijkheid tot het bouwen van een versterking onder een huis (kloosters in K&K).
Peter Hein gaf nog aan dat in K&K de raadsheren (gezanten in China) altijd doorslaggevend zijn en dat je die niet kunt negeren, als je wilt winnen tenminste. Erik sloeg dat niet in de wind en plaatste de eerste beurten alleen gezanten. Maar als je geen of weinig huizen hebt, heb je geen invloed op het totaal aantal gezanten en is de kans groot dat je je meerderheid snel kwijtraakt. Peter Hein concentreerde zich ook op de gezanten in de noordoosthoek maar plaatste daarbij ook enkele huizen.
Helene en Willemien investeerden eerst in het maken van lange huizenketens, om later gezanten bij te plaatsen. Beiden slaagden er in erg lange ketens te maken. Die van Helene telde uiteindelijk zeven huizen, die van Willemien maar liefst negen. Omdat ze ook nog eens hun versterking in de keten had geplaatst leverde hen dat dubbele punten op. De versterking van Helene was extra effectief omdat deze in de paarse regio stond waar ze ook de meeste huizen had staan. Vijftien extra punten met een versterking! Bij de gezanten stond ze echter minder sterk, zodat ze in die fase van de puntentelling stagneerde.
Peter Hein strategie van het investeren in gezanten betaalde zich goed uit, want bij heel veel verdragen scoorde hij de punten. Erik scoorde er iets minder, maar toch ook nog wat. Willemien scoorde ongeveer evenveel als Erik en wist daarmee de concurrentie ver voor te blijven. Ze had de beste mix tussen huizen en gezanten gevonden, zo bleek.
Uitslag: Willemien 63, Helene en Peter Hein 53, Erik 29
Waardering: Helene, Peter Hein en Willemien 4, Erik 3½
Spelers: Bas, Dirk Jan en Twan
Nieuwkomer Twan stond te kijken bij de goed gevulde spellenkast van Dagamr en Niek en had nog niet zo veel voorkeuren. Bas zag zijn kans schoon om hem zijn favoriete Puerto Rico aan te bevelen, waar hij de vaste gasten zelden enthousiast voor vindt. Behalve Dirk Jan, die ook wel wilde meedoen.
Ondanks dat er met drie spelers met weinig geld begonnen wordt kozen Twan en Bas al snel respectievelijk een Tabaks- en Koffieplantage om vervolgens te sparen voor het bijbehorende gebouw. Door de verkoop van deze goederen konden ze aardig wat geld opstrijken, in tegenstelling tot Dirk Jan. Daarnaast bouwden ze ook nog elk een fabriek, zodat ze tijdens de opzichterfase nog wat extra geld kregen. Hoewel ze elk maar een steengroeve hadden tegen de drie van Dirk Jan konden ze zo toch meer gebouwen kopen, zoals uit de eindscore blijkt.
Dirk Jan ging voor de hacienda en het hospitium, waarmee hij veel bemande plantages had om veel te produceren en later met de Residentie de maximale 7 punten bonus te vergaren omdat zijn plantagevelden vol waren.
Bas produceerde wat minder dan de anderen en moest dankzij zijn koffie waar steeds geen boot voor was ook heel wat laten wegrotten voor hij een bemand pakhuis had. Hij wist dat te compenseren door snel een haven te kopen. Ook Dirk Jan kocht een haven, maar dat duurde wat langer zodat hij er minder punten uit haalde.
Het spel eindigde omdat de kolonisten op waren, maar een ronde later zouden waarschijnlijk ook de punten op zijn geweest en/of zou Bas zijn stad vol hebben gehad. De eindcondities gingen dus redelijk gelijk op. Iedereen bleek precies evenveel puntenfiches te hebben.
Toen de telling klaar was bleek het precies 22:00. Daarmee was het niet het eerste spel dat klaar was, zoals Bas even dacht, maar wel het tweede van de vier. Waarmee wederom blijkt dat Puerto Rico niet zo heel lang hoeft te duren.
Uitslag (fiches + gebouwen + bonus):
1. Bas 21 + 24 + 12 (Vesting + Raadhuis) = 57
2. Twan 21 + 19 + 6 (Gildenhal) = 46
3. Dirk Jan 21 + 15 + 7 (Residentie) = 43
Waardering: Bas en Dirk Jan 5, Twan 4½
Spelers: Angela, Anneke, Dagmar en Jacqueline
Gezien de hoge opkomst was Dagmar er wel redelijk zeker van dat ze liefhebbers voor een avondje Catannen zou kunnen vinden. Ze was dan ook alvast begonnen met het klaarleggen van al het speelmateriaal voor de Kolonisten met De Woestijnruiters uitbreiding. Omdat je het materiaal uit drie dozen (basisset, Zeevaarders en De Woestijnruiters uitbreiding zelf) moet combineren, ben je wel even aan het zoeken en puzzelen. Dagmar wist drie dames, waaronder nieuwkomer Angela over te halen om mee te doen. Nadat de spelregels waren uitgelegd kon al gauw begonnen worden. Het was een echt damespotje, waarbij de dames gunstige handelsvoorwaarden gunden aan achterliggers en elkaar regelmatig goedbedoelde tips gaven. Ondertussen werd er ook lekker bijgekletst. De Woestijnruiters waren dit potje redelijk agressief en er moest dan ook stevig tegen gevochten worden om dorpen en steden veilig te houden. Het spel ging redelijk gelijk op, Dagmar wist de winst uiteindelijk te pakken doordat ze een aantal puntenkaarten had getrokken bij de ontwikkelingskaarten. Niet verrassend voor een van de bekendste spellen van dit moment was de waardering hoog.
Uitslag: Dagmar 13, Jacqueline 10, Anneke en Angela 9
Waardering: Jacqueline 4½, Dagmar en Angela 4, Anneke 3½
Spelers: Erik, Helene, Peter Hein en Willemien
Rond een uur of negen was China alweer afgerond en was er nog makkelijk tijd voor een groter spel. Peter Hein haalde alsnog Acquire uit de tas. Hij had dat een paar jaar geleden voor het laatst gespeeld en wilde zijn eigen exemplaar toch ook eens spelen. Willemien kende het erg goed, voor de anderen was het nieuw. Bij de uitleg kwam nog wel de tip om er aan het ebgin van het spel vooral voor te zorgen geld te steken in bedrijven die overgenomen gaan worden, anders zit je snel krap bij kas.
Peter Hein nam zijn eigen tip iets te serieus en kocht in de eerste beurt geen enkel aandeel, wat natuurlijk ook weer geen handige zet was, temeer daar hij geen bedrijf had gesticht. De anderen deden dat wel en nog dicht bij elkaar ook. Zo zaten er al vroeg vier bedrijven dicht op elkaar. Omdat alle bedrijven min of meer even groot waren was het niet duidelijk welke uiteindelijk de grootste zou zijn. Peter Hein dwong uiteindelijk de eerste fusie af en wisselde al zijn aandelen van het overgenomen bedrijf in voor die van het overnemende bedrijf (Phoenix). De anderen deden hetzelfde, waardoor alle aandelen van Phoenix op waren. Peter Hein en Willemien hadden er allebei zeven en waren daarmee hoofdaandeelhouders.
Kort daarop volgde een tweede fusie, waarmee Phoenix te groot werd om nog overgenomen te worden. Verder waren er nog geen andere bedrijven op het bord met een serieuze omvang, dus het leek er op dat Phoenix het bord zou domineren en de doorslag in de uitslag zou geven.
Dit bleek uiteindelijk te kloppen. Andere bedrijven groeiden wel en af en toe waren er zelfs fusies, maar nooit werd de kritieke omvang van elf blokjes bereikt.
Peter Hein en Willemien zaten in een comfortabele positie. Als ze even geen nuttig blokje konden plaatsen bij een ander bedrijf, konden ze altijd de waarde van Phoenix vergroten, wat ze dan ook regelmatig deden. Om de andere bedrijven ontstonden hier en daar wapenwedlopen om de meeste aandelen, waar telkens andere spelers als winnaar uit de bus kwamen.
Maar uiteindelijk ging het toch om Phoenix. Alleen al daaraan verdienden Peter Hein en Willemien zo?n 15.000 dollar, bijna een derde van hun eindtotaal. Erik had het tijdens het spel vaak goed geboerd bij de fusies van de andere bedrijven, maar niet genoeg om zijn achterstand bij Phoenix goed te maken. Helene had tijdens het spel iets te vaak last gehad van geldgebrek, waardoor ze in de strijd om de meeste aandelen vaak vroegtijdig af moest haken. Ze eindigde daardoor op enige afstand van de anderen.
De waarderingen lieten een aardige correlatie zien met de uitslag van deze aandelenklassieker.
Uitslag: Willemien 51.300, Peter Hein 48.600, Erik 41.600, Helene 24.600
Waardering: Willemien 4, Peter Hein 3½, Erik 3, Helene 2½
Spelers: Bas, Dirk Jan, Ernst, Niek, Twan en Wendy
Vlak na Puerto Rico was ook Torres klaar en men kroop met zijn zessen om het kleine tafeltje voor een potje Zoff im Zoo (ook bekend als Frank’s Zoo).
Het verloop is niet zo goed vastgelegd. De grootste klapper kwam van Ernst, die in het tweede rondje een slag binnenhaalde met daarin alle vijf leeuwen en minstens een egel. Helaas voor partner Bas was hij wel als laatste uit, waardoor zijn voorsprong beperkt bleef.
Na twee rondjes moest Ernst weg met Jacqueline en ging Wendy ook maar, waarmee het potje gestaakt werd. De stand was toen:
1. Ernst en Niek: 12
3. Wendy: 11
4. Twan: 10
5. Bas: 9
6: Dirk Jan: 7
Waardering: Niek, Wendy en Dirk Jan 4, Ernst en Bas 3½, Twan 3
Spelers: Angela, Anneke, Dagmar en Jacqueline
Na het potje Kolonisten was er tijd voor nog een niet te lang spel. Anneke had de klassieker de toren van Pisa meegenomen. Dit icoon uit de Honeymoonquiz (inderdaad we praten over de jaren ?80) zorgde onmiddellijk voor een levendige gesprek waarin herinneringen werden opgehaald over deze fantastische serie (behalve dan door Anneke, die in die tijd nog geboren moest worden).
Angela en Dagmar hadden in hun jonge jaren nog met de ?oorspronkelijke? variant gespeeld: een geel met blauw ding met alleen toeristen die een plekje op de toren dienden te vinden. Annekes exemplaar was van doorzichtig, neongekleurd plastic. En in Annekes editie hadden de toeristen ook nog koffers die de toren opgesjouwd moesten worden. De generatiekloof was gezet.
Het spel zelf was niet heel erg veranderd. Je gooit met twee dobbelstenen. De ene dobbelsteen geeft aan wat je moet doen (mannetje of koffer plaatsen of weghalen) en de andere dobbelsteen geeft aan op welke verdieping je dat moet doen. Als er in jouw beurt mannetjes of koffers van de toren vallen gaan die terug in je voorraad. Het is de bedoeling als eerste al je mannetjes en koffers op de toren te krijgen.
Jacqueline was hier het handigst in, op de voet gevolgd door Angela. Dagmar bakte er duidelijk niets van, maar omdat Anneke zo aandrong werd er toch nog doorgespeeld tot Anneke al haar mannen op de toren had staan. Tegen die tijd stond ongeveer het halve materiaal op de toren, terwijl de andere helft bij Dagmar stond.
Door alle hilariteit zijn de spelers vergeten om hun waardering uit te spreken voor dit spel. Het was leuk geweest om het weer eens te doen, maar dan vooral uit sentimenteel oogpunt.
Uitslag: Jacqueline 1e, Angela 2e, Anneke 3e, Dagmar 4e