2-6 spelers
15 minuten
Auteur: Max Kobbert
Uitgever:
Ravensburger
(2000)
Het spel …
In het genre van familiespellen is De Betoverde Doolhof een populair spel. Zoals dat wel vaker gaat, heeft deze populariteit inmiddels geleid tot vele varianten. Een daarvan is het Labyrinthe kaartspel (met regels in het Frans en Nederlands, vandaar vermoedelijk de -he achter labyrint), een compact doosje dat makkelijk mee op reis genomen kan worden.
Het Labyrinthe kaartspel is een legspel, waarbij de spelers met vierkante kaartjes zelf een doolhof maken en voortdurend veranderen. Iedere speler begint met twee kaarten in de hand. Op tafel wordt een begin van de doolhof gelegd, bestaande uit vier kaartjes. Op de kaarten staan gangen, met daarin figuren afgebeeld, op iedere kaart twee. Deze figuren stellen schatten voor, en het is de bedoeling de schatten met elkaar te verbinden.
Een speler die aan de beurt is, legt een kaart aan de doolhof, en wel zo, dat de nieuwe kaart tenminste aan een kant een doorlopende verbinding maakt met een gang in de oorspronkelijke doolhof. Is het nu zo dat een schat op de net aangelegde kaart rechtstreeks in verbinding staat met dezelfde schat ergens in de doolhof, dan mag de speler de kaart met die schat uit de doolhof pakken. Dit levert een punt op. Soms komt het voor dat er meerdere verbindingen mogelijk zijn (al dan niet met de twee verschillende schatten op de kaart). In dat geval mag je alle kaarten pakken waarmee een verbinding tot stand is gebracht. Door het wegnemen van een kaart moet de doolhof nog wel een geheel blijven. Is dat niet mogelijk, dan mag je de kaart niet wegnemen.
Na je beurt pak je een nieuwe kaart. Het spel eindigt als alle kaarten aangelegd zijn. De speler met de meeste punten wint.
… en de waardering
Het Labyrinthe kaartspel is een erg eenvoudig spel: kaartje aanleggen, kaartje pakken. Met ieder kaartje probeer je de op dat moment beste keuze te maken, want vooruit plannen is er niet bij. Zeker met meer spelers verandert de doolhof zo snel dat je pas in je eigen beurt eens kunt gaan nadenken wat je moet doen. Omdat je ook niet weet welke kaartjes de anderen hebben, is het ook al niet mogelijk elkaar dwars te zitten. Het spel krijgt daardoor meer het karakter van een puzzel dan een spel. Voor kinderen is dat denk ik nog wel leuk, voor volwassenen is de lol er snel af. Omdat er genoeg leukere kinderspellen beschikbaar zijn, kom ik niet verder dan twee pionnen.