Lost Cities: Het Dobbelspel

Reiner Knizia blijft de ongekroonde koning van het recyclen van spellenideeën. Als je denkt dat hij nu toch echt de laatste druppel inspiratie uit een idee heeft gewrongen, dan kan je er bijna donder op zeggen dat hij toch nog met iets nieuws komt. Zo ook met de ideeën die ten grondslag liggen aan Lost Cities. Die hebben we al in verschillende varianten langs zien komen, zeker als je ook de Keltis-tak (wat toch ook gewoon een doorontwikkeling is van Lost Cities) meerekent. Maar de bron is nog niet uitgeput, deze zomer verscheen gewoon weer een nieuwe variant, namelijk Lost Cities: Het Dobbelspel.

Aan het begin van het spel worden in het midden van de tafel in keurig oplopende rijtjes genummerde expeditietegels in vijf kleuren neergelegd. Behalve het nummer staan er op elk fiche ook nog één (op de eerste vijf tegels) of twee (op de hoogste vijf tegels) voetstappen afgebeeld. Dit zijn de punten die je op het eind van het spel scoort door het verzamelen van de tegels.  Op sommige van de fiches (namelijk die met een 1, 6 of 10) staat daarnaast nog een handje afgebeeld. Dit zijn de weddenschappen die je afsluit waardoor je je score in die kleur verdubbelt, verdrievoudigt of zelfs verviervoudigt.

In je beurt gooi je met drie dobbelstenen waarop de getallen één tot en met vijf en het handje staan. Als je niet tevreden bent met wat je gegooid hebt, dan mag je één keer zo veel dobbelstenen als je wilt overgooien. Daarna mag je een expeditietegel pakken waarvan de waarde overeenkomt met de (opgetelde) waarde van één of meer van je dobbelstenen. Maar (het is natuurlijk wel een Lost Cities spel), je mag alleen hogere waardes pakken dan je al had. Als je dus begint met het pakken van een vier, dan kan je niet later nog de één, twee of drie pakken. Als je een expeditietegel met een handje wilt pakken, dan moet je ook een handje gegooid hebben. Als je geen handje hebt, dan mag je de expeditietegel wel pakken, maar dan moet je het omdraaien zodat het handje niet meer zichtbaar is.

De voetstappen die je op deze manier verzamelt, zijn echter niet de enige bron van punten. Aan het begin van het spel worden namelijk ook elf bonustegels op tafel gelegd. Iedere bonustegel is tien punten waard en je mag hem pakken als je als eerste aan de voorwaarde voldoet. Voor iedere kleur is er bijvoorbeeld een bonustegel te verdienen voor de speler die als eerste vier expeditietegels in die kleur heeft. Ook zijn er bonustegels voor de speler die als eerste drie expeditietegels met de waarde drie, vijf of zeven heeft. Ten slotte zijn er bonustegels voor de speler die als eerste een expeditietegel in elke kleur heeft, of zes expeditietegels in dezelfde kleur of een “straatje” van minimaal vier expeditietegels in dezelfde kleur.

Het spel afgelopen als de laatste expeditietegel wordt gepakt, de laatste bonustegel wordt gepakt (bij 3 of 4 spelers) of de laatste gekleurde bonustegel wordt gepakt (bij 2 spelers). Wie dan de meeste punten heeft wint het spel.

…en de waardering

Lost Cities: Het Dobbelspel voelt tegelijkertijd oud en vertrouwd aan én interessant vernieuwend. Het maken van oplopende rijtjes waarbij “the only way is up” geldt en de weddenschappen, dat (her)kennen we van alle andere Lost Cities/Keltis spellen. Maar wat dit spel écht anders maakt, zijn niet eens de dobbelstenen, maar zijn de bonustegels die je kan verdienen. De bonustegels zijn echt heel belangrijk voor je score aan het eind van het spel. En daardoor kan je niet zo maar wat pakken, maar moet je echt kiezen voor welk getal of wel rijtje je gaat. Lost Cities: Het Dobbelspel is een verrassend leuke nieuwe loot aan de familieboom. Tel daar nog bij op dat het spel in een kwartiertje gespeeld is, weinig ruimte in neemt, niet makkelijk kan wegwaaien en al het spelmateriaal met gemak in een ziplockje kan waardoor het niet veel ruimte in je bagage hoeft in te hemen. En dan kan ik niet anders dan concluderen dat dit leuke spelletje zowel thuis als op vakantie prima tot zijn recht zal komen.

Ik ben inmiddels de tel kwijtgeraakt hoeveel verschillende Lost Cities- en Keltisspellen er zijn, en iedere keer ben ik verrast dat het Knizia toch weer lukt om leuke nieuwe spellen met het basisidee te bedenken. Ook dit dobbelspel is wat mij betreft weer een schot in de roos. Bij vrijwel iedere worp heb je veel keuze welk fiche je neemt en misschien nog wel belangrijker: welke fiches je daarna niet meer kunt pakken. Daarbij is vooral belangrijk dat je in de gaten houdt welke fiches je nodig hebt om bepaalde bonustegels te scoren, want daar liggen vaak de grote punten. Met de soms hevige strijd om de bonustegels is het zaak om goed op te letten waar je medespelers op azen, wat deze versie veel interactie meegeeft. Kortom, een van de leukste spellen in de familie.