2-5 spelers
30 minuten
Auteur: Reiner Knizia
Uitgever:
Ravensburger
(2002)
Het spel …
Na de eerste film kwam er een vloedgolf aan Lord of the Rings-spellen op de markt. Nu met het tweede deel lijken de spellen ook verder te gaan op de reeds ingeslagen weg. Zo ook Ravensburger die een tweede kaartspel van Reiner Knizia hebben uitgebracht. Zowel de lay-out als het type spel lijkt op zijn voorganger. De reis van de reisgenoten gaat ook verder waar ze in het vorige spel gebleven waren.
Deze keer worden zeven plaatsen aangedaan. De zeven kaarten die deze plaatsen symboliseren worden in een rij op tafel gelegd. Daartussen komen wegkaarten te liggen. Deze bepalen het aantal stappen en daarmee het aantal keren dat je in die ronde aan de beurt komt. Iedere speler begint met zes kaarten. Er zijn vier verschillende kleuren kaarten met vier verschillende soorten symbolen die karaktereigenschappen voorstellen. Bij iedere stap tussen de plaatsen komen alle spelers aan de beurt. De spelers mogen steeds kiezen of ze een nieuwe kaart van de blinde stapel pakken, of een kaart van henzelf bij de open kaarten te leggen en vervolgens twee nieuwe te pakken. Dit kunnen zowel open als gesloten kaarten zijn.
Bij aankomst van iedere plaats is er een krachtmeting. Afhankelijk van de plaats doen één of meerdere karaktersymbolen hier mee met de krachtmeting. Zoals we gewend zijn bij Knizia vindt deze plaats met behulp van kaarten. De spelers moeten om de beurt kaarten voor zich neerleggen (de speler met de ring begint en vervolgens met de klok mee). Wie de meeste kaarten met de daar geldende symbolen voor zich op tafel heeft liggen krijgt het fiche met de hoogste waarde. De speler die daarna de meeste kaarten had het fiche dat daarop volgt etc. Er ligt altijd één fiche minder dan het aantal spelers.
Tot zover is het redelijk eenvoudig, maar per kleur mag je maar één symbool verzamelen. Maximaal kan je dus vier verschillende rijtjes voor je hebben liggen. Na de krachtmeting moet van ieder rijtje de bovenste kaart weg worden gelegd en enkele kaarten verdwijnen ook van tafel. De overige kaarten blijven liggen. Wil je bij een volgende ronde een zelfde kleur kaart gebruiken, maar met een ander symbool, dan moet je het oude rijtje opdoeken. De speler die het hoogste fiche heeft weten te winnen krijgt de ring en is daarmee startspeler van de volgende ronde. Dit heeft als voordeel dat je als eerste je kaarten op tafel kunt leggen en bij een gelijk aantal kaarten wint de speler die dat het eerste had neergelegd (net als bij de wegenbouwkaart van Kolonisten). De speler die over het totaal de meeste krachten had (punten verzameld via de fiches) wint.
… en de waardering
Vanwege de abstracte regels is het begin van dit spel even moeilijk. Wat mag nu wel en niet. Ook op het forum zag ik al snel discussies over het maximaal aantal rijtjes ontstaan. Maar als dit eenmaal duidelijk is kan er per soort gespaard worden. Geluk speelt hierbij zeker een rol. Met een beetje mazzel trek je veel Gandalfkaarten die als joker ingezet kunnen worden. Nog een opmerking over de spelregels: bij gelijk spel bij de eindstand wint de speler die in Cirith Ungol als eerste zijn kaarten had uitgespeeld. Maar deze plaats komt in dit spel helemaal niet voor. Bedoelt wordt de laatste plaats Minas Tirith. Persoonlijk vond ik het eerste kaartspel boeiender, maar hier zijn de meningen nogal over verdeeld.