Geplaatst door In de afgelopen maand stond er 38 keer een spel op tafel, waarvan 9 nieuwe. De meeste van deze nieuwe spellen speelde ik op het Spellenspektakel, dus voor dit blog blijft maar een armetierig lijstje van twee spellen over. Over één daarvan (Azul Queen’s Garden) heb ik inmiddels een recensie geschreven en dus valt die ook nog af voor dit overzicht. En dan blijft voor dit maandoverzicht dus nog maar één spel over om te bespreken.
Dat nieuwe spel is Meadow. Ik had dit spel al een aantal keer verlekkerd lopen bekijken op Boardgamegeek omdat het er zo ontzettend mooi uitziet. Maar de speelduur van 60-90 minuten schrok me een beetje af. Dat is net te lang om makkelijk op tafel te krijgen. Onze sweet spot ligt namelijk op 30-45 minuten met een uitloop naar 60 minuten en bij alles wat langer is wordt de kans dat het op tafel komt met de minuut kleiner. Maar Peter Hein had dit spel met Anton op het Spellenspektakel in drie kwartier gespeeld. En dus waagde ik de gok en schafte ik het spel aan.
In Meadow verzamel je kaarten met daarop prachtige illustraties van planten, dieren en het soort huizen dat in sprookjes aan de rand van het bos staat. Alle spelers beginnen met één kaart op tafel en een aantal kaarten in je hand. In je beurt trek je doorgaans een kaart uit de centrale voorraad en je speelt een kaart. Op de kaarten staat naast de prachtige illustratie met een pictogram aangegeven wat er op de kaart staat (een vogel, een amfibie, een larve, etc.) en bij sommige kaarten ook nog welk landschapstype de kaart is. Op de kaarten staat verder wat er nodig is om hem te spelen (bijvoorbeeld een larve, een huis, moeras, etc.). Je probeert dus een soort van stapjes te maken waarbij bijvoorbeeld de larf van je eerste kaart wordt opgegeten door een amfibie die vervolgens in de maag van een vogel eindigt die weer gepakt wordt door een roofdier. Het voelt daarom een beetje alsof je van klein naar groot bezig met een matroesjka poppetje te maken. Je kan daarbij echter niet alleen de diepte in, maar ook de breedte door te beginnen met een nieuwe landschapskaart. En dat wil je ook, want dan kan je ook complexere kaarten spelen waarvoor je aan meer voorwaarden moet voldoen en die dus meer punten opleveren (want daar draait het allemaal om). Ik vind Meadows een heel mooi spel, maar ik ben er nog niet helemaal uit of ik het ook een heel leuk spel vind. Ik twijfel daar een beetje over. Je bent op zich lekker bezig, maar je bent ook afhankelijk van welke kaarten op het bord liggen om te pakken. Soms kan je mooie combi’s maken, maar soms wil het ook gewoon niet lukken omdat je bijvoorbeeld overal een bloem voor nodig hebt en die er nou net niet ligt. Doordat het spel er zo mooi uitziet, hoopte ik ook dat het een thematisch spel is, maar het voelt eigenlijk vrij droog en abstract. Het spel is zeker niet slecht, maar omdat het zo’n andere ervaring is dan ik had gehoopt, moet ik er nog een beetje inkomen. Wordt dus vervolgd.
En verder was afgelopen maand toch ook vooral een maand met een oplopend gevoel van ongemak door de oplopende besmettingscijfers en alle ellende van dien voor de zieken zelf, maar vooral ook voor het zorgpersoneel en de mensen die langer moeten wachten op andere vormen van zorg. Het Spellenspektakel had nog geluk en mocht nog doorgaan, een week later zaten we al weer in een milde lockdown en werden evenementen al afgelast. Inmiddels zitten we zelfs in een zwaardere vorm van een lockdown (de avond-lockdown) en is er een nieuwe virus-variant (omikron) opgedoken waarvan we maar moeten afwachten hoe gevaarlijk die is wat betreft besmettelijkheid, ziekmakendheid en vaccinresistentie. Ik zou haast zeggen dat het een goed moment is om nog wat spellen te hamsteren of aan Sint of de Kerstman te vragen, zodat je er goed op voorbereid bent om je thuis op een veilige manier te vermaken.