Geplaatst door Dankzij Spiel was oktober natuurlijk een fantastische spellenmaand waar niet alleen vaak (64 keer) een spel op tafel kwam, maar ook nog veel (22 stuks) nieuwe spellen. De meeste daarvan heb ik al besproken in mijn Spiel-blogjes, maar er blijven er toch nog drie over voor dit blog.
Laat ik met de leukste daarvan beginnen, namelijk Trek 12: Amazonië. Dit is het vervolg op Trek 12: Himalaya (dat ik nooit gespeeld heb). Het is een roll & write spelletje waarin je in verschillende scenario’s op onderzoek gaat in de Amazone. De basis van alle scenario’s is (denk ik, ik heb ze nog niet allemaal gespeeld) dat je met twee dobbelstenen gooit en vervolgens een getal op je briefje moet schrijven. Je mag voor één van de twee dobbelstenen kiezen, maar je mag de waardes ook optellen, aftrekken of vermenigvuldigen (zolang je maar tussen de nul en twaalf blijft). Je probeert daarbij zowel “straatjes” (reeksen van aaneengesloten oplopende nummers) als clusters (aaneengesloten groepen velden met hetzelfde getal) te maken. Aan het begin van het spel worden verder nog drie kaarten met dieren dicht neergelegd met daarop een kaartje met een nummer. Zodra je op een vakje dat nummer zet, zie je dat dier en mag je het dicht liggende dierenkaartje opendraaien. Je krijgt op dat moment te zien hoeveel punten je scoort afhankelijk van hoe vaak je het betreffende dier ziet (hoe vaker, hoe meer punten maar het verschilt per dier hoe snel het oploopt, soms krijg je zelfs nul punten voor de eerste paar waarnemingen).
Trek 12: Amazonië bevalt me heel goed. Het eerste scenario was prima, maar nog niet heel bijzonder. Maar het tweede (ik ga natuurlijk niet verklappen wat veranderde) was al leuker en het derde deed er nog een stapje bij. De basis van dit spel is prima (degelijk roll & write spel) maar daar boven op komt een heerlijk laagje verrassingen in de vorm van nieuwe, steeds leukere scenario’s die in envelopjes zitten die je pas open mag maken als je een bepaald doel hebt bereikt. Ik ben dol op spellen waar dit soort cadeautjes in zitten en ben heel benieuwd wat we in de resterende envelopjes gaan tegenkomen.
Fancy Feathers was een blinde gok op Spiel die ik kocht vanwege de maker en de looks van het spel. In dit spel verzamel je fazanten. De fazanten die je kunt verzamelen liggen in een rij en de achterste speler is altijd als eerste aan de beurt. Die mag om te beginnen alle kaarten pakken die nog achter hem liggen én de kaart waar hij/zij op staat. Daarna plaatst deze speler zijn speelfiguur zo ver naar voren in de rij, als hij/zij wil. Er zijn verschillende soorten fazanten in het spel die allemaal op een andere manier punten scoren.
Ik heb het gevoel dat ik ergens iets niet goed heb begrepen in de regels van Fancy Feathers want onze twee potjes waren niet echt boeiend. Wellicht dat het leuker wordt als we het met een andere combinatie van kaarten proberen (je gebruikt zes van de twaalf mogelijke fazantensoorten) of misschien heb ik ergens een regel verkeerd gelezen of over het hoofd gezien. Ik moet er nog eens een keer opnieuw naar kijken.
Een andere blinde gok van Spiel is het spel Evergreen. Deze kocht ik omdat ik de Similo-promo wilde hebben (daarover zo meer). In Evergreen ben je de vormgever van een planeet (een soort god dus) die op de planeet bomen tot bloei wil brengen. Je kiest iedere ronde een kaart uit waarmee je bepaalt in welke regio je één van de basisacties wilt doen (bijvoorbeeld een nieuwe boom planten of een geplante boom een stukje laten groeien) en krijg je nog een vaste bonusactie (bijvoorbeeld struiken planten of een slootje aanleggen waarmee je twee aangrenzende bomen laat groeien). Hoe vaker je een bepaalde bonusactie kiest, hoe beter hij wordt. Het spel duurt een vast aantal rondes en heeft op bepaalde momenten tussentellingen waarin je punten scoort voor de bomen die je gebouwd hebt. Daarbij wil je vanuit één richting zo veel mogelijk bomen zien (waarbij je bomen die in elkaars schaduw staan niet ziet), maar ook een zo groot mogelijk bos bouwen. Je bent dus aan het puzzelen hoe je aan de ene kant bomen zichtbaar kan laten zijn (en dan moeten ze niet te dicht op elkaar staan) en hoe je aan de andere kant een groot bos kan bouwen (waarvoor bomen wel weer naast elkaar moeten staan).
De regels van Evergreen zijn best simpel, maar het is vervolgens best een complexe puzzel om je bomen op een slimme manier te bouwen. Daardoor is dit spel complexer dan het op basis van de regels lijkt, je moet je grijze massa namelijk echt goed aan het werk zetten in dit spel. En dat zijn de soort complexe spellen waar ik van houd: een uitdagende abstracte puzzel met makkelijke regels. Het doet me denken aan de spellen van de late jaren ’90 en de vroege jaren ’00.
Op Spiel werkten een aantal uitgevers samen voor een ontzettend leuke Similo-promo. Je kreeg deze promo als je één van de spellen die op de kaarten stond kocht en zo lang de voorraad strekte. Ik heb het idee dat de voorraad redelijk snel op is geweest en dat is heel jammer voor iedereen die achter het net viste. In deze Similo-set zitten kaarten met daarop de verschillende spellen van deze uitgevers. Op elke kaart staat groot een plaatje uit het spel, een afbeelding van het spel en wat informatie (zoals de naam van de auteur en illustrator, speelduur en het aantal spelers). Het leuke van deze set is dat de kaarten ontzettend van elkaar verschillen, zowel wat betreft het onderwerp van het kaartje (mensen, dieren, stadsgezichten, etc.) als wat betreft stijl (van abstract tot realistisch en alles er tussen in). Dat maakt deze Similo-set uitdagender (en daardoor leuker) om te spelen dan alle andere Similo-sets die ik gespeeld heb. Op het randje van de kaart staat ook “Spiel 2022” en ik hoop dat dat betekent dat ze volgend jaar weer een nieuwe Similo-promo uitbrengen, maar dan met de spellen van 2023. Ik vind dit echt de leukste en slimste promo die ik ooit heb gehad doordat het een combinatie is van slimme marketing verpakt in de vorm van echt een leuk spel.