Marabunta

Reiner Knizia staat erom bekend dat hij zijn eigen spelideeën constant hergebruikt en fijnslijpt. Maar hetzelfde doet hij ook al jaren met al langer bestaande concepten. In Marabunta is het het populaire ‘roll & write’-idee dat hij onder handen neemt.

Ook Marabunta is uitgerust met stiften en een uitwisbaar bordje. Maar hier dient het centrale deel van dat bord als het gezamenlijke strijdperk van de spelers. Die vertegenwoordigen twee mierenkolonies, die de beste plekken rondom hun mierenhopen willen bemachtigen.

Om beurten gooien de spelers zes dobbelstenen. Die verdelen ze samen met een bonustegel in twee groepjes, waarna de andere speler een groepje uitkiest. Die gebruikt de gekozen dobbelstenen (en de eventueel gekozen tegel) en vult daarmee vakjes in de zes verschillende gebieden op het bord.

Een extra restrictie daarbij is dat je alleen een vakje mag invullen dat grenst aan een ander vakje van jou, tenzij je een nieuwe mierenhoop begint. Daarvan heb je er aan het begin van het spel twee tot je beschikking. Tijdens het spel kun je wel nieuwe maken, maar makkelijk is dat niet. Je startposities goed kiezen is dus belangrijk.

Zo ontvouwt zich snel een spannende strijd op het gezamenlijke bord. Soms kies je vakjes om de meerderheid in dat gebied te krijgen, soms wil je een mooie bonus bemachtigen, en soms is het juist verstandig om vooral je tegenstander te blokkeren.

Het spel eindigt als een van drie eindcondities is vervuld, waarna de spelers nog punten krijgen voor de regio’s waar ze de meeste invloed hebben. De speler met de meeste punten wint.

…en de waardering

De meeste moderne dobbelspelletjes zijn gezellige maar ietwat gezapige invuloefeningen waarbij iedereen met z’n eigen velletje bezig is. Mieren zijn geen gezellige beesten, zo blijkt ook hier. Op de doos is ‘roll & divide’ te lezen, en dat is geen woord te veel. Je verdeelt de gebieden maar ook de dobbelstenen, en dat is iedere keer weer een hele toer.

Marabunta is een van de weinige spellen waarbij de beurt van de andere speler leuker is dan die van jezelf: je mag toekijken hoe zij krampachtig probeert twee gelijkwaardige groepjes te maken, om daarna met een grijns dat ene setje te kiezen dat toch echt beter was. Maar even later is het jouw beurt om te zweten en te hopen dat je tegenstander dat setje met die ene dobbelsteen laat liggen.

Maar als je eenmaal een setje hebt gekozen is het vaak ook lang niet triviaal om de dobbelstenen te gebruiken. Vooral de neutrale nullen, die geen invloed geven maar die je wel overal mag gebruiken, bieden veel mogelijkheden. En voor welke bonus kun je je kratjes het beste inzetten?

Dat voortdurende nadenken en anticiperen op wat je tegenstander wil en doet maken Marabunta een zeer interactief, maar ook intens spel. Geen luchtige dobbelsnack voor tussendoor, maar eentje die de stevige trek stilt.