Matryoshka

Wij hadden vroeger een Matroesjka-set thuis waar ik heel graag mee speelde. Ik vond het ontzettend leuk om te zien hoeveel poppetjes er tevoorschijn kwamen uit de grootste pop. Toen ik het spel Matryoshka zag, kon ik de lokroep dan ook niet weerstaan. Omdat het een spel is dat je niet met zijn tweeën kan spelen, verdween het vervolgens in de kast om daar pas uit te komen toen ik voor mijn List of Shame-challenge ging kijken wat voor leuks er nog ongespeeld in de kast lag.

Matroyshka is een vlot kaartspelletje waarin je zelf sets van de bekende poppetjes moet gaan verzamelen. Iedere set bestaat uit zeven matroesjka’s. Met hoe meer spelers je speelt, hoe meer sets er mee doen.

Het spel bestaat uit vier rondes waarin steeds meer kaarten in omloop komen. Aan het begin van iedere ronde moeten alle spelers een aantal van hun handkaarten voor zich op tafel leggen om aan te geven in welke sets ze geïnteresseerd zijn. Daarna trekken alle spelers twee kaarten om hun hand(elswaar) weer aan te vullen.  

Vervolgens bieden alle spelers om de beurt een kaart te ruil aan. De andere spelers moeten verplicht een kaart als tegenbod aanbieden (de aanbiedingen zijn geheim). Voor een kaart die je graag wilt hebben, probeer je dus een kaart aan te bieden waarvan je verwacht dat de ander die graag wil hebben. En als er iets wordt aangeboden dat je liever niet krijgt dan bied je een voor de ander oninteressante kaart aan. De speler kiest vervolgens uit de tegenbiedingen de kaart die hij het liefst wil hebben en dan wordt de ruil uitgevoerd.

Aan het eind van de vierde ronde hebben alle spelers veertien kaarten verzameld, waarvan ze er dertien voor zich neerleggen. De spelers scoren vervolgens punten voor kaarten uit dezelfde set met oplopende waardes (“straatjes”) en voor setjes kaarten met dezelfde waarde. Wie de meeste punten heeft wint het spel.

…en de waardering

Ik vind Matroyska een grappig spelletje. Je probeert zelf mooie sets te verzamelen, maar je doet er goed aan om bij het ruilen er ook rekening mee te houden wat een kaart een andere speler oplevert. Stel dat iemand van een bepaalde set de kaarten 1, 2, 4 en 5 heeft en jij hebt de 3. Dan wil diegene die kaart heel graag hebben en kan je er dus een hele goede kaart voor terug verwachten. Maar diegene scoort ook stevig met zo’n lang rijtje. Weet dus wat je weg geeft. Deze afweging maakt dat het niet vanzelfsprekend is om het beste bod te doen of te accepteren en dat maakt het spel interessant.