Geplaatst door Ik probeer mijn recensies altijd zo te schrijven dat ze ook begrijpelijk zijn voor mensen die geen hardcore bordspellenliefheber zijn. Maar ongemerkt sluipt er toch regelmatig een woordje spellenjargon in. Daarom ga ik in deze serie blogjes het meest gebruikte jargon uitleggen.
Een belangrijk kenmerk voor spellen is voor mij dat je ze samen met andere mensen doet. Het zijn niet voor niets gezelschapsspellen. Al is dat tegenwoordig iets minder vanzelfsprekend gelet op de toenemende populariteit van solospellen die je juist in je eentje kan doen. Zoals jullie al begrijpen is dat genre niet aan mij besteed en is dat ook niet waar dit blogje over gaat. Bij spellen speel je doorgaans tegen elkaar en is er interactie tussen wat de verschillende spelers doen. Als ik die ene kaart pak, dan kan jij hem niet meer pakken. Zet ik mijn mannetje op dat ene plekje, dan moet jouw mannetje ergens anders naar toe.
Zo niet in multiplayer solitaire spellen. Dit zijn spellen waar alle spelers lekker voor zichzelf bezig zijn en er geen enkele interactie tussen hen is. Vaak zijn dit puzzelspellen waar alle spelers hetzelfde puzzeltje aan het maken zijn en de speler die dat het best gedaan heeft wint.
Een voorbeeld van een multiplayer solitaire spel is Railroad Ink. In dit spel tekenen alle spelers op hun eigen bordje een netwerk van spoorwegen en autowegen. Iedere ronde bepalen dobbelstenen welke autowegen en spoorwegen de spelers moeten tekenen op hun bordje. In theorie kan iedereen exact hetzelfde tekenen. In de praktijk heb ik dit echter nog nooit zien gebeuren. Alle spelers zijn tijdens het spel dus lekker zelf aan het puzzelen hoe ze hun netwerk optimaal vormgeven. Of je het spel nou solo speelt of met zes mensen (of met nog meer), maakt eigenlijk geen bal uit omdat het spel in alle gevallen precies hetzelfde verloopt. Het enige verschil is dat je als solo-speler je score niet kan vergelijken met andere spelers.
Andere leuke multiplayer solitaire spellen zijn: Karuba, My City, Take it easy, Limes en Fits.