Medina

Het spel …

Stefan Dorra lijkt iets met Noord-Afrika te hebben. Na MarraCash is dit zijn tweede spel dat zich in deze setting afspeelt. Ook in Medina komen marktbezoekers voor, maar nu moet wel eerst even de stad voor ze opgebouwd worden.

Het principe van Medina is verbluffend eenvoudig: als je aan de beurt bent, plaats je twee speelstukken. Het spel eindigt als niemand meer een stuk op het bord kan plaatsen. Iedereen heeft zijn eigen voorraad speelstukken, bestaande uit paleisdelen in vier kleuren, stadsmuren, geitenstallen en bezoekers. Deze worden achter een scherm verborgen, zodat tijdens het spel niemand precies van elkaar weet wat de anderen nog over hebben. Daarnaast krijgt iedereen nog vier daken in zijn eigen kleur, die wel openbaar zijn.

Op de daken na zijn alle speelstukken neutraal. Paleisdelen mogen alleen aan andere paleisdelen van dezelfde kleur geplaatst worden, en vormen zo paleizen. Er mag maar aan één paleis per kleur tegelijk gebouwd worden. Een nieuw paleis kan pas gebouwd worden als er geen paleis in die kleur is dat nog verder kan worden uitgebouwd.

Paleizen mogen elkaar niet raken (ook niet diagonaal), dus dit laatste kan voorkomen als een paleis helemaal ingeklemd is tussen andere bouwwerken. Een paleis kan ook voltooid worden doordat een speler er een dak op te plaatst, en het zo claimt. Een speler kan van iedere kleur maar één paleis claimen. Het is wel mogelijk dat er ongeclaimde paleizen overblijven.

Geitenstallen mogen altijd aan paleizen vast gebouwd worden, ook al is het geclaimd. Stadsmuren beginnen vanuit één van de hoektorens, maar verschillende muren mogen elkaar niet raken. Bezoekers vormen een lang lint tussen de gebouwen door, vergelijkbaar met de trambaan uit Big City.

Zoals gezegd eindigt het spel als niemand nog een speelstuk kan plaatsen. Voor ieder paleisdeel en geitenstal waar je paleizen uit bestaan, krijg je één punt. Bovendien zijn er voor iedere kleur bonusfiches voor wie het grootste paleis van die kleur heeft (inclusief geitenstallen). De muren en marktbezoekers leveren ook punten op. Voor iedere muur of bezoeker die aan een paleis grenst, krijg je ook één punt. Ook voor de muren zijn er bonusfiches. Voor iedere hoektoren is er eentje; die gaat naar de bezitter van het laatste paleis dat aan een uit die hoektoren vertrekkende muur grenst. Winnaar is de speler met de meeste punten.

… en de waardering

In Medina draait alles om timing. Zolang de paleizen van niemand zijn, kan iedereen ze uitbreiden en/of claimen. Doe je het te vroeg, dan loop je risico een grotere mis te lopen. Doe je het te laat, dan moet je je tevreden stellen met de restjes. Deze timing is ook belangrijk bij de stadsmuren, vooral met betrekking tot de zo kostbare bonusfiches. Medina is vrij van iedere toevalsfactor. Zoals wel meer spellen waar dat voor geldt, zit het geluk in de zetten van je medespelers. Het doorgronden van de juiste tactiek is lastig; het belangrijkste is het juist reageren op de zetten van de anderen.

Het heeft even geduurd voordat Medina in Nederland uitkwam (met een andere doos), maar het is het wachten meer dan waard geweest. Het is een uitstekend spel, en het vele houtmateriaal is niet minder dan indrukwekkend te noemen.

Een spel waar de inhoud mooier is dan de doos doet vermoeden. Medina speelt op zich prettig weg. Iedereen zet z’n stukken neer en je hoopt dat je rechterbuurman nog een extra stuk bij plaatst zodat jij een groot gebouw kunt claimen. Natuurlijk heb je zelf invloed op de timing, maar het gaf mij het gevoel maar wat te doen. En ik geloof dat ik daar niet de enige in ben. De murenregel schept ook veel verwarring. Dat je muren en stalletjes tot het laatst moet bewaren, daar ben ik wel uit, maar wat is nu een juiste strategie? Het blijft onduidelijk.