Mille Fiori

Venetië is al van vele bordspellen de setting geweest, meestal ergens in de Renaissance. Mille Fiori past in dat rijtje, al is de precieze tijdsperiode niet zo duidelijk. Voor het thema van glasblazen geldt dat niet: het spelmateriaal bestaat uit doorzichtige plastic ruitjes en scheepjes. Op Kickstarter waren die ongetwijfeld van echt Venetiaans glas geweest, maar uitgever Schmidt heeft gelukkig wel oog voor de portemonnee van de klant.

Dat de speelstukken doorzichtig zijn is niet alleen thematisch correct, maar heeft ook een praktisch doel. Deze plaatsen de spelers namelijk op het bord en het is belangrijk de bedekte symbolen te kunnen zien.

Dat plaatsen doe je met kaarten, die er in zes kleuren zijn. Aan het begin van de ronde krijgt iedereen vijf kaarten, kiest er eentje uit om te spelen en geeft de rest door. Afhankelijk van de kleur en het symbool op de kaart plaats je een ruitje in een van de gebieden van de stad en scoor je daarmee een aantal punten. Per gebied kun je bonuspunten scoren als je ruitjes alle verschillende symbolen in dat gebied hebben bedekt, of als je er voldoende hebt gespeeld.

Een andere bonus die je kunt verdienen als je je ruitjes handig speelt is het spelen van een extra kaart. Daarbij mag je kiezen uit een verzameling open liggende kaarten naast het bord. Die verzameling groeit iedere ronde, dus er ligt altijd wel iets aardigs bij. Als je het een beetje slim speelt kun je met het spelen van een extra kaart weer een bonus verdienen en nog een extra kaart spelen en zo lekker veel punten in een beurt scoren.

Het spel eindigt als de stapel kaarten op is of als iemand alle ruitjes op het bord heeft. De beurt wordt dan nog uitgespeeld en de speler met de meeste punten wint.

…en de waardering

Mille Fiori is weer een heerlijk snel en elegant spel zoals alleen Reiner Knizia ze kan maken. Kaartje spelen, tegeltje leggen, punten scoren en de volgende speler is alweer aan de beurt. Het kiezen van de juiste kaart is vaak nog een pittige opgave. Je wilt graag een strategie rondom een paar kerngebieden opbouwen, maar je wilt liever ook geen kaarten aan anderen doorgeven waar ze flink mee gaan scoren. Je moet dus voortdurend schakelen tussen goede beurten voor jezelf en het dwarszitten van de anderen. Daarbij moet je ook de mogelijkheid voor een bonusbeurt goed in de gaten te blijven houden.

Voor een snel en soepel spel heeft Mille Fiori daardoor aardig wat diepgang, en is zo geschikt voor zowel de gelegenheidsspeler als voor de speler die graag een pittig spel met van beperkte duur speelt. Die moet de geluksfactor van de kaarten dan voor lief nemen, maar daar is goed mee om te gaan. Speel het wel met minstens drie, want met twee komt de concurrentie wat minder uit de verf.