Norenberc

Het spel …

Na zijn hit Hanzesteden brengt Andreas Steding opnieuw een bezoek aan een Middeleeuwse Duitse handelsstad: Neurenberg, in vroeger tijden bekend als Norenberc. Het spelidee klinkt bekend: de spelers proberen punten te verdienen door het verkrijgen van invloed bij de gilden.

Afhankelijk van het aantal spelers wordt er een aantal gildehuizen klaargelegd. Daarin komt een aantal gildemeesters, gasten en handelswaren. Het spel wordt in vier rondes gespeeld, onderverdeeld in fases. Per fase beslissen de spelers eerst in het geheim in welke gilden ze deze fase iets willen doen. In een gilde kun je handelswaren in- of verkopen, of een gast werven door handelswaren af te geven.

De huidige gildemeester bepaalt de prijs van de ronde. Je kunt zien wat de prijs in de volgende ronde is, dus op basis van het verschil kun je goedkoop handelswaren inkopen om ze later met winst te verkopen. Dat is nodig ook, want geld is uiterst schaars.

Maar geld levert niet direct punten op. Punten verdien je vooral door het werven van gildeleden, burgers en schilden. En daar heb je allemaal handelswaren voor nodig. Aan het einde van een ronde kijk je per gilde wie daarvan de meeste handelswaren heeft. Deze speler krijgt de huidige gildemeester en het schild van de gilde. Is het gilde het hoofdgilde, dan krijg je ook nog het belangrijke prestigeschild.

Zo verloopt iedere ronde. Na de vierde ronde worden er punten verdeeld. Die krijg je voor het aantal verschillende gilden, het meeste geld en voor je gildeleden, afhankelijk van het aantal verschillende en hun totale waarde. Uiteraard wint de speler met de meeste punten.

… en de waardering

Norenberc is weer zo’n spel met een uitgekauwd thema zonder veel verrassingen. Nu hoeft dat geen probleem te zijn als er verfrissende spelideeën tegenover staan. In Hanzesteden is dat de auteur glansrijk gelukt, in Norenberc helaas niet. Het spelverloop bestaat vooral uit het heen en weer schuiven van handelsgoederen en geld, waarbij je voortdurend je geld in de gaten moet houden en je positie ten opzichte van je medespelers.

Voor de liefhebbers klinkt dat zeker interessant en tot op zekere hoogte is dat ook zo. Vooruitdenken is noodzakelijk en daar kom je soms voor lastige en dus boeiende afwegingen te staan. Het grote nadeel is alleen dat het allemaal zo tergend lang duurt. Bovendien is er nauwelijks sprake van een goede spanningsboog. De vierde ronde speelt bijna hetzelfde als de eerste en de stress aan het einde van het spel of je alles nog kunt doen wat je wilt ontbreekt nagenoeg. En juist in een lang spel wreekt dit gebrek zich.

Was Norenberc in een uurtje te spelen dan had ik het waarschijnlijk een echt leuk spel gevonden. Met de huidige minimale lengte van 90 minuten (met drie spelers) ontstijgt het niet het niveau van een genadezesje; in die speelduur doe ik liever wat anders.