Pantheon

Het spel …

In het dagelijks leven is Bernd Brunnhofer spellenuitgever bij het succesvolle Hans im Glück. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en af en toe slaat hij ook zelf aan het ontwerpen onder het pseudoniem Michael Tummelhofer. Niet zonder succes, want titels als Sint Petersburg en Stenen Tijdperk zijn nog immer populair. Zijn nieuwste spel is Pantheon, in Nederland door 999 Games uitgegeven.

In Pantheon kruipen de spelers in de huid van opeenvolgende beschavingen rond de Middellandse Zee, ergens rond de Oudheid. Afgaand op de monumenten die nog van ze over zijn, was het vereren van een breed scala aan goden een dagtaak in die tijd. En daar gaat het dan ook om in dit spel.

Pantheon wordt in zes tijdperken gespeeld, waarin telkens een beschaving zijn glorietijd beleeft. Vanuit de hoofdstad kunnen de spelers naar verschillende locaties reizen om daar monumenten te bouwen of bonusfiches op te pikken. Daarvoor moet je genoeg verplaatsingsmogelijkheden hebben, weergegeven door voeten. Hoeveel voeten je mag plaatsen bepaal je door het uitspelen van kaarten. Met andere kaarten kun je offers aan goden brengen om privileges te verkrijgen, of ze leveren geld op om meer voeten, monumenten of permanente offerplaatsen te kopen.

Een tijdperk eindigt als alle voorhanden liggende goden of bonusfiches geclaimd zijn. Na het derde en zesde tijdperk volgt er een puntentelling, waarbij de spelers beloond worden voor hun halfgoden en het aantal gebouwde monumenten. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Voordat ik Pantheon voor de eerste keer speelde had ik eigenlijk weinig meer over dit spel gehoord dan dat er een stevige geluksfactor in zat. Ik was dus wat aarzelend en werd misschien daardoor erg verrast over hoe leuk het spel bleek te zijn. Het thema is wel erg vergezocht en het spel heeft wat typische kleine regeltjes, maar als geheel werkt het goed.

Pantheon is zo’n typisch familiespel met pit waar Hans im Glück het patent op lijkt te hebben. Planning en vooral timing zijn erg belangrijk en soms moet het geluk je een handje helpen, maar daar kun je wel omheen plannen. Het feit dat het einde van een tijdperk door de spelers bepaald wordt en niet een vast aantal beurten of acties, spreekt me erg aan. Vaak is het zelfs handig om een minder goede zet te doen, die er wel in resulteert dat het tijdperk eindigt en anderen helemaal geen actie meer krijgen. Daar moet je dus altijd op verdacht zijn, houd dus goed in de gaten wat je medespeler uitvoeren.

Je moet even door de warrige regels, het bizarre thema en bijpassend kitscherige doos heen, maar daarin ligt een prima spel verborgen dat liefhebbers van het stevige familiespel absoluut moet aanspreken.