2-4 spelers
45-60 minuten
Auteur: Bernd Brunnhofer
Uitgever:
999 Games
(2004)
Het spel …
In 2003 werd het 300-jarig bestaan Sint Petersburg met veel fanfare gevierd. Toeval of niet, een jaar later verscheen er bij Hans im Glück een spel over de bouw van deze stad in 1703.
Sint Petersburg is een ontwikkelingsspel, waarbij je in het begin vooral bezig bent om een inkomstenbron op te bouwen, om na verloop van tijd aan je puntentotaal te werken. Het ontwikkelen gaat met behulp van vier soorten kaarten: ambachtslieden, gebouwen, edelen en ruilkaarten, waarmee je de eerste drie soorten kunt opwaarderen. Ambachtslieden leveren geld op, gebouwen punten, en edelen een combinatie van beide.
Een speelronde bestaat uit vier fasen, een voor iedere soort kaarten. Aan het begin van een fase worden er nieuwe kaarten van deze soort omgedraaid, tot er in totaal acht open kaarten liggen. Overgebleven kaarten uit vorige fases en uit de voorgaande ronde blijven liggen. Aan het einde van een fase worden de kaarten van deze soort die spelers voor zich hebben liggen gewaardeerd. Om een kaart neer te leggen moet je een vast bedrag betalen. Zit je even krap bij kas, dan mag je een kaart ook in je handen nemen en later betalen, om te voorkomen dat een concurrent ermee aan de haal gaat. Je mag echter maar drie kaarten in je hand houden, en aan het eind van het spel leveren kaarten in de hand strafpunten op, dus denk goed na voor je een kaart op handen neemt.
De ambachtslieden leveren verreweg het meeste geld op. Het is dus zaak om vroeg in het spel hiervan zoveel mogelijk te kopen. De gebouwen leveren alleen punten op, hoewel de opgewaardeerde versies ook (veel) geld kunnen genereren. De edelen zijn relatief duur in verhouding tot wat ze tijdens het spel opleveren, maar zijn van essentieel belang voor het einde van het spel. Dan krijg je namelijk punten voor het aantal verschillende edelen in je bezit; dit kan aardig oplopen.
… en de waardering
Sint Petersburg is een veelgeprezen spel, dat inmiddels al twee spellenliefhebberprijzen heeft gewonnen. Mij is onduidelijk waarom, want ik kan niet zeggen dat ik Sint Petersburg een bovengemiddeld leuk spel vind. Ik herken weinig originele elementen, en het spel speelt zichzelf wel een beetje. Na een paar keer spelen heb je de strategie wel zo’n beetje onder de knie en zit de variatie vooral in de volgorde waarin de kaarten omgedraaid worden. Zeker als je het met meer spelers doet, is de geluksfactor daarbij erg bepalend. Dit komt doordat de rol van de edelen bij meer spelers wel heel erg belangrijk is. Ik speel het daarom bij voorkeur als tweepersoonsspel. De gebouwen zijn dan ook nog belangrijk, zodat er wat meer variatie in je tactiek mogelijk is (ik verlies tenminste altijd van mijn vriendin, dus er zal wel meer dan alleen geluk inzitten, ahem). Met meer spelers balanceert Sint Petersburg op het randje van matig, met twee spelers is het nog best aardig en krijgt het een genadepion. In beide gevallen vind ik de Nederlandse prijs van dertig euro overigens krankzinnig voor een paar kaartjes en een redelijk overbodig bord.