Phase 10

Het spel …

Spellengek of niet, sommige spelsoorten worden door veel spelliefhebbers niet opgemerkt of simpelweg genegeerd. Voorbeelden zijn partygames, of traditionele familiespellen zoals Uno, Rummicub en dergelijke. Toch steken deze spelen in populariteit meestal met kop en schouders uit boven de favorieten van de veelspelers zoals Puerto Rico, Eufraat en Tigris of El Grande. Phase 10 is zo’n spel. Hier te lande nog relatief onbekend, maar in de Verenigde Staten een bestseller, als we de doos mogen geloven, en het zal ook wel zo zijn.

Phase 10 komt uit de familie van spellen waartoe ook Rummicub, Yahtzee en Sequence behoren. Je moet kaarten in bepaalde combinaties afleggen (three of a kind, straten, etc.) en dan je hand zo snel mogelijk leegspelen. De naam van het spel heeft betrekking op het feit dat de spelers tien ‘fases’ moeten doorlopen. Een fase bestaat er uit dat je uit je hand een bepaalde combinatie van kaarten aflegt, bijvoorbeeld twee sets van kaarten met dezelfde waarde, of zeven kaarten van dezelfde kleur. De eerste fases zijn nog vrij eenvoudig, later wordt het steeds moeilijker.

Een speler die een fase heeft voltooid mag vervolgens kaarten uit zijn hand aanleggen aan de combinaties die hij zelf of anderen hebben uitgespeeld, net als in Rummicub. Een ronde eindigt zodra een speler al zijn kaarten heeft uitgespeeld. Wie nog kaarten heeft, krijgt strafpunten, en een nieuwe ronde begint. Zo kan het gebeuren dat de spelers zich in verschillende fases bevinden.

Het spel eindigt na de ronde waarin iemand de tiende fase heeft voltooid. Deze speler wint het spel. Zijn daar meerdere mensen in geslaagd, dan wint degene met de minste strafpunten.

… en de waardering

Phase 10 is een spel voor als je Rummicub leuk vindt, maar geen zin hebt om na te denken. Bij Rummicub heb je veel mogelijkheden om de liggende reeksen op te breken of anderszins te manipuleren, om zo maar je hand leeg te spelen. Niets van dat alles in Phase 10: je trekt een kaart, hoopt dat je fase kunt voltooien, en legt weer eentje af. Dat vereist weinig denkkracht, en omgekeerd evenredig veel geluk. Nu hoeft dat allemaal niet erg te zijn. Iedereen heeft wel eens zin in een simpel spelletje waarbij je niet hoeft na te denken. Als Phase 10 dus maximaal een halfuurtje had geduurd, was het een prima en gezellige manier geweest om de tijd te doden. Het probleem is echter dat het minimaal een uur duurt voordat iemand zijn tiende fase heeft voltooid, en met veel spelers kun je die speelduur rustig verdubbelen. Op dat moment begint Phase 10 echt een mentale kwelling te worden, en heb je er alles voor over om het spel maar te laten eindigen.

Phase 10 zal daarom niet meer op mijn speeltafel verschijnen. Als ik in ben voor een hersenloos spelletje kies ik toch maar voor Regenwormen of Yahtzee.