Quo Vadis

Het spel …

De vele kaartspellen die Reiner Knizia op zijn naam heeft staan lijken nog talrijker doordat ze door verschillende uitgevers telkens weer opnieuw worden uitgebracht, al dan niet met een andere naam, thema en/of vormgeving. Quo Vadis is een van de weinige bordspellen die deze eer te beurt valt. Aan de naam en het thema is niks veranderd, aan de vormgeving wel: het origineel zat in een grote doos, de nieuwe versie in een handig compact doosje.

In Quo Vadis? representeren de spelers verschillende families die zoveel mogelijk politieke roem proberen te verwerven. De bovenlaag in de Romeinse republiek had natuurlijk een groot ons-kent-ons gehalte, zodat de families elkaar voortdurend tegenkomen in hun zoektocht naar eer en glorie.

In het spel komt dit tot uiting door onderhandelingen. Sterker nog, er wordt in het spel alleen maar onderhandeld. Tijdens hun beurt mogen de spelers een senator in het spel brengen in een van de onderste gremia, of een senator zich een niveau op laten werken. Dat laatste levert roempunten op, maar je hebt er wel de toestemming voor nodig van andere senatoren die zich op dat moment in het gremium bevinden waaruit je vertrekt. Dat wordt dus flink onderhandelen om een meerderheid van de senatoren achter je te krijgen. Daarbij is alles geoorloofd, van keiharde toezeggingen tot vage beloftes, in welke vorm dan ook.

Aan het einde van deze tocht naar boven wacht de senaat. Daarin is plaats voor vijf senatoren. Zodra de vijfde plek bezet is, eindigt het spel. Van alle spelers die hier minstens een senator hebben staan, wint de speler met de meeste punten. Sta je niet in de senaat, dan verlies je automatisch en tellen je punten niet meer mee.

… en de waardering

Quo Vadis? is een vlijmscherp onderhandelingsspel. Dit staat garant voor voortdurende interactie tussen de spelers. Het is daarmee ook een spel waar je van moet houden. Trek je liever je eigen plan en houd je de interactie graag indirect, dan is Quo Vadis? niks voor jou. Een dikke huid is ook een vereiste, want beloftes hoeven natuurlijk niet altijd waargemaakt te worden en soms is er zelfs sprake van openlijke samenwerking om andere spelers tegen te houden. Zo gemeen als Rette Sich Wer Kann is Quo Vadis? ook weer niet, maar het kan er vilein aan toe gaan.

Dat gezegd hebbende kan ik mijn waardering voor Quo Vadis? uitspreken. Het is een lekker pittig maar toch eenvoudig en kort spelletje, dat barst van de interactie. Af en toe is het ronduit smerig, maar dat was het gekruip in Rome ook. Daarmee sluit het spel uitstekend aan bij het thema (wat bij Knizia veel vaker zo is dan boze tongen wel eens beweren).

Kortom, ben je niet vies van een beetje politiek gekonkel tijdens een spel dan kan ik je Quo Vadis van harte aanbevelen. Zo niet, dan kun je dit met het oog op je gemoedstoestand beter laten liggen.