Nadat ik Race for the Galaxy een aantal keer met veel plezier gespeeld had, realiseerde ik me dat het alweer anderhalf jaar geleden was dat ik het Puerto Rico kaartspel voor het laatst had gedaan. Ik was benieuwd of ik dat spel nog een beetje leuk zou vinden nu ik het veel afwisselender RftG kende. Daarnaast was er nog een reden om het PR kaartspel weer eens te spelen, en wel van meer duistere aard: ik hoop Helen aan RftG te krijgen, zodat ik het nog vaker kan spelen. Probleem is alleen de complexiteit van het spel, wat voor sommigen een afknapper kan zijn. Nu ken ik Helen wat langer dan vandaag en als ze ergens in een nieuw spel een hekel aan heeft, dan is het aan allerlei ***-regeltjes en -uitzonderingen.
Enter het PR kaartspel. Dat heb ik inmiddels zo’n 20 keer met haar gespeeld en dat vindt ze erg leuk. Mijn idee was dat als de regels van het PR kaartspel wat verser in het geheugen liggen (het laatste potje was immers al 1½ jaar geleden), het makkelijker zou moeten zijn om RftG te proberen. Ik geef het toe, ik ben slecht.
Deze week kwam het PR kaartspel dus weer eens op tafel, tot ons beider genoegen kan ik wel zeggen. Helen won het eerste potje en wilde me direct wel revanche gunnen (waarbij ik met slechts één punt verloor). Dat smaakte naar meer en twee avonden later deden we nog een snel potje.
Het gekke was: bij het spelen viel de gedachte aan RftG volledig weg. Ik was blijkbaar vergeten hoe leuk ik het PR kaartspel ook alweer vond. Destijds gaf ik het vier pionnen, maar ik denk nu dat dat eigenlijk te weinig was. Zeg nu zelf: een spel dat je zo’n 30 keer gespeeld hebt en waar je nog steeds veel zin hebt in het volgende potje, verdient dat niet de hoogste waardering?
Kortom, dankzij Race for the Galaxy ben ik het Puerto Rico kaartspel eigenlijk alleen maar meer gaan waarderen. Het basisidee van beide spellen vind ik erg leuk. Daarbij hebben ze elk hun eigen kwaliteiten. Bij RftG is dat de enorme veelzijdigheid in kaarten en mogelijkheden, bij het PR kaartspel juist de eenvoud en het subtiele ontwerp. Het verschil tussen de Amerikaanse en Duitse spelontwerpfilosofieën in een notedop. In dit geval geef ik de voorkeur aan de Amerikaanse versie, maar beide spellen verdienen in mijn ogen de hoogste waardering.