Glasgow

Zoals tulpen en molens de eeuwige clichés van Nederland zijn, zo is whisky dat van Schotland. Skye, Glen More, Clans of Caledonia: geen spel in een Schotse setting of er zijn whiskyvaten te bespeuren. Hoewel er in Glasgow geen stokerijen aanwezig zijn, ontkomen we ook nu niet aan whisky. Verder speelt dit ontsmettingsmiddel maar een beperkte rol in het spel. Glasgow is vooral een bouwspel, waar de spelers grondstoffen verzamelen om gebouwen te maken. Over clichés gesproken.

Om dit te doen reizen de spelers met hun pion langs verschillende tegels, die in een kring worden neergelegd. Op de contracttegels verzamel je grondstoffen, op de architecttegels mag je een daar liggend gebouw maken. Voor het reizen gelden geen restricties: je mag je pion zoveel tegels vooruit plaatsen als je wilt. Daar staat tegenover dat de speler wiens pion achteraan staat, aan de beurt is. Pas als je de andere speler inhaalt gaat de beurt weer over. Maak je grote sprongen om bij de tegel die je wilt te komen, dan kan het even duren voor je weer iets mag doen.

De gebouwen leggen de spelers in een gezamenlijk raster, dat uiteindelijk een rechthoek van vier bij vijf gebouwen vormt. Het spel eindigt direct als het twintigste gebouw gemaakt is. De spelers tellen alle punten van hun gebouwen op en de speler met de hoogste score wint.  

…en de waardering

Grondstoffen verzamelen, gebouwen maken: werkelijk ieder idee rondom deze kern is inmiddels al zo’n beetje uitgeput. Wil je als bouwspel nog opvallen in de menigte, dan moet je toch iets extra’s bieden. In het geval van Glasgow is dat zonder twijfel de snelheid. Veel bouwspellen zijn strategisch van aard en kennen een langzame opbouw. Eerst gebouwen maken die meer grondstoffen opleveren, daarna de punten. Glasgow is daarvoor te opportunistisch. Als je eerst eindeloos grondstoffen gaat sparen, loop je kans dat je tegenstander al een paar fraaie gebouwen heeft gemaakt. En omdat er maar ruimte is voor twintig, haal je zo’n achterstand niet zomaar in. Vanwege de diversiteit aan gebouwen, die lang niet allemaal in het spel komen, is enige strategie gelukkig nog wel mogelijk.Glasgow is daarmee een prima vlot tweepersoonsspelletje dat je met speels gemak in een halfuur speelt. Wil je iets stevigers, dan zijn er tientallen alternatieven.