Rozenoorlog

Geplaatst door

2-4 spelers
90-150 minuten
Auteur: Peter Hawes
Uitgever: 999 Games (2011)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 1 Gemiddelde: 5]

Het spel …

Al sinds de twee speelstijlen elkaar ontmoetten zijn veel spelliefhebbers op zoek naar spellen die het beste uit de Amerikaanse en Duitse tradities combineren: thematisch sterke spellen met rechtstreekse interactie tussen de spelers, zonder een overdaad aan toeval en chroom en met een behapbare speelduur. Een recente toevoeging aan dit genre is Rozenoorlog.

Zoals de titel al doet vermoeden vertegenwoordigen de spelers partijen uit de huizen van Lancaster en York. Het bord is een kaart van Engeland en Wales, met daarop burchten, havens, steden en bisschopszetels. Al deze locaties vertegenwoordigen een hoeveelheid invloed in een van de zes regio’s.

Het spel wordt in vijf rondes gespeeld, ieder met hetzelfde verloop. Eerst worden er kaarten omgedraaid, waarvan de spelers er om beurten een kiezen tot ze op zijn. Met deze kaarten verkrijgen de speler de zeggenschap over de locaties, of winnen ze edelen, bisschoppen en kapiteins voor zich. Daarna ontvang iedereen inkomsten voor zijn kaarten en plannen de spelers in het geheim hun acties. Dat plannen doe je op een eigen overzichtsbord achter een kolossaal zichtscherm. Voorbeelden van acties zijn het verplaatsen van schepen en edelen, het omkopen van andermans personen of het aanvallen van hun locaties.

Als iedereen klaar is, worden de zichtschermen verwijderd en worden de acties één voor één uitgevoerd. Daarbij kan het gebeuren dat meerdere spelers dezelfde persoon willen omkopen of locatie willen aanvallen. De speler met de minste punten heeft in dat geval het laatste woord. Als alle acties uitgevoerd zijn krijgen per regio de twee spelers met de meeste invloed punten. Speel je met vier, dan krijgen de twee spelers van het huis dat de meeste totale invloed heeft nog wat extra punten. Bonuspunten zijn ook te verdienen voor meerderheden van verschillende locaties en personen of combinaties daarvan. De speler met na vijf rondes de meeste punten wint het spel.

… en de waardering

Bij Rozenoorlog valt direct de overdadige vormgeving op: een loodzware doos, een enorm bord en de meeste gigantische zichtschermen die ik ooit gezien heb. Ondanks de grootte van alles is het soms een onoverzichtelijk geheel, wat nog eens versterkt wordt doordat kaarten regelmatig van eigenaar wisselen.

Daar komen we direct met mijn grootste bezwaar tegen dit spel: de totale chaos en onvoorspelbaarheid. Die zijn hier nog een paar malen erger dan bij spellen als Dominant Species en Wallenstein. Iedereen plant simultaan zijn acties, waarbij je slechts kunt gissen naar wat anderen doen. De spelregels staan overleg niet toe en je kunt tijdens een ronde niet meer reageren op andermans acties. Het is daardoor onvermijdelijk dat je regelmatig je kostbare geld verspilt zonder dat de geplande actie effect heeft, omdat iemand deze ronde na jou de locatie weer op jou verovert. Met meer spelers is dat helemaal schering en inslag, maar ook bij twee spelers speel ik liever een veroveringsspel waarbij interactie meer bestaat uit reageren op elkaars acties dan gokken op wat de ander gaat doen.

Rozenoorlog heeft leuke ideeën, maar door de verregaande mate van onvoorspelbaarheid is het soms vooral een oefening in frustratie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *