Samurai: The Card Game

Het spel …

De laatste jaren heeft Reiner Knizia zich veel beziggehouden met het ontwerpen van spellen die afgeleid zijn van zijn eerdere successen. Denk aan al die Keltis– en Geniusspellen, maar ook bijvoorbeeld Ra: the Dice Game en Eufraat en Tigris: het kaartspel. Van een andere topper uit de jaren 90, Samurai, is inmiddels ook een kaartvariant verschenen.

Eigenlijk bestond die variant al onder een andere naam, namelijk The Fellowship of the Ring. Met dat spel heeft het Samurai kaartspel veel gemeen. Spelers leggen kaarten aan rondom dorpen met daarop een tot drie verschillende symbolen. Is een dorp aan alle kanten omringd, dan worden de symbolen toegekend aan de speler die van dat symbool de hoogste kaarten hebben aangelegd. Dit proces is identiek aan Samurai, al heeft een dorp hier vier zijden in plaats van zes.

In tegenstelling tot Samurai ligt het speelveld aan het begin niet vast. Telkens als er een ‘hoek’ ontstaat tussen twee kaarten van verschillende spelers wordt hier een volgend dorp geplaatst. Het volgende dorp is altijd bekend, dus je kunt er op spelen om zo’n nieuw dorp op een voor jou gunstige locatie te krijgen.

Het spel eindigt als iedereen al zijn kaarten heeft gespeeld of als alle exemplaren van een symbool op zijn. De winnaar wordt bepaald op dezelfde manier als bij Samurai: alle spelers die de meerderheid in een symbool hebben tellen het aantal exemplaren dat ze van de andere symbolen om hun score te bepalen. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Zoals wel vaker slaagt Knizia er ook nu weer in om met hetzelfde basisgegeven een spel te maken dat een heel eigen speelgevoel heeft. Samurai: the Card Game lijkt in veel opzichten op Samurai en The Fellowship of the Ring, maar heeft zijn eigen kenmerken die het voldoende anders en de moeite waard maken. De belangrijkste daarvan is de invloed die de spelers hebben op het speelveld doordat ze locaties van nieuwe dorpen mogen kiezen. Hierbij is enige ‘samenwerking’ nodig. Het liefst zou je natuurlijk dorpen aanleggen die grenzen aan twee kaarten van jezelf, maar dat gaat niet. Daarom moet je het aantrekkelijk of onvermijdelijk maken voor anderen om nieuwe dorpen bij jou aan te leggen en dat juist zo ongunstig mogelijk bij anderen te doen. Dit voegt een extra dimensie toe die in Samurai ontbreekt.

Samurai: the Card Game heeft daarmee alles in zich om de liefhebber van slimme en snelle legspellen aan te spreken.