Geplaatst door Spelers: Emile, Peter Hein, René en Sten
Gespeelde spellen:
De eerste spellensessie van de nieuwe jaargang viel samen met verlate vakanties van enkele reguliere spelers, dus was de opkomst beperkt. Maar met nieuwe speler Emile erbij waren er genoeg spelers voor Vinci, het hoofdspel van de avond. Voor het zover was, eerst wat voorafjes in de vorm van Lost Cities en Don.
Spelers: Peter Hein en René
René kwam als eerste aan, en omdat nog niet zeker was wanneer eventuele andere spelers zouden komen, begonnen hij en Peter Hein vast met een potje Lost Cities. René kende het niet, en was wel benieuwd. Hij had de juiste tactiek van het spel snel door; beide spelers gaven elkaar weinig kaarten waar ze wat aan konden hebben. René scoorde vooral goed in groen en rood, maar trof het niet dat hij maar geen weddenschappen trok. Bij groen had hij ook net één kaart te weinig voor de bonus; een extra weddenschap had hem daar 35 punten meer opgeleverd. Maar het mocht niet zo zijn, en hij bleef op een gemiddelde score steken. Peter Hein had meer geluk met geel, waar hij twee weddenschappen had, veel punten en ook nog eens de bonus. Deze expeditie alleen al leverde hem 95 punten op, ruim voldoende voor de overwinning. Ondanks zijn verlies vond René het een erg leuk spel.
Uitslag: Peter Hein 113, René 64
Waardering: beiden 4
Spelers: Peter Hein, René en Sten
Inmiddels was ook Sten aangekomen, en werd besloten tot een kort kaartspelletje als opwarmer voor iets zwaarders. Van de beschikbare alternatieven viel de keuze op Don, waarin verschillende kaarten worden geveild, die wijken in Chicago moeten voorstellen. Hoe meer kaarten van dezelfde kleur je hebt, des te meer punten je krijgt. Op de kaarten staan ook getallen, die je biedmogelijkheden beperken. Meer kaarten betekent dus niet alleen meer punten, maar ook minder kans om volgende veilingen te winnen.
Tijdens de eerste veilingen werd zo geboden, dat niemand de fiches kreeg, en alles in de bank verdween. Toen er wat meer kaarten geveild werden, zag René over het hoofd dat bij zijn huidige bod, Sten alle fiches zou krijgen, inclusief wat er in de bank lag. Sten kreeg zodoende een berg fiches, en domineerde de volgende veilingrondes. Het leek erop dat hij een ruime overwinning zou behalen, maar doordat hij wel erg veel verschillende getallen op zijn kaarten had staan, werd het steeds moeilijker voor hem aan veilingen mee te doen. Dit gaf Peter Hein en René de kans terug te komen. René trof het niet dat de fiches zelden naar hem gingen, waardoor hij ook weinig veilingen won. Nu was het Peter Heins beurt om toe te slaan; Sten had wel veel fiches, maar zijn mogelijkheden waren beperkt. In de laatste ronde gingen de kaarten naar Peter Hein voor negen fiches; Sten had zeventien moeten bieden om ze te verkrijgen, zonder dat hem dat veel punten had opgeleverd. Peter Hein kreeg echter een berg extra punten met zijn laatste aanwinst, en wist het spel verrassend te winnen. De reacties waren redelijk positief. Dit moet nog maar eens gespeeld worden om de juiste tactiek onder de knie te krijgen.
Uitslag: Peter Hein 29, Sten 22, René 9
Spelers: Emile, Peter Hein, René en Sten
Met ieder volgend spel werd het aantal spelers hoger, en met Emile als vierde speler waren er genoeg voor Vinci, dat Peter Hein lang geleden eens gespeeld had. Voor de rest was het nieuw, maar de regels zijn gelukkig niet erg complex. Op René na had iedereen een voorkeur voor Zuid-Europa. De vreedzame akkerbouwers van René verkozen Assyrië met zijn vruchtbare graanvelden, de mijnwerkers van Sten vonden de Balkan wel prettig. Peter Hein begon op het Iberische schiereiland, van waaruit hij langzaam West- en Midden-Europa veroverde. De agressieve barbaren van René begonnen, heel toepasselijk, in Scandinavië. Ze werden aangevoerd door een kundig veldheer, zodat deze beschaving al snel op haar maximale grootte zat. Dit leverde René direct veel punten op. Ook Sten en Emile deden het goed met de punten. Peter Hein bleef wat achter, maar omdat zijn volk zich had verdiept in heelkunde, kon zijn beschaving blijven groeien. Zodoende hield hij als enige aan zijn beschaving vast in de beurt dat de rest allemaal met een nieuwe begon.
Dit was het tijdperk van Sten: zijn oorlogszuchtige bergvolk stootte vanuit de Oeral door richting oost en zuid, en veroverde geheel Rusland. Ook zijn oude beschaving bleef veel punten genereren, waardoor hij op een flinke voorsprong van de rest kwam. René kon nog bijblijven. Zijn nieuwe beschaving van landbouwers en veetelers in de Oekraïne was wat minder succesvol dan die van buurman Sten, maar zijn oude beschaving strekte zich uit over zo?n groot gebied (van het Kola-schiereiland tot België), dat deze hem nog wel punten op bleef leveren. Emile en Peter Hein daarentegen zaten elkaar behoorlijk dwars. Emile was met een groot leger in Iberië neergestreken, en verdreef daar Peter Hein. Maar doordat Peter Heins volk over bijzondere verdedigende vaardigheden beschikte en maar bleef groeien, was verdere expansie voor Emile erg moeilijk. Beide spelers kwamen zo op grote achterstand te staan. Emile stelde een bestand voor om hier wat aan te doen, waar Peter Hein graag op in ging. Dit gaf hem de kans met een nieuwe beschaving te beginnen in de Oeral. Zijn eerste doel was het wegvagen van Stens beschaving aldaar, omdat deze wel erg ver voor lag. Dit lukte bijzonder goed, en dwong Sten een derde beschaving te beginnen. Ook hij koos nu voor Iberië, waar de verspreide legers van Emile weinig tegenstand boden. René was ook alweer toe aan een derde rijk, en koos weer voor Scandinavië. Door het verdwijnen van zijn eerste rijk lag dit subcontinent voor het grijpen, en hij stootte eenvoudig door richting West-Europa.
Toen René alweer aan zijn vierde beschaving toe was, nam Peter Hein zijn derde. Deze was een paar keer overgeslagen, en leverde Peter Hein direct al zes punten op. Hierdoor kwam hij op precies 120 punten te staan, wat het einde van het spel inluidde. Voor René had het geen zin meer om een nieuwe beschaving te starten; hij wist nog net een extra gebied in Europa te veroveren. Stens beschaving had haar hoogtepunt nog niet bereikt, en verdere expansie leverde twee extra gebieden op. De verrassing was groot toen bleek dat Sten ook precies op 120 uitkwam, en zo gedeeld winnaar was met Peter Hein. Emile was niet erg enthousiast over het spel, in tegenstelling tot de rest. Stens enige kanttekening was dat hij de spanning van de dobbelstenen uit Risk wat mistte, maar verder vond hij het erg goed.
Uitslag: Peter Hein en Sten 120, René 111, Emile 103
Waardering: René en Sten 4½, Peter Hein 4, Emile 2