Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Dirk Jan, Erik, Hieke, Jasper, Judith, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Het was een drukke avond deze keer. Erik en Jasper waren er voor het eerst bij om mee te doen aan D&D, dat weer werd opgepakt na vier maanden stilte. Peter Hein had ook Ticket to Ride klaargelegd, waarover Hieke zich ontfermde. Ze werd vergezeld door Bas en Wendy. Dagmar en Niek hadden zelf wat spelletjes meegenomen, en begonnen met Willemien aan Alexandros.
Gespeelde spellen:
Ticket to Ride
Alexandros
Dungeons & Dragons
Where’s Bob’s Hat
Frank’s Zoo
Spelers: Bas, Hieke en Wendy
Nieuwe spellen zijn altijd erg in trek op de spellenavonden. Naast de groep avonturiers die al druk aan het vechten waren aan tafel waren er nog zes andere spelers. Omdat er twee nog onbekende spellen klaar lagen werd er niet moeilijk gedaan en was de drie-drie scheiding zo gemaakt. Hieke, Bas en Wendy bogen zich over de regels van Ticket to Ride. Alweer een treinspel van Alan Moon.
Iedere speler heeft een eigen set treintjes en moet met behulp van kaarten proberen routes te leggen tussen Amerikaanse steden. Die routes hebben allemaal een lengte en een kleur. Als je het aantal kaarten hebt dat de route lang is mag je die route vol leggen met je eigen treintjes. Hoe langer de route is, hoe meer punten (relatief ook) je hier voor krijgt. Daarnaast heeft iedere speler nog opdrachten om bepaalde steden aan elkaar te verbinden, hier kunnen extra punten voor gehaald worden die pas aan het eind van het spel er bij komen. Heb je de routes niet af gekregen, dan worden dat strafpunten.
Al snel begonnen beide dames met het neerleggen van hun treinstelletjes. Bas spaarde gestaag verder en had een hand vol kaarten (er zit geen limiet aan het aantal handkaarten). Toen hij eenmaal op tafel kwam schoot hij meteen vooruit op het scorespoor, hij koos voor lange routes. Al snel had hij ook de langste route stevig in handen. Wendy pakte veel extra bonuskaarten en probeerde vooral op die manier punten te verzamelen. Hieke had de pech kaarten te trekken in het gebied dat al erg populair was. Opvallend was dat de opdrachtkaarten relatief weinig punten opleveren en het maken van lange routes heel erg veel. De speler die het spel beëindigt door als eerste maximaal nog twee treinstellen te hebben (Bas) is ook in het voordeel. Bas had hierdoor zijn opdracht vervuld terwijl Wendy en Hieke beiden niet hun opdracht konden vervullen in die ene beurt die hen nog restte. Dat scheelt niet alleen punten je krijgt dan zelfs nog een boete. Het verschil tussen de nr. 1 en de rest was dan ook groot
Uitslag: Bas 122, Wendy 93, Hieke 89
Waardering: allen 3
Spelers: Dagmar, Niek en Willemien
Niek en Dagmar wilden heel graag Alexandros eens spelen, omdat het spel al een tijdje ongespeeld in de kast stond en de andere spellen uit de serie goed waren bevallen. Willemien kende het spel ook nog niet en schoof aan als derde speler.
Het was wel even puzzelen voor de regels doorgrond waren. Daarna was het echt een eerste keer potje waarbij het lang duurde voordat de spelers een beetje een idee begonnen te krijgen van taktiek. Bij Alexandros moeten de spelers gebieden zien te isoleren door het verzetten van Alexandros en deze gebieden daarna zien te claimen. Hoe groter een gebied is, hoe duurder het is om te claimen, maar hoe meer punten het gebied ook oplevert bij belastinginning.
Willemien wist in haar eerste beurt al een gebiedje te claimen en daar belasting te innen. Helaas was Dagmar in staat om dit gebied op haar te veroveren, waarna Dagmar een aantal rondes belasting kon innen en daarmee een voorsprong nam. De pret duurde haar alleen niet lang genoeg, want Niek wist haar winstgevende gebiedje af te pakken en ook nog een eigen gebied te claimen. Vlak daarna claimde Willemien een enorm stuk grond, waar ze natuurlijk in rap tempo belasting ging innen. Dagmar en Niek hoopten dat ze het stuk van Willemien zouden kunnen verkleinen om op die manier weer wat te kunnen inlopen. Helaas lukte dit pas in de laatste beurt, maar toen had het geen zin meer. Het enorme gebied van Willemien had haar een klinkende overwinning opgeleverd.
De spelers wisten niet zo goed wat ze van het spel moesten vinden. De eerste keer was het nog echt een probeer en ontdek hoe alles werkt spel. De eerste indruk was echter wel positief.
Uitslag: Willemien 96, Dagmar 54, Niek 52
Waardering: Dagmar en Niek 3½, Willemien 3
Spelers: Dirk Jan, Erik, Jasper, Judith en Peter Hein
Het Leger van het Kwaad
Bijna vier maanden waren er voorbij gegaan sinds er voor het laatst D&D gespeeld was. Dagmar en Niek waren het wel weer eventjes zat, terwijl Dirk Jan, Judith en (vooral) Peter Hein wel graag verder willen spelen. Peter Hein had Erik en Jasper geronseld om de rollen van Regdar en Mialee op zich te nemen. Met hen had hij al eens een kennismakingsspel gespeeld, zodat vanavond de regels niet weer doorgenomen hoefden te worden.
Eerst stond nog een restje van avontuur nummer 5, Het Leger van het Kwaad, op het programma. De eerste zorg van de Helden was simpelweg in leven blijven en hopen op een middel om Jozan weer tot leven te wekken. Er waren nog een paar onontdekte kamers, daar moest toch iets zijn? Nadat ze zich door een paar skeletten hadden gewerkt, bleek de eerste schatkist toevallig net het toverdrankje te bevatten dat Jozan bij kennis zou brengen. Toen Mialee alvast naar Jozan ging, trof ze onderweg ineens een menseneter, die zijn rondje liep te doen. Ze had nog maar één levenspunt, dus dit was een nare ontmoeting. Gelukkig voor haar kon ze zich achter een pilaar verbergen, in afwachting van de hulptroepen. Toen Regdar binnenkwam, verstopte ze zich achter zijn brede schouders. Met hulp van Lidda en wat pijltjes van Mialee schakelde Regdar het monster snel uit.
Jozan kon nu eindelijk weer meedoen, en maakte zich direct nuttig door Mialee wat op te lappen. Er waren nu nog twee kamers van monsters te ontdoen. Maar omdat zich hier slechts een paar kobolden ophielden, was dat zo gepiept.
Toen de laatste groene knul het loodje legde, zagen de avonturiers buiten wat verdachte bewegingen richting de torens van Molbock. Zouden zich daar meer monsters ophouden? Tijd voor?
De Achtervolging
De torens van Molbock liggen in een open ruimte in het bos. Bij het betreden van de open ruimte bleek dat de Helden opgewacht werden door een grote bende monsters, die keurig in het gelid stonden. Het was Regdar die in de deuropening stond, zodat hij de eerste klappen kreeg van de bullebijter die het troepje aanvoerde. De kobolden achter hem dienden voornamelijk als levend schild voor een menseneter en twee gnollen. Deze vuurden hun pijlen met wisselend succes af, ook op Regdar. Zijn levenspunten gingen dus hard, maar de schutters waren door de groene haag van kobolden vooralsnog onbereikbaar. Mialee probeerde Regdar assistentie te verlenen, terwijl Jozan en Lidda via de andere deur de monsters in de flank aanvielen.
De bullebijter en de meeste kobolden waren snel buiten gevecht gesteld. Toen Regdar naar buiten kwam om de menseneter aan te vallen, viel hij in een valkuil met wurgstengels (wat Jozan bij de andere deur al was overkomen). Dit leverde hem weer meer schade op. Het doden van de menseneter was zijn laatste wapenfeit, want de overgebleven koboldaanvoerder en de gnollen ontnamen hem zijn laatste levenspunten.
Jozan moest er dus bijkomen om hem op te lappen, maar de laatste monsters lieten zich niet zomaar uitschakelen. Vooral de laatste kobold was goed op dreef, en deed een aantal keren maximale schade. Mialee was nu haar schild Regdar kwijt, en vluchtte weer het startgebouw in, om zich bij Jozan en Lidda te voegen.
Vooral Jozan kreeg eerst nog wat schade te verduren voordat uiteindelijk de laatste gnoll de geest gaf. Alle Helden lagen nu behoorlijk in de lappenmand, en Jozan was druk met tot leven wekken en genezen. Het kwam hem dus wel goed uit dat de anderen, maar met name Lidda, tot vijf keer toe valstrikken activeerden waardoor reeds gesneuvelde monsters weer tot leven kwamen. Dit gaf hem de mogelijkheid toverpunten terug te krijgen, die hij voor zijn genezende krachten in kon zetten.
Toen de laatste schatkist was geopend, gingen de avonturiers op zoek naar de sleutel van een van de torens. Hierin zou waarschijnlijk de mantel van Bockob te vinden zijn, die in dit avontuur opgespoord moest worden.
De sleutel bevond zich in een schatkist in de andere toren, samen met nog een bullebijter en twee gnollen. Inmiddels was iedereen hersteld genoeg om niet voor z?n leven te hoeven vrezen. Met de wapens van Regdar en de bliksemspreuken van Mialee was deze monsters slechts een kort leven beschoren. Met de gevonden sleutel gingen de avonturiers naar de eerste toren, waar de schatkisten gelukkig niet bewaakt bleken. In de tweede kist zat de gezochte mantel, waarmee dit avontuur tot een goed einde was gebracht.
Ook met de oorspronkelijke regels was het zesde avontuur uit de reeks een stuk spannender dan de eerdere. De Helden zullen hun wapens, spreuken en vaardigheden goed moeten gebruiken om de volgende scenario?s te overleven!
Spelers: Bas, Hieke en Wendy
Na de treinen werd besloten tot een kaartspelletje. Where?s Bob?s Hat is een soort boerenbridge (ja alweer). Aan het begin van ieder ronde moet je gokken of je denkt van een bepaalde kleur de meeste kaarten te halen, van meerdere kleuren of in totaal het minst aantal kaarten. Iedere ronde krijg je één kaart meer. Als extraatje is nog de hoed van Bob toegevoegd. De deler van die ronde mag een +10 of ? 10 kaart neerleggen. Op kaarten met de nummers 14 en 15 staat Bob?s hat. De speler die als laatste in die ronde en slag binnen haalt met een hoedje moet die kaart pakken. Hieke en Wendy kozen meestal een kleur. Bas koos de behoudende lijn en gokte continu op de minste kaarten. Al snel bleek dat het duiken van slagen makkelijker is dan het halen van slagen. Vooral omdat troeven niet verplicht is. Het spel is na vier ronden afgebroken om Willemien niet alleen als toeschouwer mee te laten doen. Niemand leek daar heel erg rouwig om te zijn overigens?
Uitslag: Bas 37, Wendy 5, Hieke 3
Waardering: Hieke en Wendy 2½, Bas 2
Spelers: Bas, Hieke, Wendy en Willemien
Met versterking van Willemien werd besloten tot Frank?s Zoo. Na een korte uitleg vlogen al snel de dieren over tafel. Na de eerste ronde werden teams gevormd. Er werd weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om je teamgenoot om een kaart te vragen. Willemien was wel erg aardig voor haar teamleden. Eerst kreeg Bas vijf leeuwen toegeschoven door de slag aan hem te laten. In een later team met Wendy besloot ze ook de slag niet te pakken ten koste van haar teamgenoot terwijl er wel egels in de slag zaten. Al met al niet gek, want haar teamgenoten wisten wel vaak als eerste al zijn/haar kaarten uit te spelen, wat Willemien zelf ook punten op leverde. Maar één leeuw of egel meer hadden haar wel de winst kunnen geven?
Uitslag: Bas 21, Willemien 20, Wendy 17, Hieke 14
Waardering: Hieke, Wendy en Willemien 4, Bas 3