Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Ellen, Frank, Niek en Peter Hein
Gespeelde spellen:
Flaschenteufel
Puerto Rico
Mü & Mehr
Die Sieben Siegel
Ellen, die schuin tegenover Jacqueline woont, had de vorige keer aangeboden om vanavond gastvrouw te zijn. Desondanks was Jacqueline er niet bij (ook ?s zomers kan de griep toeslaan). Ze had Bas de vorige keer gevraagd of hij Puerto Rico mee wilde nemen, maar kon nu zelf niet meespelen. Anneke nam voor haar de honneurs waar, Dirk Jan en Ellen speelden ook mee. De anderen begonnen hun avondje kaarten met Flaschenteufel.
Spelers: Dagmar, Frank, Niek en Peter Hein
Peter Hein had wel eens zin in een avondje kaarten, en had Dagmar en Niek ook zover gekregen. Frank bedacht op het laatste moment dat hij toch niet zo?n zin had in Puerto Rico, en schoof ook aan. Het eerste spel van de avond was Flaschenteufel. Dit spel is gebaseerd op het verhaal ?The Bottle Imp? van Robert Louis Stevenson. Daarin speelt een magische fles de hoofdrol, die al je wensen in vervulling doet gaan. Je moet hem alleen wel kwijt zien te raken voor je sterft, anders brandt je ziel voor eeuwig in de hel. Kwijt raken lukt je alleen door hem te verkopen voor een lagere prijs dan waarvoor je hem gekocht hebt. Voor iedere volgende koper wordt het dus moeilijker om de fles te lozen (zeker als potentiële kopers de waarheid kennen).
Dit idee is op een listige wijze in het spel verweven. In de basis is Flaschenteufel een eenvoudig slagenspelletje, met de volgende wijzigingen: als alle kaarten in een slag hoger zijn dan de huidige waarde van de fles (de startwaarde is 19), gaat de slag naar de speler met de hoogste kaart en gebeurt er niks. Maar als er een kaart bijzit die lager is dan de huidige waarde, gaat de slag naar de speler die het dichtst onder de huidige waarde zit. De waarde van die kaart bepaalt tevens de nieuwe waarde van de fles. De winnaar van deze slag mag zich ook de gelukkige eigenaar van de fles noemen. Zo daalt de waarde van de fles, en wordt het steeds moeilijker er van af te komen. De kaarten variëren in waarde van een tot zes punten. Na de laatste slag tel je de punten van je gewonnen kaarten op voor je score. De eigenaar van de fles scoort dit echter als minpunten; zorg dus dat je die fles kwijtraakt voor het te laat is!
De eerste ronde haalde iedereen aardig wat slagen, en zou de fles dus flink wat strafpunten opleveren. Frank was de ongelukkige, maar maakte zijn achterstand in de tweede ronde al weer een beetje goed. Dagmar en Niek waren de volgende pechvogels (Dagmar zelfs heel fors met bijna 50 punten). Peter Hein profiteerde echter niet, omdat hij beide rondes niet één slag haalde. Niek leidde nu, gevolgd door Frank. Helaas voor Frank kreeg hij voor de tweede keer de fles te pakken, tot grote opluchting van Peter Hein. Hij zat tot de laatste ronde met de fles, die nog maar twee waard was. Frank had echter zijn ?1? niet uitgespeeld tot Peter Hein riskant uitkwam met zijn ?2?, en kon de ellende aan zien komen. Peter Hein kon daardoor bijblijven bij Niek, die nog steeds op kop lag.
De laatste twee rondes verloor Niek helemaal zijn hoofd, want tot twee keer toe bleef hij zitten met de fles. Peter Hein daarentegen scoorde in die twee rondes meer dan 100 punten, en kwam daarmee als enige over de 150, het van tevoren afgesproken puntentotaal. Niek was naar een laatste plaats geduikeld, Dagmar had solide gespeeld en werd uiteindelijk tweede.
Iedereen vond het een leuk spel, al vond Niek dat je kaarten teveel invloed hebben op je resultaat.
Uitslag: Peter Hein 181, Dagmar 94, Frank 52, Niek 18
Waardering: Dagmar, Frank en Peter Hein 4, Niek 3
Spelers: Anneke, Bas, Dirk Jan en Ellen
Op aanvraag van Ellen en Jacqueline heeft Bas Puerto Rico meegenomen. Helaas is Jacqueline afwezig, maar Ellen en Anneke hebben het spel ook nog niet eerder gespeeld en willen het graag leren. Dirk Jan, die het spel wel eerder heeft gespeeld, doet graag mee, al was het maar om de door Peter Hein meegebrachte kaartspellen te ontlopen?
Nadat Bas de regels heeft uitgelegd, de gebouwen zijn gesorteerd en kolonisten zijn geteld, maar voor de spelers zijn uitgeteld, begint Ellen het spel. Met wat nuttig advies van Bas en Dirk Jan breiden de koloniën van de spelers zich al spoedig uit. Ongeveer halverwege het spel weet Anneke een grote slag te slaan als kapitein, door een compleet schip van 7 vol met tabak te laden wat haar een flinke stapel punten oplevert. Kort daarop kocht Dirk Jan als eerste een groot gebouw. Na wat wikken en wegen koos hij voor de kolonisten bonus. Direct daarop bouwde ook Bas een groot gebouw. Hij koos voor de plantage bonus. Uiteindelijk bleek dit precies het punt verschil op te leveren dat Dirk Jan en Bas van elkaar scheidde.
Na afloop bleek toch wel dat het voordelen biedt wanneer je dit spel eerder gespeeld hebt: de combinaties van gebouwen met hun voordelen werden door Bas en Dirk Jan veel beter benut dan door Ellen en Anneke. Op tactisch gebied hadden Ellen en Anneke al snel door wat nodig is: Ellen weet handig te keizen bij het laden van de schepen, waardoor Anneke, die na haar aan de beurt is, niets meer kan verschepen. Hierdoor kan Ellen ook haar restje koffie nog in een ander schip laden en daarmee extra punten scoren. Waarschijnlijk zullen ze bij een volgende keer spelen ook beter plannen bij het bouwen van gebouwen en de aanleg van plantages.
Uitslag: Dirk Jan 35, Bas 34, Ellen 30, Anneke 24
Waardering: Bas 5, Dirk Jan en Ellen 4½, Anneke 3½
Spelers: Dagmar, Frank, Niek en Peter Hein
Dagmar had van tevoren al interesse getoond in een kaartavond, en had ook wat meegenomen. Mü (& Mehr) had ze nog nooit gespeeld, en dit leek haar kans. Mü is een wat minder eenvoudig slagenspelletje, en heeft meer bridge-elementen. Voor het spel begint, bieden spelers tegen elkaar op door kaarten open neer te leggen. De speler die de meeste kaarten biedt wordt de chef. De chef kiest een troef en een maat; samen moeten ze een minimum aantal punten halen. Lukt dit, dan krijgen ze een bonus, lukt dit niet, dan krijgt de chef strafpunten, en de tegenpartij pluspunten. Een van de spelers van het andere team is de vice-chef. Deze bepaalt ook een troef, die echter minder troef is dan de cheftroef. Het aardige is, dat ook getallen troef gemaakt kunnen worden in plaats van alleen kleuren.
Frank was de eerste ronde chef, en hij koos voor Niek als partner. Het ging echter helemaal verkeerd, want samen haalden ze nog niet de helft van hun doel. Dagmar en Peter Hein werden dus op vette pluspunten getrakteerd, terwijl Frank fors in de min uitkwam.
De samenwerking met Peter Hein beviel Dagmar wel, en als volgende chef koos ze hem als maat. Frank en Niek namen echter wraak door de chef weer nat te laten gaan. Peter Hein profiteerde hier nog het meeste van, omdat hij als maat geen strafpunten scoorde, maar wel de punten van zijn slagen.
Niek had het nu wel gehad met zijn maatje Frank, en koos nu voor Peter Hein als partner. Samen deden ze wat eerder niet lukte, namelijk het doel halen. Dit was voor beide spelers een grote klapper, en ze stonden nu erg voor op Dagmar en Frank. Frank had ook nog last van het feit dat hij nog steeds dacht dat de ?7? troef was, terwijl dit alweer een paar rondjes geleden was.
Niek en Peter Hein besloten hun succesvolle samenwerking voort te zetten. Voor Peter Hein was dit het meest gunstig, omdat hij voor lag op Niek. Niek moest dus zien het doel te halen, maar weinig slagen aan zijn maat te gunnen. Het doel halen lukte weer, meer punten halen dan Peter Hein echter niet. Omdat Peter Hein nu boven de vooraf overeengekomen grens van 150 punten was gegaan was het spel ook ten einde.
Dagmar, Niek en Peter Hein vonden het alledrie een erg leuk spel. Frank had wat moeite gehad het spel te doorgronden, en gaf het een wel erg lage waardering.
Uitslag: Peter Hein 183, Niek 126, Dagmar 49, Frank 21
Waardering: Niek en Peter Hein 4½, Dagmar 4, Frank 1
Spelers: Dagmar, Frank, Niek en Peter Hein
Na Mü was er nog wel animo voor een kaartspelletje, maar dan wel een verkorte variant. In plaats van vier rondes zouden er van Die Sieben Siegel maar twee gespeeld worden. Die Sieben Siegel is weer een variant op boerenbridge, waar nu niet alleen het aantal slagen voorspeld moet worden, maar ook de kleur van de slagen. Verder kan één speler de boel proberen te saboteren door spelers slagen te laten halen die ze niet moeten hebben (en zelf slagen te halen die anderen gehad hadden willen hebben).
Uiteraard koos Peter Hein de eerste ronde de rol van de saboteur, maar het viel nog niet mee om de anderen een zwarte zegel in de maag te splitsen. Wat wel prima ging, was slagen inpikken zodat anderen met zegels bleven zitten. Niek had er aan het einde zelfs drie over, en met een zwarte zegel kostte hem dat negen strafpunten. Ook Frank had een zwarte zegel, terwijl Dagmar nog een gekleurde had.
De tweede ronde koos niemand de saboteur en de witte zegels kwamen weer niet in het spel. Peter Hein had beter saboteur kunnen blijven, want hij bakte er nu niks van. Toen hij zijn laatste zegels kwijt was, bleef hij aan slag en incasseerde er nog drie zwarte. Dagmar had als enige nog een gekleurd zegel over, Frank en Niek hadden zelfs helemaal niets meer. Dit betekende dat Frank had gewonnen, en Peter Hein duidelijk laatste. Frank waardeerde het spel direct een stuk meer dan Mü. Na slechts een half spelletje was het lastig een waardering te geven; iedereen rond het gemiddelde bleef steken.
Uitslag: Frank 3, Dagmar 4, Niek 9, Peter Hein 11
Waardering: Frank en Peter Hein 3½, Dagmar en Niek 3