Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Dirk Jan, Helen, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Genius
Munchkin
Bruggen van Shangrila
Untergang von Pompeji
Da Vinci Code
Boomtown
Peter Hein had voor de verandering eens geen spellen klaargelegd om te spelen. De enige uitzondering was Munchkin, dat hij zelf weer eens wilde doen. Omdat verder niemand iets mee had, gingen eerst Niek en later Bas in de spellenkast neuzen of er iets bij zat. Niek kwam terug met o.a. Genius, waar hij met Bas en Dagmar aan begon. De anderen durfden Munchkin wel aan en deden met Peter Hein mee.
Spelers: Bas, Dagmar en Niek
Niek ging eens bij Peter Hein op zolder kijken in de spellenkast en kwam terug met Chinatown en Genius. Bas had Genius nog nooit gespeeld en zei dat hij dat wel eens wilde proberen. Niek en Dagmar hadden het al enige keren gespeeld en konden het spel (dat ook simpele regels heeft) dus makkelijk uitleggen. In typische Knizia stijl bleek de laagste van je zes scores te tellen als eindstand.
In het begin werden er grote oranje en groene vlakken gelegd, waardoor iedereen hier veel in kon scoren. Toen ontstond er een blauw stukje, waar Niek en Dagmar aardig mee konden scoren, maar Bas nogal in achterbleef, doordat hij toen geen blauwe stukjes op handen had. Hierdoor moest hij later met moeite nog wat blauwe puntjes bijeen sprokkelen.
Rood bleek echter het grootste obstakel voor iedereen. Tegen het einde was rood voor iedereen de slechtste kleur. Niemand wilde echter rood neerleggen, want dat zou alleen maar anderen de gelegenheid geven daarin te scoren. Niek had overigens ook geen rode stenen. Zo werd er de laatste rondes niets meer gedaan wat de eindscore nog beïnvloedde.
Uitslag: Bas 6, Dagmar 4, Niek 3
Waardering: Niek 4, Bas 3½, Dagmar 3
Spelers: Dirk Jan, Peter Hein, Wendy en Willemien
Peter Hein had het een keer voor elkaar gekregen om op de dinsdagavond Munchkin te spelen; daarna was het telkens afgewezen. Wendy had het nog niet gespeeld en wilde het wel eens proberen. Ook Dirk Jan was benieuwd, terwijl Willemien dacht dat het nog niet kende. Ze kwam er al snel (tot haar schrik?) achter dat dat niet klopte.
Het duurde even voor het eerste serieuze monster langskwamen, zodat iedereen zich kon bewapenen. Vooral Willemien was zwaar uitgerust, maar kwam maar geen monsters tegen. Dan is het slecht levels stijgen. Wendy en Peter Hein waren de eersten die stegen. Peter Hein steeg zelfs door naar niveau vijf, maar werd toen gedood door een allerverschrikkelijkst monster, dat hij niet kon ontvluchten. Eigenlijk had dit monster Willemien willen aanvallen, maar Wendy lokte hem naar Peter Hein toe. Haar plan was dat Peter Hein vervolgens wel haar hulp moest accepteren om het monster te verslaan (bij Willemien had dat geen zin gehad), zodat zij er ook een level en wat schatten aan over zou houden. Als dank besloot Willemien het monster dan maar wat sterker te maken. Wendy wist te vluchten, Peter Hein haalde het niet. Zijn lichaam werd dankbaar geplunderd door de rest.
Peter Hein wist deze tegenslag snel te boven te komen. Hij kwam terug als magiër, en besteedde eerst een paar beurt aan het opbouwen van zijn karakter door monsters te betoveren en er vandoor te gaan met hun schatten. Willemien begon nu ook op stoom te raken, en steeg het ene level na het andere. Dirk Jan en Wendy daarentegen kwamen maar geen leuke monsters tegen, of werden het slachtoffer van vervloekingen.
Peter Hein gebruikte zijn indrukwekkende wapenrusting (in zijn eentje zou hij monsters tot level 19 aankunnen) om het ene na het andere monster te mollen. Ook verkocht hij wat om nog meer levels te stijgen. Kortom, hij gedroeg zich als een echte Munchkin. De anderen konden daar niet veel tegen doen. Al helemaal niet toen bleek dat het laatste monster dat hij moest bevechten voor de overwinning de weinig glorieuze vliegende kikkers waren. Peter Hein maalde daar niet om en gaf het spel een relatief hoge waardering (ten opzichte van de rest dan).
Iedereen vond het spel eigenlijk niks. De lol zit voornamelijk in de humor, maar als spel heeft het weinig te bieden. Daarvoor heb je te weinig invloed op je eigen resultaat. Afgezien van de soms leuke grappen leverde het weinig speelplezier.
Uitslag: Peter Hein 10, Willemien 7, Dirk Jan en Wendy 4
Waardering: Peter Hein 2½, Dirk Jan, Wendy en Willemien 1½
Spelers: Bas, Dagmar en Niek
Toen ging Bas maar eens naar de spellenzolder en kwam terug met De Bruggen van Shangrila en met De Da Vinci Code. De voorkeur van de anderen ging duidelijk uit naar het eerste (zie ook de waarderingen hieronder). Iedereen had het eerder gedaan, maar Bas slechts een keer en hij moest nog even door de regels bladeren. Wel gebruikten we onze eigen startopstelling, in plaats van de voorbeeldopstelling.
Dagmar zat vooral in de linker bovenhelft, Niek in de rechter onderhelft, en Bas zat overal een beetje. Mede doordat Dagmar al heel snel een paar bewegingen maakte werd het linker bovendeel als eerste gepacificeerd. Dagmar kon daardoor de laatste paar rondes niets meer doen, wat haar punten kostte.
Bas en Dagmar konden redelijk vredig samenleven. Bas deed weinig in de linker bovenhelft, zijn gezellen werden af en toe door Dagmar meegenomen. Hij was vooral druk bezig tegen Niek te vechten en moest enkele keren verdedigende bewegingen doen met het zwakkere dorp om te voorkomen ondergesneeuwd te raken. In het bevochten gebied was Niek sterker, maar door Bas zijn punten op de rest van het bord won hij toch nipt.
Uitslag: Bas 23, Niek 22, Dagmar 19
Waardering: allen 4
Spelers: Dirk Jan, Peter Hein, Wendy en Willemien
De andere spelers waren nog bezig, en aan deze kant was er animo voor nog een spel, al was het maar om niet alleen Munchkin gespeeld te hebben. Peter Hein kwam met wat voorstellen, en de keuze viel op Untergang von Pompeji, dat nieuw was voor Dirk Jan en Wendy. Na een korte uitleg met wat geblader in de spelregels konden de eerste burgers geplaatst worden. Nadat de vulkaan voor het eerst langskwam, bleek vooral Dirk Jan sterk in het trekken van de omen-kaart. Peter Hein trok deze kaart niet een keer, waardoor hij (voor zijn gevoel althans) maar weinig burgers op het bord had. Vooral de burgers van Dirk Jan en Willemien waren talrijk, want ook Wendy had er niet idioot veel op het bord.
De burgers van Peter Hein stonden allemaal wel redelijk dicht bij de uitgang, en vaak op een kluitje. Nadat de eerste lavategels gelegd waren kon hij dan ook snel een groot aantal burgers in veiligheid brengen. Tegelijkertijd sloot hij enkele poorten af voor de rest, die nu een lange weg dwars door de stad moesten afleggen om zich te kunnen redden.
Wendy trof het niet dat haar burgers telkens dicht bij de lavastromen zaten. Ze waren daardoor een makkelijk slachtoffer voor de kolkende massa. Net als Peter Hein was ze snel klaar met het redden van burgers, maar om een andere reden. Beiden konden ze zich nu geheel toeleggen op het laten branden van de blauwe en zwarte burgers.
Peter Hein had er op dat moment al negen gered, en het was duidelijk dat Dirk Jan en Willemien daar niet overheen zouden komen. Uiteindelijk redden ze er beide acht, waarbij Willemien er net wat minder had zien omkomen en dus tweede werd.
Iedereen vond het wel een aardig spel, dat ook een prettige speelduur heeft.
Uitslag: Peter Hein 9, Willemien 8 (4 in de vulkaan), Dirk Jan 8 (6), Wendy 5
Waardering: Dirk Jan en Willemien 3½, Peter Hein en Wendy 3
Spelers: Bas, Dagmar, Helen en Niek
Er was nog tijd voor een klein spelletje en De Da Vinci Code lag al klaar. Helen, die eerst nodig naar “Sex and the City” moest kijken, kon nu ook worden overgehaald om mee te doen. Na een snelle blik in de korte regels kon Bas (die het een keer eerder had gedaan) het uitleggen.
We dobbelden wie er mocht (moest) beginnen en Niek was de gelukkige. Dat liet hij gelijk zien door onmiddellijk een van Bas’ cijfers goed te raden en daardoor zijn eigen aanwinst dicht te houden. Het mocht hem op de langere termijn niet baten, want zijn code lag het eerst open.
Vlak voor het eind was Bas aan de beurt, terwijl Helen en Dagmar ieder nog twee witte en een zwarte dicht hadden. Bas kon alle witte stenen deduceren en wees die aan. Bij de zwarte had hij echter niet genoeg informatie en kon een 50% gok doen. Als hij dat niet deed was het duidelijk dat Helen de rest kon concluderen, dus waagde hij de gok. Hij raadde fout, waarna Helen het spel won. Pas toen bedacht Bas dat hij stom bezig was.Hij had eerst de gok op de zwarte moeten doen, in de hoop dat bij een foute gok Helen en Dagmar niet alle witte konden vinden. Bij een goede gok had hij alsnog de witte kunnen aanwijzen.
Deze constatering overtuigde Bas ervan dat er wel degelijk tactiek in het spel zit en dat het dus best leuk is. De anderen waren het met dat laatste niet eens.
De uitslag hieronder is de omgekeerde volgorde van afvallen, het spel heeft geen puntenscore.
Uitslag: Helen, Bas, Dagmar, Niek
Waardering: Bas 4, Dagmar 2½, Helen en Niek 2
Spelers: Bas, Dirk Jan, Peter Hein en Willemien
Om half elf werd er nog een rondje thee geschonken en dat betekende nog één laatste spel. Helen en Wendy hielden het voor gezien, de anderen begonnen met een spelletje Boomtown. Volgens de doos duurt dit 30+ minuten. Achteraf bleek dat die plus ruim geïnterpreteerd moest worden.
Boomtown is een lollig biedspelletje van de twee Bruno?s (Faidutti en Cathala). De spelers bieden op mijnconcessies in het Wilde Westen. Af en toe komen er ook actiekaarten langs waar je op kunt bieden, zoals dynamiet (om andermans mijn op te blazen) of een saloon, om van andermans winst te profiteren. De mijnen hebben allemaal een verschillende opbrengst. Die opbrengst wordt geregeld met een wel zeer bekend systeem, dat echter in maar een ander spel voorkomt: je gooit met twee dobbelstenen, en alle mijnen waar het gegooide getal opstaat produceren goud. Met het goud kun je vervolgens weer bieden. Bovendien is ieder goudstuk een punt waard. Heb je meerdere mijnen in dezelfde kleur dan heb je de langste handelsroute, pardon, de burgemeesterspost in die kleur.
Bas is naar eigen zeggen altijd erg zuinig met biedspellen, en dit potje was geen uitzondering. Dat was vooral voor Dirk Jan vervelend. Hij zat rechts van Bas, en door diens zuinigheid kwam er weinig geld zijn kant op. Peter Hein en Willemien daarentegen brachten regelmatig een hoog bod uit. Hierdoor groeide Bas?geldvoorraad aanzienlijk. Bovendien had hij redelijk gespreide opbrengsten uit de mijnen, zodat hij bijna altijd wel wat kreeg.
Doordat de paarse mijnen al vrij vroeg in het spel allemaal langs waren gekomen, werden beide saloons in het paarse dorp gebouwd. De uitbaters waren Dirk Jan en Willemien. Omdat Bas veruit de meeste paarse mijnen had, moest hij regelmatig zijn volledige opbrengst aan Dirk Jan en Willemien afstaan, en soms zelfs meer. Maar omdat hij verder nauwelijks iets uitgaf was dit geen probleem.
Tegen het einde van het spel leverden de mijnen van Dirk Jan dan eindelijk goud op, en behoorlijk ook. Zijn cashprobleem was helemaal over, waardoor hij zich goed in de biedstrijd kon mengen. Dit ging vooral ten koste van Peter Hein en Willemien, die zich genoodzaakt zagen nog meer te bieden. Het alternatief was achter in de keuzevolgorde te zitten en de burgermeesters (en dus punten) kwijt te raken.
Bas? positie was onbedreigd, dus hij kon rustig afwachten en passen in de veiling. Zijn stapel goudfiches groeide alleen maar, zodat het niet als een verrassing kwam dat hij uiteindelijk ruim gewonnen bleek te hebben. De andere drie spelers zaten nog verrassend dicht op elkaar.
Iedereen vond het een aardig spel, al zal Bas nooit een groot liefhebber worden van biedspellen.
Uitslag: Bas 105, Peter Hein 81, Willemien 77, Dirk Jan 72
Waardering: Dirk Jan, Peter Hein en Willemien 3, Bas 2½