Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Hans, Helène, Jacqueline, Niek, Peter Hein en Willemien
Gespeelde spellen:
Grosse Geschäfte
Im Schatten des Kaisers
Peter Hein en Dagmar en Niek hadden wat nieuwe spellen uit Essen bij zich. Daar was veel animo voor, zodat beide spellen met het maximum aantal spelers gespeeld werden. Helène was er voor het eerst bij. Omdat ze geen van beide spellen kende, had ze niet echt een voorkeur. Na een wervend praatje van Dagmar koos ze, samen met Jacqueline, voor Im Schatten des Kaisers. De anderen speelden Grosse Geschäfte met Peter Hein.
Spelers: Anneke, Bas, Hans, Peter Hein en Willemien
Een van de nieuwe spellen die Peter Hein in Essen had gekocht was Grosse Geschäfte, door auteur Andrea Meyer in eigen beheer uitgegeven. Bas, altijd wel in voor een nieuw spel, had het drie dagen daarvoor al wel zien spelen en wilde het nu zelf ook wel eens doen. De andere geïnteresseerden waren Anneke, Hans en Willemien.
Omdat de regels vrij taai zijn geschreven kostte het Peter Hein enige moeite om het spel uit te leggen, maar gelukkig zijn de regels ook weer niet heel uitgebreid. In Grosse Geschäfte zijn de spelers projectontwikkelaars van een winkelcentrum. Met het aannemen van opdrachten en het verhuren van panden aan specifieke ketens kunnen ze geld verdienen. Het aannemen van een opdracht kost echter wel geld. Aangenomen opdrachten moet je wel uitspelen, anders kun je er geen geld mee verdienen. Om zoveel mogelijk geld te verdienen met de opdrachten moet je weer bouwvergunningen spelen, die geveild worden onder de spelers. Je moet echter wel kiezen: of een opdracht openbaar maken, of vergunningen aanbieden. Daarnaast hebben alle spelers een grote geheime opdracht, die moeilijk te vervullen is maar wel erg veel geld kan opleveren.
In de eerste ronde werden eerst de eenvoudige bouwopdrachten verdeeld, waarvoor alleen maar winkelpanden voor hoeven te worden gebouwd, in bepaalde combinaties. Bas en Peter Hein waren de eersten die hier opdrachten aannamen, en zorgden er voor dat de voor hen gunstige combinaties vaak voorkwamen. Dit leverde hen na de eerste ronde een grote voorsprong op.
In de tweede ronde konden de panden ook verhuurd worden aan verschillende ketens. Nu was het Willemien die veel lucratieve contracten sloot. Bas bleef redelijk bij en ook Anneke en Hans maakten hun achterstand goed. Peter Hein bewaarde zijn opdrachten voor later, als ze nog meer geld zouden opleveren. Dat bleek niet slim, want in de derde en laatste ronde was er voor hem te weinig tijd om al zijn opdrachten uit te spelen. Hij kon dus maar voor drie opdrachten geld verdienen, waaronder wel zijn grote. Gelukkig voor hem had hij er wel voor gezorgd dat deze hem veel geld zou opleveren. Zijn combinatie kwam drie keer op het bord, wat goed was voor 36.000 Zwitserse francs. Er was nog een andere combinatie die drie keer voorkwam, en omdat hij daar nadrukkelijk mee bezig leek, dacht iedereen dat Hans deze opdracht had. Het bleek echter dat het een toevallig bij-effect was van zijn kleinere opdrachten, want hij had deze grote opdracht niet. Anneke, die wel de bezitter was van deze opdracht, kon haar lol dus niet op. In de kleine opdrachten had ze ook goed geboerd, en dit betekende dat ze het spel als winnaar afsloot. De andere spelers hadden hun grote combinatie niet of slechts een keer op het bord, en bleven achter op Anneke en Peter Hein.
Iedereen vond het wel een leuk spel, waarbij Hans zich onthield van het geven van een expliciete waardering.
Uitslag: Anneke 107, Peter Hein 97, Bas 84, Willemien 66, Hans 44
Waardering: Anneke en Peter Hein 4, Bas en Willemien 3½, Hans –
Spelers: Dagmar, Helène, Jacqueline en Niek
Op Spiel had Dagmar het spel Im Schatten des Kaisers gekocht, onder andere omdat ze de doos er zo leuk uit vond zien. Toen ze dit vertelde ontstond er binnen Spel aan de Maas al gauw een tweedeling, de vrouwen waren het in meer of mindere mate met haar eens, terwijl de mannen de doos juist lelijk vonden. De opmerking van Jacqueline dat het dus een echte dozen-doos was, zorgde voor flink wat hilariteit en de sfeer zat er voor de rest van de avond meteen al goed in.
Niek had het spel ook al eens gespeeld en dat had naar meer gesmaakt, Jacqueline liet zich door de doos verleiden en nieuwkomer Helène schoof ook aan. Dagmar begon met het uitleggen van de spelregels, wat bij dit spel niet mee valt. Het lijkt namelijk allemaal nogal veel en complex. Zodra je met spelen begint valt alles gelukkig op zijn plaats.
Het doel van het spel is om zo veel mogelijk aanzienspunten te verzamelen in het Duitsland van de middeleeuwen. Deze punten krijg je door de adellijke familie waar je leiding aan geeft op belangrijke posten te krijgen (keurvorst in provincies of zelfs keizer), door af en toe eens met wat geld te wapperen (geld stinkt niet), door je dochter uit te huwelijken of door de juiste kont te likken (of te wel bij de nieuwe keizerverkiezing op de nieuwe keizer te stemmen). Je doet dit door in de verschillende gebieden macht te verzamelen door het plaatsen van gezinsleden, ridders of kastelen met behulp van actiekaarten. Omdat er van iedere actie maar een beperkt aantal actiekaarten is (variërend van 1 tot en met 3) moet je telkens afwegen in welke volgorde je de acties plant. De gewilde kaarten zijn altijd snel weg. De acties zijn bovendien niet gratis, dus je moet er ook nog eens op letten dat je ze wel kan betalen.
Dagmar werd door het lot de eerste ronde met het keizerschap opgezadeld. Ze wist hier handig gebruik van te maken door dat de keizer bij gelijke stand kiest wie van de rivaliserende adellijke families de nieuwe keurvorst mag leveren. In drie regio?s kon Dagmar op deze wijze haar familie in het adellijk zadel helpen en hiermee een lekkere voorsprong nemen. Ze kon helaas slechts één ronde van het keizerschap genieten, want zoveel aanzien lokt jaloerse reacties van de onderdanen uit, die onmiddellijk hun kans grepen en hun geluk met keizer Niek opnieuw beproefden. Keizer Niek beviel Jacqueline zo goed dat ze hem daarna nog twee ronden op de troon liet zitten (haar stemmen waren doorslaggevend). Dit leverde keizer Niek lekker veel puntjes op en Jacqueline legde het ook geen windeieren. Voor Helène was dit echter een nadeel omdat zij daardoor telkens de laatste keus van de actiekaarten had en de leukste kaarten daardoor al voor haar neus weggekaapt waren. In alle adellijke families vonden gelukkige (geboortes van zonen en huwelijken) en verdrietige (sterfgevallen en geboortes van dochters) gebeurtenissen plaats. Vooral de importbruiden lagen goed in de markt. Bij het in het huwelijk treden wisten de dames wat voor vlees ze in de kuip hadden (eenheidsworst) doordat de jongeheren immers overal ter wereld hetzelfde zijn. En ze konden nog goed poetsen ook. Helaas werden er soms ook dochters geboren. Vooral Helène was erg goed in het uithuwelijken van haar dochters aan ouwe lullen van 45 (die dus op sterven na toch dood waren). Niek weigerde daarentegen vaak de huwelijkskandidaten en veroordeelde de betreffende dames daarmee tot een leven in het klooster (waarvoor de ouders slechts een goud terug kregen). Verder was er een goede markt voor de levenselixers (waardoor de leden van de adellijke familie een extra ronde in leven blijven of de concurrenten juist wat harder richting het graf gaan). In de laatste ronde was Helène zo gewiekst om het kuurtje een keer in te zetten als gifje voor de concurrenten om zo de meerderheid in een regio binnen te halen.
Na vijf ronden en een boel flauwe grappen was het spel afgelopen. Dagmar wist Niek net een puntje voor te blijven en daarmee de winst naar zich toe te trekken. Het spel was redelijk in de smaak gevallen. Het is wel een spel wat je vaker moet spelen om alle mogelijkheden in te zien en wat je nog vaker moet spelen om ook nog optimaal gebruik te maken van alle keuzes.
Uitslag: Dagmar 19, Niek 18, Jacqueline 14, Helène 13
Waardering: Dagmar 4, Niek 3½, Jacqueline en Helène 3