Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Jacqueline, Niek, Peter Hein en Willemien
Gespeelde spellen:
Kardinaal en Koning
Eufraat en Tigris
Nanuuk
Coloretto
De eerste spellenavond van het nieuwe jaar was bij Jacqueline en Anneke thuis. Ze hadden al wat spellen klaargelegd, en zoals altijd hadden ook Peter Hein en Dagmar en Niek wat in de aanbieding. De vier spelers die Eufraat en Tigris wilden doen gingen naar de woonkamer, terwijl de anderen aan de eettafel kozen voor Kardinaal en Koning.
Spelers: Dagmar, Jacqueline, Niek en Willemien
Jacqueline wilde graag spellen spelen die ze zelf wel had, maar nog niet gespeeld had omdat ze nog niet door de spelregels heen was gekomen. Een van deze spellen was Kardinaal en Koning. Dagmar en Niek kenden dit spel wel en waren er zeer over te spreken en wilden wel uitleggen. Ook Willemien had geen bezwaar en dus kon na de uitleg van de regels gestart worden met het veroveren van Europa met kloosters en raadsheren.
In Kardinaal en Koning mag je iedere beurt in een van de zeven regio?s in Europa een of twee kloosters of raadsheren plaatsen door het uitspelen van kaarten van de juiste kleur. In de eerste telling krijg je punten voor het hebben van de meerderheid in iedere regio?s. De winnaar krijgt zoveel punten als er in totaal aan kloosters zijn, de nummer twee krijgt zoveel punten als de nummer één aan kloosters heeft, enz. In de tweede (en meteen laatste) telling krijg je daarnaast nog punten voor ketens van kloosters (bestaande uit tenminste vier aaneengesloten kloosters) en voor de verdragen die de raadsheren sluiten. Er mogen in een regio net zo veel raadsheren staan als de speler met de meeste kloosters aan kloosters heeft staan. Vervolgens zijn er vijftien verdragen tussen telkens twee landen. Als een speler in beide landen de (gedeelde) meerderheid aan raadsheren heeft, krijgt deze speler voor dit verdrag zoveel punten als er in totaal aan raadsheren staat.
Met vier spelers wordt het bord in razend tempo volgeplempt met kloosters. In de eerste ronde legde Dagmar zich toe op het incasseren van zo veel mogelijk tweede plaatsen. Hiermee wist ze in de eerste telling meteen de koppositie in te nemen. Jacqueline moest duidelijk nog even op gang komen en lag met een flinke achterstand achteraan. De tweede ronde legden alle spelers zich toe op het plaatsen van raadsheren. Omdat het aantal raadsheren beperkt is tot het aantal van de speler met de meeste kloosters, werden vaak precies zo veel raadsheren neergezet als nodig waren om de meerderheid in een regio te pakken. Voor andere spelers had het dan geen zin meer op bij te plaatsen. Hierdoor liep het aantal geschikte locaties om te plaatsen weer razendsnel vol. Bij de tweede telling maakte Niek een grote sprong voorwaarts en leek hij de gedoodverfde winnaar te gaan worden. Maar tot ieders verbazing (inclusief Jacqueline zelf), bleek Jacqueline de laatste verdragen allemaal op haar naam te mogen zetten, waardoor het toch nog spannend werd. Niek wist haar nog net een puntje voor te blijven en haalde op de valreep dus toch de winst binnen.
Het spel was matig bevallen. Dagmar en Niek vonden het met vier spelers een stuk minder leuk dan met drie. Ook de anderen vonden dat het bord wel heel snel vol is, waardoor je heel erg afhankelijk bent van de juiste kaarten trekken (als je ze niet hebt, is de kans groot dat het aantrekkelijke gebied de volgende ronde al bezet is door een andere speler). Desalniettemin was Niek toch nog bereid de winnaarsbonus uit te keren bij de waardering.
Uitslag: Niek 60, Jacqueline 59, Dagmar 57, Willemien 48
Waardering: Niek 3½ Jacqueline, Dagmar en Willemien 3
Spelers: Anneke, Bas, Dirk Jan en Peter Hein
Een van Peter Heins goede voornemens is om al zijn ongespeelde spellen dit jaar toch een keer te gaan spelen. Hoog op de lijst stond Eufraat en Tigris, dat hij bijna vijf jaar geleden voor het laatst had gespeeld, en alweer bijna vier jaar zelf in zijn bezit had. Schande! Voor Bas was het ook alweer een tijd geleden dat hij het gespeeld had, Anneke en Dirk Jan hadden het niet eerder gedaan.
Al in het begin van het spel kwam het eerste monument te voorschijn. Peter Hein bouwde een blauw-zwart monument op de enige plaats waar er zich een vierkant van riviervakken bevindt. Zo voorzag hij zijn zwarte leider van een gestage bron van inkomsten. Anneke profiteerde mee als eigenaar van de blauwe leider. Dirk Jan gooide na een tijdje zijn eerste rampenfiche in de strijd en verdreef Peter Heins zwarte leider. Die vond ergens anders emplooi, in een meer centrale ligging. Hij en Anneke bouwden daar twee monumenten, maar dat betekende dat de leiders kwetsbaarder geworden waren voor externe conflicten. Bas, die tot dan toe nog maar een paar punten had verdiend, had dat goed gezien en lokte een groot conflict uit, waarbij alle leiders betrokken waren. Hij kwam hierbij goed uit de strijd, want hij zijn conflicten en hij kreeg controle over het leeuwendeel van de monumenten.
De andere spelers likten hun wonden, en probeerden nog een paar keer Bas?positie in het zo ontstane superkoninkrijk nog wel te ondergraven, maar met slechts wisselend succes. Peter Hein zette nog wel een rampenfiche in, maar dat was eigenlijk te laat. Anneke richtte zich op een ander gedeelte van het bord, terwijl Dirk Jan probeerde met interne conflicten de leiders van Bas te verjagen.
In zijn laatste beurt sloeg Bas nog een kaar hard terug, en verdiende daar veel punten mee in de kleuren waar hij juist het zwakst stond. Omdat hij ook nog eens vijf van de acht geclaimde schatten bezat behaalde hij een afgetekende overwinning.
Het was een redelijk vreedzaam potje geweest (uiteindelijk waren er maar twee rampenfiches ingezet), maar wel erg intensief. Er werd hard nagedacht, ook omdat iedereen nog grip op het spel probeerde te krijgen. Eufraat en Tigris geeft niet zomaar zijn geheimen prijs, maar iedereen had het wel een leuk spel gevonden.
Uitslag: Bas 15, Peter Hein 7, Anneke 5 (7), Dirk Jan 5 (6)
Waardering: Bas 4½, Dirk Jan en Peter Hein 4, Anneke 3½
Spelers: Dagmar, Jacqueline, Niek en Willemien
Naast Kardinaal en Koning stond ook Nanuuk ongespeeld op tafel. De afgelopen twee weken had Jacqueline het ook al meegenomen en had eigenlijk iedereen er al eens nieuwsgierig een blik op geworpen. Alleen Bas had het al eens gespeeld en die was er redelijk enthousiast over. Daarom werd besloten om het spel te gaan proberen. Willemien las de spelregels voor. In de regels werd aangeraden om eerst de introductievariant te spelen om aan de bewegingsregels te wennen. Dit advies werd opgevolgd.
Het spelbord van Nanuuk stelt een stuk van de noordpool weer. Het totale vlak is in allemaal zeshoekige vlakken verdeeld. De spelers moeten in het introductiespel proberen niet ingesloten te raken door scheuren in het ijs. Zodra een speler namelijk zijn eskimo verzet, ontstaat er ook altijd een scheur in het ijs. En over scheuren kan je natuurlijk niet lopen. In eerste instantie ontstaan de scheuren als de stralen van de zon vanuit de hoeken van het zeshoekige vlak waar je op bent gaan staan. Als dit echter niet meer mogelijk is, gaan ook de lange kanten van de zeshoek waar je op bent gaan staan scheuren. Op deze manier wordt het steeds lastiger om niet in gesloten te raken.
Dagmar was de eerste die zich klem liep en dus af was. Willemien hield het al iets langer uit. Jacqueline en Niek hielden het precies even lang uit (evenveel beurten) en werden daarmee uitgeroepen tot gezamenlijk winnaar.
Het introductiespelletje was in al zijn simpelheid best goed bevallen. Alleen Willemien vond het wat te kaal. Daarom werd meteen gestart met het echte spel.
(Uitslag: Niek en Jacqueline 1e plaats, Willemien 2e plaats, Dagmar 3e plaats
Waardering: Dagmar 4, Jacqueline 3½, Niek 3, Willemien 2½)
Bij het volledige spel komen er op alle vakken (behalve de drie iglo?s) prooien te liggen. Daarnaast staan er nog vier vriendjes op het ijs te wachten die je eerst op moet halen voor je een walvis kan gaan jagen (probeer een walvis maar eens in je eentje uit het water te gaan trekken, dat lukt je nooit). Ten slotte stonden er ook nog een paar ijsberen op het ijs. Natuurlijk ontstaan er bij het lopen net als in het introductiespelletje gevaarlijke scheuren in het ijs. De gevangen prooien kunnen in de iglo?s omgewisseld worden voor handige hulpmiddelen (vis voor husky, walrus voor slee, zeehond voor een kajak). Met een husky en slee kan je eenmaal een dubbele afstand overbruggen en met een kajak kan je eenmalig over een scheur heen varen. De ijsberen kunnen verjaagd worden door je harpoen er op te gooien (maar dan moet je wel terug naar de iglo om een nieuwe te halen). De ijsbeer mag je dan op een ander vrij veld zetten. De gevangen prooien leveren aan het eind van het spel punten op. Het maakt daarbij niet uit hoelang het heeft geduurd voor je afdreef op een ijsschots.
Gewapend met een harpoen ging iedereen op jacht. Niek liet zich al heel snel insluiten door Dagmar. Omdat hij nog geen kajak had, werd hij zonder pardon van de ijsschots afgeduwd en mocht dus de rest van het spel toekijken. Hij had slechts één walrus gevangen, waardoor hij in ieder geval nog wat punten scoorde. Jacqueline had zich in het begin van het spel ook een beetje klem gelopen, waardoor het even duurde voor ze punten ging scoren. Dagmar en Willemien maakten het ondertussen elkaar lastig op een andere hoek van de ijsschots. Dagmar wist daarbij te voorkomen dat Willemien met haar vriendje een tweede walvis ging vangen. Maar omdat er geen extra vriendjes meer waren, kon ook niemand anders deze walvis meer te pakken krijgen, zodat deze walvis deze keer veilig weg kon komen. Omdat Jacqueline lekker in haar uppie (zonder vriendje) in haar uithoek van de pool haar gang kon gaan, kon ze alle beestjes langzaam aan vangen. Bij de eindtelling bleek dat ze hiermee de winst had binnengehaald. Dagmar en Willemien hadden exact evenveel punten en deelden dus de tweede plaats.
Willemien vond deze versie leuker dan het introductiespelletje, de andere spelers hadden er evenveel plezier aan beleefd. Nanuuk ziet er nogal ?home-made? uit, maar is wel goed uitgedacht. Deze combinatie levert een leuk, vlot en niet te ingewikkeld spel op.
Uitslag: Jacqueline 15, Dagmar en Willemien 13, Niek 3
Waardering: Dagmar 4, Jacqueline 3½, Niek en Willemien 3+
Spelers: Anneke, Bas, Dirk Jan, Peter Hein en Willemien
Dagmar en Niek gingen na twee spellen weer naar huis, Jacqueline hield het ook voor gezien. De anderen waren nog wel in voor een afzakkertje. Uit de beschikbare alternatieven viel de keuze op Coloretto.
Het kwam zelden voor dat een rij aangevuld werd tot drie kaarten. Met vijf spelers is er veel concurrentie om de kleuren. Regelmatig pakte iemand dus een rij van slechts een kaart, om te voorkomen dat de linkerbuurman, die dezelfde kleur spaarde, daar mee vandoor ging. Anneke, Peter Hein en Willemien waren misschien iets te voorzichtig. Ze hadden weinig kaarten gepakt, en daardoor niet zoveel strafpunten, maar tegelijk ook weinig kaarten die wel punten opleverden. Bas had de meeste kaarten, waaronder drie setjes van minstens vier kaarten. Ook Dirk Jan had lange series. Omdat hij in minder kleuren strafpunten had dan Bas had hij net twee punten meer.
Iedereen was eensgezind in de waardering.
Uitslag: Dirk Jan 31, Bas 29, Willemien 23, Peter Hein 21, Anneke 15
Waardering: allen 3