Spel aan de Maas: 11 oktober 2005

Geplaatst door

Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Ernst, Helène, Jacqueline, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien

Gespeelde spellen:

Shadows over Camelot
Funkenschlag
Toru
Coloretto

Bij Dagmar en Niek was het eindelijk weer eens een volle bak. Aanvankelijk schaarde (bijna) iedereen zich rond de tafel waar Peter Hein Shadows over Camelot aan het klaarleggen was. Het is niet bepaald Bas?favoriete spel, dus probeerde hij mensen te overtuigen een ander spel met hem te doen. Helène was wel te vinden voor Funkenschlag, en na enig aandringen van Dagmar koos Niek ook voor dat spel.

Shadows over Camelot

Spelers: Anneke, Dagmar, Ernst, Jacqueline, Peter Hein, Wendy en Willemien

Dit spel was nieuw voor Anneke, Jacqueline en Ernst (die met hen was meegekomen). Terwijl Peter Hein en Dagmar met de uitleg bezig waren, kwam ook Wendy binnen. Een blik op de te spelen spellen was voor haar voldoende om bij deze tafel aan te schuiven. De ridders die Camelot van de ondergang probeerden te redden waren Arthur (Jacqueline), Gawain (Dagmar), Palamedes (Anneke), Tristan (Ernst), Kay (Wendy) en Galahad (Peter Hein). Met zes spelers is de kans op een verrader erg groot, maar niemand gaf nog een krimp.
De meeste ridders kozen ervoor zich eerste te versterken alvorens naar de diverse queestes te gaan. Omdat Excalibur als snel de verkeerde kant opging, spoedden Kay en Tristan zich naar het meer om de Vrouwe ervan te overtuigen het zwaard af te geven. Gawain voegde zich later bij hen. Ook de Saksen trokken snel op in de richting van Camelot, en de vereende inspanning van maar liefst vier ridders (Arthur, Galahad, Palamedes en Gawain) was er voor nodig om hen af te stoppen. Wel resulteerde dit in de eerste witte zwaarden!
Gawain was ook nog actief op een derde front: de zoektocht naar Lancelots verdwenen wapenrusting. Arthur en Palamedes deden flink hun best om de Graal te zoeken, af en toe geassisteerd door Galahad. Maar daar waar Lancelots harnas snel gevonden was, bleek de Graal onvindbaar.
Nu het harnas gevonden was, diende zich een nieuwe dreiging aan in de vorm van een draak. De ridders twijfelden nog of ze deze moeten bevechten, maar omdat verlies weer twee extra zwarte zwaarden zou opleveren leek dit toch verstandig. Met uiteindelijk maar liefst vijf ridders werd de strijd met de draak aangebonden. De vijfde ridder was Percival, die na enkele queestes ook zijn (of haar, want het was Willemien die in zijn huid was gekropen) diensten aanbood.
Dit betekende wel dat de oorlogen tegen de Picten en Saksen genegeerd werden, evenals de zwarte ridder. De zwarte ridder is maar een kleine jongen, die telkens maar een zwart zwaard toevoegt aan de Ronde Tafel. Maar nadat hij drie keer die laffe ridders had uitgelachen, begon het iets minder onschuldig te worden. Die witte zwaarden moesten verdiend worden en snel ook! Helaas was de verrader nog niet gevonden; er was zelfs nog niet een beschuldiging geuit. Tristan gedroeg zich wat verdacht, maar deed ook weer erg zijn best, zodat de anderen aarzelden om hem te beschuldigen. Een grote fout, zo bleek later.
De draak was nu bijna bedwongen, en inmiddels werd dit als zo?n heldendaad dat zijn ondergang een extra wit zwaard op zou leveren. Deze extra beloning bleek een vloek in vermomming. Toen de draak verslagen was, bracht het extra witte zwaard het totaal op twaalf. De stand was nu 8-4 in het voordeel van de witte zwaarden. Maar niemand had er op gerekend dat de verrader, als hij in ons midden was, twee witte zwaarden om zou mogen draaien.
De wanhoop was groot toen Tristan inderdaad een verrader bleek en de overwinning toch naar de kwade machten ging. De getrouwen waren er met open ogen ingetuind. Beter was het spel nog te rekken en eerst een andere queeste te winnen, want van de belegeringsmachines was nog niks te vrezen. Een wijze les voor de volgende keer.
Iedereen vond het (weer) een leuk spel. Willemien had te kort meegespeeld en gaf nog geen waardering. Ze had wel de indruk dat het niet haar type spel was.

Waardering: Anneke, Dagmar, Ernst, Jacqueline en Wendy 4, Peter Hein 3½

Funkenschlag

Spelers: Bas, Helène en Niek

Om duistere of op zijn minst schaduwrijke redenen wilden de meeste aanwezigen Shadows over Camelot spelen. Bas, die daar niet zo’n fan van is, stelde toen voor om Funkenschlag te spelen. Gelukkig vond hij in Helène en Niek nog een paar medespelers. Men besloot de oostelijke drie gebieden van Amerika als bord te gebruiken, waar veel goedkope routes zijn.
Na de eerste veilingronde werden de eerste huizen geplaatst. Helène mocht eerst en koos een centrale plek, waar niet de allergoedkoopste routes waren, maar wel veel uitbreidingsmogelijkheden. Vervolgens koos Bas voor de noordoostelijke hoek en Niek voor de zuidoostelijke hoek.
Na een paar rondes uitbreiden had ieder ongeveer zes huisjes met bijbehorende productiecapaciteit. Zoals wel vaker gebeurt in dit spel was niemand erg genegen om stap twee te doen beginnen door een zevende huisje te bouwen, en daarmee anderen de eerste keus op de nieuw beschikbare bouwplaatsen te geven. Bas vond dit wel prima, want mede door twee windmolencentrales verdiende hij iedere ronde net iets meer dan de anderen.
Ook had men niet erg de neiging om uit te breiden doordat er niet veel mooie centrales langs kwamen. Vooral Niek had hier pech mee. Verschillende keren als hij aan de beurt was om een centrale in de veiling te brengen werd er een lage gedraaid, zodat een goede centrale die klaar lag niet beschikbaar kwam.
Na enige rondes was Helène het zat en bouwde haar zevende huisje. De volgende ronde kwam er een centrale met vijf capaciteit tevoorschijn die Bas voor relatief weinig geld kon kopen. Hiermee ging zijn capaciteit van zeven naar elf. Prompt werd er weer een kleine oninteressante centrale voor in de plaats gedraaid. Niek mocht die ronde als eerste bouwen, en breidde uit naar de goedkope noordoosthoek waar Bas al zat, waardoor de laatste niet in zijn keus beperkt werd. Bas bouwde met zijn opgespaarde geld dan ook gelijk van zes naar elf huisjes en kreeg veel inkomsten.
De ronde erna werden de aangeboden centrales niet veel beter. Niek zat net uitgebreid aan Helène uit te leggen dat een centrale van drie nooit tot het eind toe nuttig kan zijn toen Bas zijn kans schoon zag en met de recente inkomsten en nog wat van het eerder genoemde spaargeld maar liefst zes huisjes bouwde en het spel deed beëindigen, hiermee bewijzend dat je best kan winnen terwijl je nog een 2-centrale hebt.
Helène, die het spel niet eerder gespeeld had, was nogal verbluft door het voor haar zeer plotselinge einde. Stap 3 was nog niet eens begonnen (al bleek het kaartje bovenop te liggen) en de hoogste verkochte centrale was de 28, die Niek in bezit had.

Uitslag: Bas 11, Niek 9 (143 geld), Helene 9 (91 geld)
Waardering: Bas en Niek 5, Helene 3½

Toru

Spelers: Anneke, Ernst, Peter Hein, Wendy en Willemien

Peter Hein had ook nog Toru meegenomen, een vreemd soort reactiespel. Toru is erg simpel en was snel uitgelegd. De eerste ronde had iedereen moeite om een beetje in het ritme te komen, zodat er nogal wat ?to? en ?ru? door elkaar heen geroepen werd. Sommige symbolen lijken erg op elkaar, zodat enkele spelers moeite hadden de zelfde symbolen bij elkaar te leggen. Temidden van de verwarring lukte het Ernst twee setjes compleet te krijgen, en hij griste een draak. Willemien kreeg het pas in de gaten toen alle draken op waren en moest het zonder punten stellen.
De tweede en volgende rondes liep het iets beter, maar nog niet iedereen zat in hetzelfde ritme. Wendy voelde zich benadeeld doordat ze voor haar gevoel minder op haar gehoor kon afgaan dan de anderen, omdat de anderen sneller konden zien als een medespeler ?toru? riep en een draak kon pakken. Waarschijnlijk had het iets te maken met haar positie aan het hoofd van de tafel, met aan weerszijden twee medespelers.
Feit was wel dat Ernst, die zeker niet het dichtst bij de draken zat, iedere keer raak greep, of hij nu ?toru? riep of niet. Daarbij pakte hij ook iedere keer de draak met dezelfde kleur als zijn fiche, en scoorde twee punten per beurt. Daardoor was Wendy?s leed na vier ronden geleden, met Ernst als winnaar. Geen gek debuut.
De andere spelers vonden het ook geen briljant spel, al had Anneke het nog wel grappig gevonden. De spelers aan de andere tafel haaden zich misschien wel meer vermaakt met ons rituele ?toru?-geroep.

Uitslag: Ernst 8, Anneke en Peter Hein 6, Willemien 4, Wendy 3
Waardering: Anneke, Ernst, Peter Hein en Willemien 2, Wendy 1½

Coloretto

Spelers: Bas, Dagmar, Helène en Niek

Nadat aan beide tafels de spelletjes waren afgelopen was er nog tijd voor een veel gespeeld spel, Coloretto. De spelers hadden allemaal weer eigen tactieken. Zo spaarde Helène vaak veel kleuren. Daardoor had zij van sommige rijtjes veel punten. Het creëert echter ook veel minpunten. Niek spaarde vaak heel korte rijtjes en stapte er dus steeds vroeg uit. De andere spelers namen wat vaker een gokje.
Dit keer pakte de tactiek van weinig pakken goed uit, dus won Niek overtuigend. Het spel werd overwegend goed gewaardeerd. Het gelukselement (met name de kameleon/joker) is niet erg overheersend en de spanning zit er gedurende het spel goed in.

Uitslag: Niek 1e, Bas 2e, Dagmar 3e en Helene 4e 
Waardering: Dagmar en Niek 4, Bas 3½, Helene 2½