Geplaatst door Spelers: Bas, Coen, Peter Hein en Willemien
Gespeelde spellen:
De laatste maanden is het vaak vrij rustig en deze avond was geen uitzondering. Zoals meestal had Peter Hein ook nu weer iets nieuws bij zich, nu in de vorm van de nieuwste variant van Ticket to Ride: de Märklin editie die zich afspeelt op de kaart van Duitsland.
Spelers: Bas, Coen, Peter Hein en Willemien
Bas is geen groot fan van Ticket to Ride, maar wilde deze nieuwe editie nog wel proberen. Coen kende het überhaupt nog niet. Nieuw in deze editie zijn de passagiers. Deze mag je op een stad plaatsen bij het bouwen van een route. Later kun je zo over het bord verplaatsen langs je routes, waarbij ze in iedere stad een puntenfiche incasseren (indien voorradig). Dit kan een smak punten opleveren, zoals Willemien als eerste zou demonstreren. Verder is er een verandering aangebracht in de tickets: er zijn nu aparte stapels voor lange en korte ticket. Je mag altijd zelf kiezen van welke stapel je hoeveel kaarten pakt, zolang het totaal maar vier is. De korte tickets zijn nu relatief profijtelijker dan in het origineel en de bonus van tien punten gaat nu naar de speler met de meeste voltooide tickets, niet naar de speler met de langste aaneengesloten route.
Peter Hein ging voor zijn vertrouwde Ticket to Ride benadering en behield slechts twee tickets, een lange en een korte. De anderen hielden er meer, Coen zelfs alledrie. Het spel kwam wat traag op gang en omdat met vier spelers er de minste concurrentie op het bord is zaten de spelers elkaar niet echt dwars. Bas en Peter Hein treinden veel samen op, blijkbaar moesten ze voor hun tickets in dezelfde steden zijn. Willemien werkte langzaam toe naar een grote slag. Ze maakte een mooie lange route langs veel steden. Toen vond ze het tijd om een passagier te laten rijden. De anderen waren met de passagiers nog niet echt bezig geweest, maar zagen nu hun fout in: met haar ene passagier scoorde Willemien bijna veertig punten, ongeveer evenveel als twee verbindingen van zeven treinen! De rest was nu wakker geworden en (ver)plaatste reizigers dat het een lieve lust was. Peter Hein, die in een hele andere hoek van het bord zat, deed een aardige poging Willemien te evenaren en scoorde met zijn passagiers ook vele tientallen punten.
Coen liep ondertussen steeds verder op de andere spelers achter. Hij bouwde weinig lange routes, reisde met zijn passagiers vaak maar korte stukjes en had nauwelijks lange routes om zijn puntentotaal op te vijzelen. Naarmate het spel vorderde groeide het vertrouwen van Peter Hein en Bas in een goede afloop. Het leek er lange tijd op dat Bas het spel zou beëindigen omdat hij de minste treinen over had. Maar tot zijn schrik bouwde Peter Hein in twee opeenvolgende beurten een paar hele lange routes, waardoor het spel eerder eindigde dan hem lief was. Zo kwam hij een beurt tekort om een van zijn tickets te volbrengen. De anderen deden wat ze konden om nog wat puntjes te scoren.
Peter Hein leek nu de duidelijke winnaar, maar helaas voor hem toverde Coen nog wat akelige trucs tevoorschijn: hij had maar liefst zes tickets volbracht. Dat alleen al was goed voor ruim zestig punten en omdat hij de meeste had kwamen er nog eens tien bij. Tot ontzetting van de rest bleek Coen in plaats van een zeker verliezen een verrassende winnaar. Deze verrassing maakte het einde van het spel extra leuk, omdat blijkt dat er meer dan in het origineel verschillende manieren zijn om veel punten te scoren.
Het spel werd redelijk goed beoordeeld. Coen vond het in het begin nog niet zo bijzonder, maar de spannende eindfase betekende voor hem toch een voldoende waardering.
Uitslag: Coen 162, Peter Hein 159, Bas 126 (4 tickets voltooid), Willemien 126 (3)
Waardering: Peter Hein en Willemien 4, Bas en Coen 3