Geplaatst door Spelers: Anne-Marie, Bas, Dirk Jan, Helene, Mark, Peter Hein en Wendy
Gespeelde spellen:
Taluva
Pirates of the Caribbean: Zeerovers
Bedriegers Bedrogen
Salamanca
Take 5!
De spellenavond was deze keer weer eens in Delft, maar ondanks de afstand was toch een aantal spelers op de fiets gekomen. Al met al waren we uiteindelijk met zeven man en kon er gesplitst worden in twee groepen: Peter Hein had Taluva in de aanbieding, Wendy probeerde spelers warm te maken voor een onvervalst piratenspel.
Spelers: Bas, Dirk Jan, Helene en Peter Hein
Na het een paar keer gespeeld te hebben begon Peter Hein steeds meer plezier te krijgen in de abstracte spelletje. Hij was benieuwd hoe het nu met vier spelers zou zijn. Dirk Jan had de vorige keer meegespeeld en wilde het nog wel eens proberen. Bas en Helene speelden graag mee.
Al vanaf het leggen van ieders eerste tegel was er sprake van een duidelijke tweedeling: Dirk Jan en Peter Hein zaten op elkaars lip aan de ene kant van het eiland, terwijl Bas en Helene elkaars buren waren aan de andere kant. De beide kanten van het eiland ontwikkelden zich erg verschillend. Dirk Jan en Peter Hein bouwden snel de hoogte in, terwijl Bas en Helene zich meer op hun gemak voelden in het laagland. Dit had tot gevolg dat Dirk Jan en Peter Hein na een tijdje hun eerste toren konden maken, snel gevolgd door een tweede. De anderen richtten zich maar op de temples, waar ze redelijk succesvol in waren. Dirk Jan had ook graag meer temples gebouwd, maar doordat zijn kant van het eiland zo snel omhoog ging zag hij geen gelegenheid om nieuwe dorpen te stichten waar ruimte was voor een tempel.
Peter Hein liet de tempels verder voor wat ze waren en probeerde, nadat hij zijn beide torens had gebouwd, om voor het einde van het spel al zijn huizen te plaatsen. Zo leek hij van een kansloze achterblijver (met slechts een tempel en geen vooruitzicht op meer) ineens een potentiële winnaar te worden. Met het uitbreiden van zijn ene megadorp was hij erg succesvol en hij kon de ene na de andere hut plaatsen. Maar bij nadere bestudering van de regels bleek dat hij iets te hard van stapel was gelopen. In zijn laatste beurt had hij nog maar twee hutten, maar kon zijn dorp alleen uitbreiden op niveau 1 of 3. In het eerste geval zouden zijn hutten niet opraken en zou hij laatste worden. Het tweede geval was echter niet toegestaan: als je bouwt moet je genoeg gebouwen hebben om te kunnen uitbreiden. Helaas voor hem was er geen enkele mogelijkheid om ergens uit te breiden naar niveau 2. Had hij in zijn vorige beurt iets minder enthousiast uitgebreid dan had hij nu voortijdig gewonnen; nu restte hem niets dan een laatste plaats.
Dat betekende dat na Dirk Jans beurt de laatste tegel gelegd was en daarmee het spel beëindigd. Bas had als enige drie tempels gebouwd en was daarmee de winnaar.
Weer een spannend en bijna onverwacht einde van dit dynamische spel. Iedereen had zicj prima vermaakt.
Uitslag (tempels): Bas 3, Dirk Jan 2 (2 torens), Helene 2 (0), Peter Hein 1
Waardering: Dirk Jan en Peter Hein 4, Bas 3½, Helene 3
Spelers: Bas, Dirk Jan, Helene en Peter Hein
Ook dit jaar had Peter Hein zich voorgenomen om alle spellen die nog ongespeeld in zijn kast staan dit jaar tenminste een keer op tafel te krijgen. Sommige van die spellen staan daar al ruim drie jaar stof te vergaren, in het geval van Bedriegers Bedrogen was dat minder dan een maand. Het was dus niet meer dan logisch dat dit spel als eerste van zijn ?te spelen?- lijst zou worden afgestreept. Zijn medespelers van Taluva toonden zich bereid hem te helpen zijn voornemen te vervullen.
De regels van dit kaartspel zijn vrij eenvoudig, maar er zijn nogal wat karakters met speciale eigenschappen die eigenlijk wel even uitgelegd moeten worden voor het spel begint. Gelukkig zijn de meeste niet zo complex en was snel duidelijk wat de bedoeling was.
In de eerste ronde was Peter Hein zo gelukkig om twee kaarten te verwerven, waardoor Bas zonder kaarten bleef. Daarna concentreerden de meeste spelers hun kaarten doorgaans bij een of twee doelkaarten om toch in ieder geval een kaart per ronde te scoren. Daarbij probeerde natuurlijk iedereen zes verschillende soorten te sparen, maar dat is nog best lastig. Peter Hein slaagde hier in de voorlaatste beurt in. Iedere volgende kaart die hij binnen zou halen zou hem een strafpunt opleveren, dat alleen gecompenseerd zou kunnen worden door een hoge waarde van de kaart zelf. In de laatste ronde was er maar een zo?n kaart beschikbaar en probeerde hij die maar te bemachtigen. Jammer genoeg voor hem had Bas hier een Bedelaar neergelegd, waardoor de kaart ineens naar de speler ging met de minste punten. Die speler was, niet geheel verassend, Bas zelf.
Na de laatste ronde bleek dat Peter Hein de enige was die van alle soorten een kaart had, waardoor hij glansrijk won. De verdubbeling van de punten was niet eens nodig geweest voor de winst, maar maakte deze nog wat geflatteerder. De anderen bleven dichter bij elkaar.
Helene en Peter Hein waren nog best te spreken over het spel, Bas en Dirk Jan hadden zich toch wel erg gestoord aan de in hun ogen te hoge geluksfactor.
Uitslag: Peter Hein 39, Bas en Helene 17, Dirk Jan 10
Waardering: Helene 3½, Peter Hein 3, Bas en Dirk Jan 2
Spelers: Anne-Marie, Mark en Wendy
Geen verslag, wel een foto:
Spelers: Bas, Dirk Jan en Peter Hein
Toen Helene na Bedriegers Bedrogen weer naar huis ging, wilden Basn en Dirk Jan ook wel gaan. Maar Anne-Marie was nog bezig en aangezien ze samen waren opgefietst naar Delft konden ze het niet over hun hart verkrijgen haar alleen terug te laten fietsen. Nog maar een kort afsluitertje dus. De keuze was tussen Take 5! en That?s Life. Dirk Jan sprak een expliciete voorkeur voor Take 5! uit en dat werd het.
Natuurlijk werden er snel weer rijen geblokkeerd, met Dirk Jan en Peter Hein als slachtoffers. Peter Hein had een hele stapel kaarten, maar omdat ze bijna allemaal slechts een strafpunt waard waren bleef hij op twaalf punten steken. Bas bleef schadevrij.
In de tweede ronde werd er al snel een erg gekleurde rij opgebouwd, met de gevreesde 555 als vijfde kaart. Peter Hein had de 56 in handen en zag de bui al hangen. Hij hiel deze zo lang mogelijk vast, in de hoop dat een van de anderen gedwongen zou worden een kaart te spelen die aan zou sluiten op de 55. Maar met ook nog de 61 in handen leek die kans hem niet groot. Met die 61 moest hij inderdaad de rij pakken, wat hem samen met wat andere kaartjes meer dan dertig strafpunten opleverde. Bas haalde weer nul strafpunten en zo werd het gat met de anderen steeds groter.
In de derde ronde kregen Dirk Jan en Peter Hein weer even hoop toen Bas toch ook wat puntje moest pakken en zij minder. Toch zaten ze na vier ronden allebei gevaarlijk dichtbij de 66 punten. Ze zouden dus het onmogelijke moeten doen en beide geen of nauwelijks punten halen terwijl Bas wel een klapper zou maken. Het onmogelijke gebeurde niet. Bas haalde wel de meeste punten, maar Peter Hein haalde net genoeg om boven de 66 te komen. Desondanks blijft hij het een leuk spel vinden. Hetzelfde geldt voor de anderen.
Uitslag: Bas 37, Dirk Jan 65, Peter Hein 69
Waardering: Dirk Jan en Peter Hein 4, Bas 3½